Mattheo 26
26
Krie e njëzetegjashtëtë
1E u bë si sosi Iisui gjithë këto fjalë, u tha mathitivet së tij:
2E dini që pas di ditet bënetë pashka. E i bir i njeriut ipetë të mbërthenetë ndë kruq.
3Ahiere u mbëjuadhë të parët’ e priftëret, edhe të grammatepsuritë, edhe pleqërit’ e llaoit, ndë avlli të së parit së priftëret, që quhej Kajafë.
4E bënë mushavere që të zënë Iisunë me djallëzi e ta vrasënë.
5Edhe thoshnë: Mos ta bëjëmë të krëmptenë, se mos bënetë kallaballëk ndë botë.
6E si vate Iisui ndë Vithani, ndë shtëpi të Simonit së leprosurit.
7U qas nde ai një grua që kish një qelq me miro nga e shtrejta, e e derdhi sipër mbi krie të tij atje tek rrij.
8E si e panë mathitit’ e tij, u zëmëruanë, e thanë: Ndë se vëjen këta të humburë?
9Sepse mund të shitej këjo miro për shumë, e të ipeshinë ndë të varfërë.
10E si kupëtoi Iisui, u tha ature: Pse ipni zahmet nde gruaja? Sepse ajo bëri punë të mirë tek meje.
11Sepse të varfëritë i keni kurdo me vetëhe, e mua kurdo nukë më keni.
12Se ajo që derdhi këtë miro sipër mbi kurm tim, për të kallturë mua ndë varr e bëri.
13Me të vërteta u thom juvet, kudo që të qiriksetë kij Ungjill ndë gjithë dinia, do të thuhetë edhe këjo që bëri ajo, për të kujtuarë të saj.
14Ahiere vate një nga të dimbëdhjetë, që quhej Iudhë Iskariot, ndë të parët’ e priftëret.
15E u tha: Ç’do të më ipni mua, e unë të prodhos atë ndë ju? Edhe ata i taksnë atij tridhjetë argjiria (t’ergjënta).
16E që atëherë kërkon kohë të mirë që të prodhos atë.
17E të parënë ditë të lipsovet, u qasnë mathititë te Iisui, e i than’ atij: Ku do të të bëjëmë hazër të haç pashkënë?
18Edhe ai u tha: Haideni ndë qutet te akëcili, e thoi atij: Dhaskali thotë: Koha ime afër është, tek teje bëj pashkënë me mathitit’ e mi bashkë.
19E mathititë bënë sikundrë i porsiti ata Iisui, e bënë hazër pashkënë.
20E si u err, rrij bashkë me të dimbëdhjetë.
21E tek haijnë ata bukë, u thotë: Me të vërteta u thom juvet, se një nga juvet do të më paradhosjë.
22E si u helmuanë shumë, nisnë një nga një t’i thoshn’ atij: Mos jam unë, Zot?
23Edhe ai u përgjegj e tha: Ai që ngjeu dorënë bashkë me mua ndë çanake, ai do të më paradhosjë.
24E i biri i njeriut vete, sikundr’ është shkruarë për të, po ve mb’atë njeri, që nga ai paradhosetë i biri i njeriut. Më mirë qe nd’atë që të mos qe lerë ai njeri.
25Edhe Iudha, ai që paradhosi atë, u përgjegj e tha: Mos jam unë, dhaskal? I thotë atij: Ti e the.
26E kur haijnë ata mori Iisui bukënë, e si e bekoi, e theu, e e ipte mathitivet, e u tha: Mirri, e hai, se kij është kurmi im.
27E muarr edhe potirnë, e si efharistisi, e dha nd’ata, e u tha: Piji nga këjo të gjithë.
28Se këjo është gjaku im, e dhiatësë së re, që derdhetë për shumë, për të ndëjierë fajetë.
29Edhe u thom juvet, se do të mos pi sot e parë nga këjo pem’ e dhrisë, ngjera mb’atë ditë kur ta pi atë të re me juvet bashkë, ndë mbretëri të jatit sim.
30E si u falë, duallë e vanë ndë mal të Ullinjet.
31Ahiere thotë mb’ata Iisui: Gjithë juvet do të skandhaliseni mbë mua ndë këtë natë, se është shkruarë: Do t’i bie çobanit, e do të përhapenë dhënt’ e stanit.
32E pas së ngjallturit sim do të vete më përpara se juvet ndë Galileë.
33E Petrua u përgjegj, e i tha atij: Edhe të gjithë ndë u skandhaliçinë mbë ti, unë do të mos skandhalisem kurrë.
