က~မ္ဘာ~ဦး~ကျမ်း။ 19
19
1ညဥ့် ဦး ယံ အ ချိန်၌ သော ဒုံ မြို့ သို့ စေ တ မန် တော် နှစ် ပါး ရောက် လာ ကြ ရာ လော တ သည် မြို့ တံ ခါး၀ တွင် ထိုင် လျက် ရှိ သည် နှင့် သူ တို့ ကို မြင် သော် ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှာ ထ ပြီး လျှင်၊ 2ပျပ်၀ပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား တို့၊ ကျွန် တော့် အိမ် သို့ လှည့် ၀င် ၍ ခြေ ကို ဆေး ကြ ပါ။ တည်း ခို ပြီး မှ နံ နက် ထ ၍ ကြွ သွား တော် မူ ကြ ပါ ဟု လျှောက် ဆို၏။ ငါ တို့ မ၀င် လို။ လမ်း တွင် နေ တော့ မည် ဟု စေ တ မန် တော် တို့ ဆို ကြ သော် လည်း၊ 3လော တ ပင့် ခေါ် လှ သော ကြောင့် သူ့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ အိမ် သို့၀င် ကြ သော် သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ရန် လော တ ပြင် ဆင် လျက် မုန့် ကို ပေါင်း ပြီး မှ သူ တို့ သုံး ဆောင် ရ ကြ ၏။ 4ထို သူ တို့ သည် မ အိပ် မီ အ တွင်း သော ဒုံ မြို့ သား အ ရပ် ရပ် ရှိ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် အိမ်ကို ၀န်း ၍၊ 5လော တ ကို ဟစ် ခေါ် လျက် ယ နေ့ ညဥ့် သင့် ထံ ရောက် လာ သူ များ အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ ထို သူ တို့ နှင့် ငါ တို့ ဆက် ဆံ လို သည် ဖြစ်၍ ထုတ် ခဲ့ လော့ ဟု ဆို ကြ သော်၊ 6လော တ သည် သူ တို့ ရှိ ရာ တံ ခါး ပြင် သို့ ထွက်၍ နောက် က တံ ခါး ပိတ် ပြီး လျှင်၊ 7ညီ အစ် ကို တို့၊ ဤ သို့ မ မှား ယွင်း ကြ ပါ နှင့်။ 8အ ကျွန်ုပ် တွင် က ညာ စစ် ဖြစ် သူ သ မီး နှစ် ယောက် ရှိ၍ သင် တို့ ရှိ ရာ ထုတ် ပေး ပါ မည်။ ပြု လို သ မျှ အ တိုင်း သူ တို့ ကို ပြု ကြ ပါ လေ။ အ ကျွန်ုပ် အိမ် မိုး ရိပ် ခို၀င် သော ဤ သူ တို့ ကို မူ ကား အ လျှင်း မ ပြု ကြ ပါ နှင့် ဟု တောင်း ပန် သော် လည်း၊ 9သူ တို့ က ဖယ် လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ တည်း ခို ရုံ မျှ သာ တစ် ယောက် တည်း လာ ခဲ့ သူ သည် တ ရား သူ ကြီး လုပ် လို ပါ သည် တ ကား။ သူ တို့ ထက် သင့် ကို ယ ခု သာ ၍ မ ကောင်း ပြု မည် ဟူ ၍ လည်းကောင်း၊ လော တ ကို ဆို လျက် ကြမ်း တမ်း စွာ ထိုး၀ှေ့ ပြီး လျှင် တံ ခါး ကို ဖောက် ဖျက် အံ့ သော ငှာ ချဥ်း လာ ကြ ၏။ 10ထို အ ခါ စေ တ မန် တော် တို့ သည် ကိုယ် ရှိ ရာ အိမ့် အ တွင်း သို့ လော တ ကို လက် ဆန့် ဆွဲ ငင်၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး လျှင်၊ 11အိမ် တံ ခါး အ နီး ရှိ သူ အ ကြီး အ ငယ် တို့ ကို စ က္ခု အ လင်း ကွယ် စေ ရန် ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တံ ခါး ကို ရှာ လျက် ပင် ပန်း ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ၏။ 12စေ တ မန် တော် တို့ က လည်း ဤ မြို့ တွင် သင် နှင့် စပ် ဆိုင် သူ မည် သူ ရှိ သေး သ နည်း။ သား သ မီး သ မက် တို့ မှ စ၍ မြို့ တွင်း ရှိ သင့် လူ ဟူ သ မျှ တို့ ကို ဤ မြို့ မှ ထုတ် ဆောင် လော့။ 13ဤ မြို့ တစ် ဘက် အော် ဟစ် သံ သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပြင်း ထန် သည် ဖြစ်၍ ဖျက် ဆီး စေ ခြင်း ငှာ ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက် ဤ မြို့ ကို ငါ တို့ ဖျက် ဆီး ရ မည် ဟု လော တ အား ပြော ဆို ကြ ၏။ 14လော တ ထွက်၍ သ မီး နှင့် စုံ ဖက် သူ သ မက် တို့ အား၊ ထ ကြ။ ဤ မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ။ ဤ မြို့ ကို ထာ၀ ရ ဘုရား ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် ဟု ဆို သော် လည်း ကျီ စယ် သည် ဟု သ မက် တို့ ထင် ကြ ၏။ 15အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ စေ တ မန် တော် တို့ သည် လော တ ကို နှိုး ဆော်၍ ထ လော့၊ အိမ် ရှိ မ ယား နှင့် သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် သွား လော့။ သို့ မ ဟုတ် ထို မြို့၏ ဒု စ ရိုက် မှု စီ ရင် ရာ ပါ သွား လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ သော် လည်း၊ 16သူ ဖင့် နွှဲ သော ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သော ကြောင့် စေ တ မန် တော် တို့ သည် သူ မှ စ၍ မ ယား နှင့် သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို လက် ဆွဲ လျက် မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် ကြ ၏။ 17ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ ပြီး သော အ ခါ အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ ပြေး လော့။ နောက် သို့ လှည့် မကြည့် နှင့်။ မြစ် ကမ်း ပြင် ၌ အ လျင်း မ နေ ဘဲ တောင် တန်း သို့ ပြေး လော့။ သို့ မ ဟုတ် ပယ် ရှင်း ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ 18လော တ က လည်း အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သို့ မိန့် ဆို တော် မ မူ ပါ နှင့်။ 19ကျွန် တော် သည် ရှေ့ တော် ၍ မျက် နှာ သာ ရ သည် ဖြစ် သ ဖြင့် ကျွန် တော့် အ သက် ချမ်း သာ စေ လျက် ပြု တော် မူ သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ကြီး လှ ပါ ၏။ တောင် တန်း သို့ ရောက် အောင် ကျွန် တော် မ ပြေး နိုင် ပါ။ ခု လတ် တွင် ဘေး ထက် ကြပ် သင့် ၍ သေ မည် ကို စိုး ရိမ် ပါ၏။ ရှု တော် မူ ပါ။ 20ထို မြို့ နီး ၍ ပြေး သာ ပါ၏။ မြို့ ငယ် လည်း ဖြစ် ပါ၏။ အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် ထို မြို့ သို့ ပြေး ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ သိမ် ငယ် သော မြို့ မ ဟုတ် ပါ လော ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ 21ဤ အ မှု အ ရာ နှင့် စပ် ၍ လည်း သင့် ကို မျက် နှာ သာ ပေး သ ဖြင့် သင် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း ထို မြို့ ကို ဖြို လှဲ မည် မ ဟုတ်။ 22ထို မြို့ သို့ အ လျင် အ မြန် ပြေး လော့။ သင် မ ရောက် မီ မည် သည် ကို မျှ ငါ မ ပြု နိုင် ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို ကြောင့် ၎င်း မြို့ ကို #19.22 အနက် ကား - သိမ် ငယ် သောဇော ရ မြို့ ဟု သ မုတ် ကြ ၏။ 23လော တ သည် ဇော ရ မြို့ သို့ ဝင် ရောက် သော အ ခါ နေ ထွက် ချိန် ဖြစ် သ တည်း။ 24ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် မှ သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ အ ပေါ် သို့ ကန့် မီး ကျ ရွာ စေ တော် မူ ၍၊ 25ထို မြို့ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြစ် ကမ်း ပြင် တစ် ၀ှမ်း လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ၌ ပေါက် သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြို လှဲ ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။ 26လော တ မ ယား မှာ လိုက် သွား စဥ် လှည့် ကြည့်၍ ဆား တိုင် ဖြစ် ရ ရှာ လေ ၏။ 27အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် ခဲ့ ဘူး သော နေ ရာ သို့ သွား ပြီး လျှင်၊ 28သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ မှ စ သော မြစ် ကမ်း ပြင် တစ်၀ှမ်း လုံး ကို စီး ကြည့် ရာ မီး ဖို မှ အ ခိုး တက် သ ကဲ့ သို့ ထို ပြည် မှ အ ခိုး တက် သည် ကို မြင် ရ လေ ၏။
29ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် မြစ် ကမ်း ပြင် ရှိ မြို့ များ ကို ဖျက် ဆီး သော အ ခါ၊ အာ ဗြ ဟံ ကို သ တိ ရ တော် မူ၍ လော တ နေ သော မြို့ များ ကို ဖြို လှဲ ဖျက် ဆီး စဥ် တွင်၊ ဖြို လှဲ ရာ မှ လော တ ကို လွှတ် တော် မူ ၏။
30လော တ သည် ဇော ရ မြို့ မှာ မ နေ ၀ံ့ သော ကြောင့် ထို မြို့ မှ သ မီး နှစ် ယောက် နှင့် တ ကွ ထွက် ခဲ့၍ တောင် တန်း ပေါ် တွင် နေ ကြ၏။ သ မီး နှစ် ယောက် နှင့် အ တူ ဥ မင်၌ နေ စဥ် သ မီး အ ကြီး က၊ ငါ တို့ အ ဘ အို ပြီ။ 31လော က သား တို့ ဓ မ္မ တာ အ တိုင်း ငါ တို့ ထံ၀င် ရောက် အံ့ သော ယောက်ျား တယောက် မျှ မြေ ပေါ် မှာ မ ရှိ။ 32လာ လော့။ ငါ တို့ အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ကြ ကုန် အံ့။ အ ဘ အား ဖြင့် အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ရန် သူ နှင့် အိပ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ညီ မ အား ပြော ဆို ၏။ 33ထို ညဥ့် တွင် ပင် သူ တို့ သည် အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ပြီး လျင် သ မီး အ ကြီး ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လေ ၏။ အိပ် ကြောင်း၊ ထ ကြောင်း ကို ပင် အ ဘ မ သိ။ 34နောက် နေ့၌ အစ် မ က၊ ယ မန် ညဥ့် တွင် ငါ သည် အ ဘ နှင့် အိပ် ခဲ့ ရ ပြီ။ ယ နေ့ ညဥ့် တစ် ဖန် စ ပျစ် ရည် တိုက် ကြ ဦး အံ့။ အ ဘ အား ဖြင့် အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ရန် သင် လည်း ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လော့ ဟု ညီ မ အား ပြော ဆို ၏။ 35ထို ညဥ့် တွင် လည်း သူ တို့ သည် အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ပြန် ပြီး လျှင် အ ငယ် ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လေ၏။ အိပ် ကြောင်း၊ ထ ကြောင်း ကို ပင် အ ဘ မ သိ။ 36ထို သို့ လော တ သ မီး နှစ် ယောက် တို့ သည် အ ဘ အား ဖြင့် သ န္ဓေ ရ ကြ သည် နှင့်၊ 37အ ကြီး သည် သား ယောက်ျား ကို ဖွား၍ မော ဘ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရှိ သော မော ဘ လူ မျိုး တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် သ တည်း။ 38အ ငယ် လည်း သား ယောက်ျား ကို ဖွား၍ ဗေ န မ္မိ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရှိ သော အ မ္မုန် လူ မျိုး တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် သ တည်း။
المحددات الحالية:
က~မ္ဘာ~ဦး~ကျမ်း။ 19: GHB
تمييز النص
شارك
نسخ
هل تريد حفظ أبرز أعمالك على جميع أجهزتك؟ قم بالتسجيل أو تسجيل الدخول
Garrad Holy Bible © Bible Society of Myanmar, 1928.
က~မ္ဘာ~ဦး~ကျမ်း။ 19
19
