آيات مشهورة من الكتاب المقدس منẸmarkus 4

شارك

Munọ kọ a ya sinẹ, a ta egeli uroo ndọ, a ta ga emetri unyine ndọ, “wa trẹ akẹkalẹ!” munọ uroo ndọ ye no, ifon kpẹ yanẹ awẹ. A ya gama, “Ẹnkyẹmọ nẹnyọ ibyoru nọ? Apakẹn ọnyọ ndanyọ nẹ ọyalẹ unkenken kọ ma?”

A yangngọ ibyoru, ayaga adẹnma, “Ingbẹ ngu a ngan? ndẹ uroo nẹ emetri unyine so ninẹ ẹnga ndẹ a gama a nanẹ!”

Uyesu ya sẹ ya amanẹ ididime ukpong yakpa ẹnga ọsa ẹkywẹ, asọ unbrulu. Munọ kọ atrọmọng ya sinẹng, agang, “Anọmanẹ, andẹ sọ ukpilema, ọkọn piliu enji andẹ ma?”

A yẹ kywe ọgama, “Ọnya ngo anshẹ, ẹnga ndẹ ọnyọ ọmanẹ ma ẹnyinyọ asẹ ọmane nyọ, ata nẹu ma ọndẹ.

Uyesu ya sọ gro aga, “Nẹkọ ẹgwa egbe Ọngbẹ sẹ. Adandẹ wai ẹwọu yẹ ẹbyẹ. Akẹya anvọr a sinẹ ugwe ne eri, ẹwọng ya ambẹr, a ta kọn, ba nẹ ukpeng ma.

Ing ararọ sẹnẹ atọ ọngọ, ana ọngọ.”