34I tha atij Iisui: Vërtet thom tek tij, se ndë këtë natë pa kënduarë edhe kokoshi, tri herë do të më arniseç mua.
35I thot’ atij Petrua: Edhe ndë u dashtë të vdes me ti bashkë, do të mos të arnisem ti. Ashtu thanë edhe gjithë mathititë.
36Atëherë vjen bashkë me ata Iisui ndë fshat që quhetë Gjethsimani, e u thotë mathitivet: Rriji këtu, ngjera sa të vete atje të falem.
37E si mori Petronë edhe të di djelmt’ e Zevedheosë, zu të helmonej e të pikëtonej.
38Ahiere u thot’ ature: Helmuarë është shpirti im ngjera ndë vdekëjë. Mbetuni këtu, e rrini zgjuarë bashkë me mua.
39E si vate pakëzë më teje, ra përmis mbi faqe të tij, tuke luturë, e tuke thënë: Babai im, ndë mund të bënetë, le të shkojë nga meje kij potir, po jo si dua unë, po si do ti.
40E vjen ndë mathitij, e i gjen ata që flijnë, e i thotë Petrosë: Kështu nukë mundë të rrijëtë një sahat të zgjuarë bashkë me mua?
41Rrini zgjuarë e lutuni, që të mos rriji ndë piraksi, se shpirti ësht’ i fortë, e kurmi nukë mund.
42Pameta për së ditit vate, e u fal, e thosh: Babai im, ndë mos mund të shkojë kij potir nga meje, që të mos e pi atë, le të bënetë urdhëri it.
43E si erdhi, i gjeti përsëri që flijnë, sepse qenë rënduarë nga gjumi sit’ e ture.
44E si i la ata, vate pameta e u lut për së tretit, tuke thënë atë fjalë.
45Ahiere erdhi ndë mathitij të tij, e u tha ature: Edhe po fliji e prëheni? Ja u afërua koha, e i biri njeriut ipetë ndë duar të fajëtorëvet.
46Ngreuni, e le të vemi. Na, erdhi afër ai që do të paradhosjë mua.
47E pa sosurë ai fjalënë, na, Iudha një nga të dimbëdhjetë erdhi, edhe me atë bashkë turm’ e madhe, me thikëra e me drunjër nga të parët’ e priftëret, e pleqt’ e llaoit.
48E ai që paradhosi atë, dha nd’ata nishan, e u tha: Atë që të puth, ai është, po zirie atë.
49E atë çast u qas nde Iisui, e i tha: Gëzo, dhaskal. Edhe e puthi atë.
50Edhe Iisui i tha atij: Mik, pse erdhe? Atëherë u qasnë, e shtinë duartë mbi Iisunë, e e zunë.
51E një nga ata që qenë me Iisunë, ndëri dorënë e kreu thikën’ e tij, e goditi kopiln’ e së parit së priftëret, e i preu veshn’ e tij.
52Atëherë i thot’ atij Iisui: Kthe thikënë ndë vënd të saj, se gjith’ ata që zënë thikë, me thikë do të humbasënë.
53A të duketë se nukë mund ndashti t’i lutem jatit sim e të më dërgojë më tepër se dimbëdhjetë tagmë ëngjëjet?
54Qish dha do të paguhenë kartëratë, se kështu duhetë të bënetë?
55Atë sahat u tha Iisui turmëvet: Posi mbë kusar dualltë me thikëra edhe me drunjër të zëri mua. Ngadita me juvet rrijë e dhidhaksjë ndë qishë, e nukë më zutë.
56E këjo gjithë u bë, që të paguhenë kartërat’ e profitëret. Atëherë gjithë mathitejtë e lanë atë, e iknë.
57E ata si e zunë e prunë nde Kajafa, te i pari priftëret, atje që u mbëju(a)dhë Grammatejtë edhe pleqësia.
58E Petrua vij pas sij për së largut, ngjera ndë avlli të së parit së priftëret, e si hiri brënda, rrij bashkë me kopij, të shih të pastajmenë.
59E të parët’ e priftëret, edhe pleqësia, edhe gjithë sinodhi kërkoijnë martiri të rreme kondr’ Iisuit, që ta vrisnë.
60E nukë gjenë, e ndonëse erdhë shumë martirë të rrem, nukë gjenë; e më pastaj si erdhë di martirë të rrem.
61Thanë: Kij tha: Mund të gremis Qishën’ e Perndisë, e ndë tri dit ta dërtoj atë.
62E si u ngre i pari priftëret, i tha atij: Fare nukë përgjegje? Ç’thonë këta kondrë tij?
