آيات مشهورة من الكتاب المقدس منMaitiú 10

شارك

Féaċ, cuirim-se siḃ mar ċaoiriġ imeasc mac tíre. Ar an aḋḃar sin, bígiḋ glic mar na naiṫreaċa niṁe, agus soḋanta mar na colmáin.

An té a ġeiḃ a anam, caillfiḋ sé é, agus an té a ċaillfeas a anam ar mo ṡon-sa, ġeoḃaiḋ sé é.

Agus ná bíoḋ eagla oraiḃ rompa siúd a ṁarḃas an corp, agus naċ dtig leo an t-anam a ṁarḃaḋ; aċt go mba ṁó ḃur n-eagla roiṁ an té a dtig leis anam agus corp a ṁilleaḋ i n-ifreann.

Agus an té naċ nglacann a ċros, agus naċ leanann mise, ní fiú mé é.

Gaċ aoinneaċ, ar an aḋḃar sin, a adṁóċas mise ós cóṁair na ndaoine, adṁóċaiḋ mise eisean fosta ós cóṁair m’Aṫar atá ar neaṁ. Aċt ciḃé a ṡéanfas mise ós cóṁair na ndaoine, séanfaiḋ mise eisean fosta ós cóṁair m’Aṫar atá ar neaṁ.

Leiġeasaigiḋ na h-easláin, tógaigiḋ na mairḃ, glanaigiḋ na loḃair, teilgigiḋ amaċ deaṁain. I n-aisciḋ a fuair siḃ, taḃairigiḋ uaiḃ i n-aisciḋ.

Ná bíoḋ eagla oraiḃ, dá ḃríġ sin; is feárr siḃ-se ná mórán gealḃán.

Ná measaigiḋ go dtáinic mise a ċur síoṫċána ar an talaṁ: ní ṫámic mé a ċur síoṫċána, aċt claiḋeaṁ.