63E Iisui pushonte. E u përgjegj i pari priftëret, e i tha atij: Të vë mbë be Perndin’ e gjallë, të na thuaç nevet ndë je ti Krishti, i biri i Perndisë?
64I thot’ atij Iisui: Ti e the. Po u thom juvet, që soti e tutje do të shihni të birë e njeriut, që të rrijë mb’anë të djathëtë të fuqisë, e të vijë mbi re të Qiellit.
65Ahiere i pari i priftëret çori rrobat’ e tij e thosh, se: Vllasfimisi. Ç’na duhenë më martirë? Na, ndashti e digjuatë vllasfimin’ e tij.
66Si ju duketë juvet? Edhe ata u përgjegjnë, e thanë: Është fajëtuar për vdekëjë.
67Ahiere pështijtinë mbë faqe të tij, edhe i ranë me pungji, edhe ca i ranë me shuplaka.
68E thoshnë: Profiteps ndë nevet, Krisht. Cili ësht’ ai që të ra?
69E Petrua rrij jashtë ndë avlli, e erdhi afër tij një kopile, e i tha: Edhe ti jeshe bashkë me Iisunë Galileonë.
70E ai bëri arnisi përpara gjithëvet, e tha: Nukë di se ç’thua.
71E si dolli ai ndë portë, e pa atë një tjetërë, e thotë nd’ata që qenë atje: Edhe kij ish bashkë me Iisunë Nazoreonë.
72E pameta u arnis me be, që: Nuk’ e di njerinë.
73E më një çikëzë, si erdhë afër ata që rrijnë atje, i thanë Petrosë: Vërtet edhe ti nga ata je, se të folturitë tat të dëfton ti.
74Atëherë nisi të anathematisjë e të betonetë, që: Nuk’ e njoh njerinë. E atë çast këndoi kokoshi.
75E u kujtua Petrua fjalësë Iisuit, që i kish thënë atij, se: Pa kënduarë kokoshi, tri herë do të më arniseç. E dolli jashtë e qau me pikëllim.
المحددات الحالية:
Mattheo 26: ALTMK27
تمييز النص
شارك
نسخ
هل تريد حفظ أبرز أعمالك على جميع أجهزتك؟ قم بالتسجيل أو تسجيل الدخول
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
Mattheo 26
26
Krie e njëzetegjashtëtë
1E u bë si sosi Iisui gjithë këto fjalë, u tha mathitivet së tij:
2E dini që pas di ditet bënetë pashka. E i bir i njeriut ipetë të mbërthenetë ndë kruq.
3Ahiere u mbëjuadhë të parët’ e priftëret, edhe të grammatepsuritë, edhe pleqërit’ e llaoit, ndë avlli të së parit së priftëret, që quhej Kajafë.
4E bënë mushavere që të zënë Iisunë me djallëzi e ta vrasënë.
5Edhe thoshnë: Mos ta bëjëmë të krëmptenë, se mos bënetë kallaballëk ndë botë.
6E si vate Iisui ndë Vithani, ndë shtëpi të Simonit së leprosurit.
7U qas nde ai një grua që kish një qelq me miro nga e shtrejta, e e derdhi sipër mbi krie të tij atje tek rrij.
8E si e panë mathitit’ e tij, u zëmëruanë, e thanë: Ndë se vëjen këta të humburë?
9Sepse mund të shitej këjo miro për shumë, e të ipeshinë ndë të varfërë.
10E si kupëtoi Iisui, u tha ature: Pse ipni zahmet nde gruaja? Sepse ajo bëri punë të mirë tek meje.
11Sepse të varfëritë i keni kurdo me vetëhe, e mua kurdo nukë më keni.
12Se ajo që derdhi këtë miro sipër mbi kurm tim, për të kallturë mua ndë varr e bëri.
13Me të vërteta u thom juvet, kudo që të qiriksetë kij Ungjill ndë gjithë dinia, do të thuhetë edhe këjo që bëri ajo, për të kujtuarë të saj.
14Ahiere vate një nga të dimbëdhjetë, që quhej Iudhë Iskariot, ndë të parët’ e priftëret.
15E u tha: Ç’do të më ipni mua, e unë të prodhos atë ndë ju? Edhe ata i taksnë atij tridhjetë argjiria (t’ergjënta).
16E që atëherë kërkon kohë të mirë që të prodhos atë.
17E të parënë ditë të lipsovet, u qasnë mathititë te Iisui, e i than’ atij: Ku do të të bëjëmë hazër të haç pashkënë?
18Edhe ai u tha: Haideni ndë qutet te akëcili, e thoi atij: Dhaskali thotë: Koha ime afër është, tek teje bëj pashkënë me mathitit’ e mi bashkë.
19E mathititë bënë sikundrë i porsiti ata Iisui, e bënë hazër pashkënë.
20E si u err, rrij bashkë me të dimbëdhjetë.
21E tek haijnë ata bukë, u thotë: Me të vërteta u thom juvet, se një nga juvet do të më paradhosjë.
22E si u helmuanë shumë, nisnë një nga një t’i thoshn’ atij: Mos jam unë, Zot?
23Edhe ai u përgjegj e tha: Ai që ngjeu dorënë bashkë me mua ndë çanake, ai do të më paradhosjë.
24E i biri i njeriut vete, sikundr’ është shkruarë për të, po ve mb’atë njeri, që nga ai paradhosetë i biri i njeriut. Më mirë qe nd’atë që të mos qe lerë ai njeri.
25Edhe Iudha, ai që paradhosi atë, u përgjegj e tha: Mos jam unë, dhaskal? I thotë atij: Ti e the.
26E kur haijnë ata mori Iisui bukënë, e si e bekoi, e theu, e e ipte mathitivet, e u tha: Mirri, e hai, se kij është kurmi im.
27E muarr edhe potirnë, e si efharistisi, e dha nd’ata, e u tha: Piji nga këjo të gjithë.
28Se këjo është gjaku im, e dhiatësë së re, që derdhetë për shumë, për të ndëjierë fajetë.
29Edhe u thom juvet, se do të mos pi sot e parë nga këjo pem’ e dhrisë, ngjera mb’atë ditë kur ta pi atë të re me juvet bashkë, ndë mbretëri të jatit sim.
30E si u falë, duallë e vanë ndë mal të Ullinjet.
31Ahiere thotë mb’ata Iisui: Gjithë juvet do të skandhaliseni mbë mua ndë këtë natë, se është shkruarë: Do t’i bie çobanit, e do të përhapenë dhënt’ e stanit.
32E pas së ngjallturit sim do të vete më përpara se juvet ndë Galileë.
33E Petrua u përgjegj, e i tha atij: Edhe të gjithë ndë u skandhaliçinë mbë ti, unë do të mos skandhalisem kurrë.
34I tha atij Iisui: Vërtet thom tek tij, se ndë këtë natë pa kënduarë edhe kokoshi, tri herë do të më arniseç mua.
35I thot’ atij Petrua: Edhe ndë u dashtë të vdes me ti bashkë, do të mos të arnisem ti. Ashtu thanë edhe gjithë mathititë.
36Atëherë vjen bashkë me ata Iisui ndë fshat që quhetë Gjethsimani, e u thotë mathitivet: Rriji këtu, ngjera sa të vete atje të falem.
37E si mori Petronë edhe të di djelmt’ e Zevedheosë, zu të helmonej e të pikëtonej.
38Ahiere u thot’ ature: Helmuarë është shpirti im ngjera ndë vdekëjë. Mbetuni këtu, e rrini zgjuarë bashkë me mua.
39E si vate pakëzë më teje, ra përmis mbi faqe të tij, tuke luturë, e tuke thënë: Babai im, ndë mund të bënetë, le të shkojë nga meje kij potir, po jo si dua unë, po si do ti.
40E vjen ndë mathitij, e i gjen ata që flijnë, e i thotë Petrosë: Kështu nukë mundë të rrijëtë një sahat të zgjuarë bashkë me mua?
41Rrini zgjuarë e lutuni, që të mos rriji ndë piraksi, se shpirti ësht’ i fortë, e kurmi nukë mund.
42Pameta për së ditit vate, e u fal, e thosh: Babai im, ndë mos mund të shkojë kij potir nga meje, që të mos e pi atë, le të bënetë urdhëri it.
43E si erdhi, i gjeti përsëri që flijnë, sepse qenë rënduarë nga gjumi sit’ e ture.
44E si i la ata, vate pameta e u lut për së tretit, tuke thënë atë fjalë.
45Ahiere erdhi ndë mathitij të tij, e u tha ature: Edhe po fliji e prëheni? Ja u afërua koha, e i biri njeriut ipetë ndë duar të fajëtorëvet.
46Ngreuni, e le të vemi. Na, erdhi afër ai që do të paradhosjë mua.
47E pa sosurë ai fjalënë, na, Iudha një nga të dimbëdhjetë erdhi, edhe me atë bashkë turm’ e madhe, me thikëra e me drunjër nga të parët’ e priftëret, e pleqt’ e llaoit.
48E ai që paradhosi atë, dha nd’ata nishan, e u tha: Atë që të puth, ai është, po zirie atë.
49E atë çast u qas nde Iisui, e i tha: Gëzo, dhaskal. Edhe e puthi atë.
50Edhe Iisui i tha atij: Mik, pse erdhe? Atëherë u qasnë, e shtinë duartë mbi Iisunë, e e zunë.
51E një nga ata që qenë me Iisunë, ndëri dorënë e kreu thikën’ e tij, e goditi kopiln’ e së parit së priftëret, e i preu veshn’ e tij.
52Atëherë i thot’ atij Iisui: Kthe thikënë ndë vënd të saj, se gjith’ ata që zënë thikë, me thikë do të humbasënë.
53A të duketë se nukë mund ndashti t’i lutem jatit sim e të më dërgojë më tepër se dimbëdhjetë tagmë ëngjëjet?
54Qish dha do të paguhenë kartëratë, se kështu duhetë të bënetë?
55Atë sahat u tha Iisui turmëvet: Posi mbë kusar dualltë me thikëra edhe me drunjër të zëri mua. Ngadita me juvet rrijë e dhidhaksjë ndë qishë, e nukë më zutë.
56E këjo gjithë u bë, që të paguhenë kartërat’ e profitëret. Atëherë gjithë mathitejtë e lanë atë, e iknë.
57E ata si e zunë e prunë nde Kajafa, te i pari priftëret, atje që u mbëju(a)dhë Grammatejtë edhe pleqësia.
58E Petrua vij pas sij për së largut, ngjera ndë avlli të së parit së priftëret, e si hiri brënda, rrij bashkë me kopij, të shih të pastajmenë.
59E të parët’ e priftëret, edhe pleqësia, edhe gjithë sinodhi kërkoijnë martiri të rreme kondr’ Iisuit, që ta vrisnë.
60E nukë gjenë, e ndonëse erdhë shumë martirë të rrem, nukë gjenë; e më pastaj si erdhë di martirë të rrem.
61Thanë: Kij tha: Mund të gremis Qishën’ e Perndisë, e ndë tri dit ta dërtoj atë.
62E si u ngre i pari priftëret, i tha atij: Fare nukë përgjegje? Ç’thonë këta kondrë tij?
63E Iisui pushonte. E u përgjegj i pari priftëret, e i tha atij: Të vë mbë be Perndin’ e gjallë, të na thuaç nevet ndë je ti Krishti, i biri i Perndisë?
64I thot’ atij Iisui: Ti e the. Po u thom juvet, që soti e tutje do të shihni të birë e njeriut, që të rrijë mb’anë të djathëtë të fuqisë, e të vijë mbi re të Qiellit.
65Ahiere i pari i priftëret çori rrobat’ e tij e thosh, se: Vllasfimisi. Ç’na duhenë më martirë? Na, ndashti e digjuatë vllasfimin’ e tij.
66Si ju duketë juvet? Edhe ata u përgjegjnë, e thanë: Është fajëtuar për vdekëjë.
67Ahiere pështijtinë mbë faqe të tij, edhe i ranë me pungji, edhe ca i ranë me shuplaka.
68E thoshnë: Profiteps ndë nevet, Krisht. Cili ësht’ ai që të ra?
69E Petrua rrij jashtë ndë avlli, e erdhi afër tij një kopile, e i tha: Edhe ti jeshe bashkë me Iisunë Galileonë.
70E ai bëri arnisi përpara gjithëvet, e tha: Nukë di se ç’thua.
71E si dolli ai ndë portë, e pa atë një tjetërë, e thotë nd’ata që qenë atje: Edhe kij ish bashkë me Iisunë Nazoreonë.
72E pameta u arnis me be, që: Nuk’ e di njerinë.
73E më një çikëzë, si erdhë afër ata që rrijnë atje, i thanë Petrosë: Vërtet edhe ti nga ata je, se të folturitë tat të dëfton ti.
74Atëherë nisi të anathematisjë e të betonetë, që: Nuk’ e njoh njerinë. E atë çast këndoi kokoshi.
75E u kujtua Petrua fjalësë Iisuit, që i kish thënë atij, se: Pa kënduarë kokoshi, tri herë do të më arniseç. E dolli jashtë e qau me pikëllim.
المحددات الحالية:
:
تمييز النص
شارك
نسخ
هل تريد حفظ أبرز أعمالك على جميع أجهزتك؟ قم بالتسجيل أو تسجيل الدخول
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.