1ညဥ့် ဦး ယံ အ ချိန်၌ သော ဒုံ မြို့ သို့ စေ တ မန် တော် နှစ် ပါး ရောက် လာ ကြ ရာ လော တ သည် မြို့ တံ ခါး၀ တွင် ထိုင် လျက် ရှိ သည် နှင့် သူ တို့ ကို မြင် သော် ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှာ ထ ပြီး လျှင်၊ 2ပျပ်၀ပ် ရှိ ခိုး လျက် အ ရှင် ဘု ရား တို့၊ ကျွန် တော့် အိမ် သို့ လှည့် ၀င် ၍ ခြေ ကို ဆေး ကြ ပါ။ တည်း ခို ပြီး မှ နံ နက် ထ ၍ ကြွ သွား တော် မူ ကြ ပါ ဟု လျှောက် ဆို၏။ ငါ တို့ မ၀င် လို။ လမ်း တွင် နေ တော့ မည် ဟု စေ တ မန် တော် တို့ ဆို ကြ သော် လည်း၊ 3လော တ ပင့် ခေါ် လှ သော ကြောင့် သူ့ ဘက် သို့ လှည့် ၍ အိမ် သို့၀င် ကြ သော် သူ တို့ ကို ကျွေး မွေး ရန် လော တ ပြင် ဆင် လျက် မုန့် ကို ပေါင်း ပြီး မှ သူ တို့ သုံး ဆောင် ရ ကြ ၏။ 4ထို သူ တို့ သည် မ အိပ် မီ အ တွင်း သော ဒုံ မြို့ သား အ ရပ် ရပ် ရှိ လူ ကြီး လူ ငယ် အ ပေါင်း တို့ သည် အိမ်ကို ၀န်း ၍၊ 5လော တ ကို ဟစ် ခေါ် လျက် ယ နေ့ ညဥ့် သင့် ထံ ရောက် လာ သူ များ အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ ထို သူ တို့ နှင့် ငါ တို့ ဆက် ဆံ လို သည် ဖြစ်၍ ထုတ် ခဲ့ လော့ ဟု ဆို ကြ သော်၊ 6လော တ သည် သူ တို့ ရှိ ရာ တံ ခါး ပြင် သို့ ထွက်၍ နောက် က တံ ခါး ပိတ် ပြီး လျှင်၊ 7ညီ အစ် ကို တို့၊ ဤ သို့ မ မှား ယွင်း ကြ ပါ နှင့်။ 8အ ကျွန်ုပ် တွင် က ညာ စစ် ဖြစ် သူ သ မီး နှစ် ယောက် ရှိ၍ သင် တို့ ရှိ ရာ ထုတ် ပေး ပါ မည်။ ပြု လို သ မျှ အ တိုင်း သူ တို့ ကို ပြု ကြ ပါ လေ။ အ ကျွန်ုပ် အိမ် မိုး ရိပ် ခို၀င် သော ဤ သူ တို့ ကို မူ ကား အ လျှင်း မ ပြု ကြ ပါ နှင့် ဟု တောင်း ပန် သော် လည်း၊ 9သူ တို့ က ဖယ် လော့ ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ တည်း ခို ရုံ မျှ သာ တစ် ယောက် တည်း လာ ခဲ့ သူ သည် တ ရား သူ ကြီး လုပ် လို ပါ သည် တ ကား။ သူ တို့ ထက် သင့် ကို ယ ခု သာ ၍ မ ကောင်း ပြု မည် ဟူ ၍ လည်းကောင်း၊ လော တ ကို ဆို လျက် ကြမ်း တမ်း စွာ ထိုး၀ှေ့ ပြီး လျှင် တံ ခါး ကို ဖောက် ဖျက် အံ့ သော ငှာ ချဥ်း လာ ကြ ၏။ 10ထို အ ခါ စေ တ မန် တော် တို့ သည် ကိုယ် ရှိ ရာ အိမ့် အ တွင်း သို့ လော တ ကို လက် ဆန့် ဆွဲ ငင်၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး လျှင်၊ 11အိမ် တံ ခါး အ နီး ရှိ သူ အ ကြီး အ ငယ် တို့ ကို စ က္ခု အ လင်း ကွယ် စေ ရန် ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တံ ခါး ကို ရှာ လျက် ပင် ပန်း ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ၏။ 12စေ တ မန် တော် တို့ က လည်း ဤ မြို့ တွင် သင် နှင့် စပ် ဆိုင် သူ မည် သူ ရှိ သေး သ နည်း။ သား သ မီး သ မက် တို့ မှ စ၍ မြို့ တွင်း ရှိ သင့် လူ ဟူ သ မျှ တို့ ကို ဤ မြို့ မှ ထုတ် ဆောင် လော့။ 13ဤ မြို့ တစ် ဘက် အော် ဟစ် သံ သည် ထာ၀ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ပြင်း ထန် သည် ဖြစ်၍ ဖျက် ဆီး စေ ခြင်း ငှာ ထာ၀ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည့် အ လျောက် ဤ မြို့ ကို ငါ တို့ ဖျက် ဆီး ရ မည် ဟု လော တ အား ပြော ဆို ကြ ၏။ 14လော တ ထွက်၍ သ မီး နှင့် စုံ ဖက် သူ သ မက် တို့ အား၊ ထ ကြ။ ဤ မြို့ မှ ထွက် သွား ကြ။ ဤ မြို့ ကို ထာ၀ ရ ဘုရား ဖျက် ဆီး တော် မူ မည် ဟု ဆို သော် လည်း ကျီ စယ် သည် ဟု သ မက် တို့ ထင် ကြ ၏။ 15အ ရုဏ် တက် သော အ ခါ စေ တ မန် တော် တို့ သည် လော တ ကို နှိုး ဆော်၍ ထ လော့၊ အိမ် ရှိ မ ယား နှင့် သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို ခေါ် သွား လော့။ သို့ မ ဟုတ် ထို မြို့၏ ဒု စ ရိုက် မှု စီ ရင် ရာ ပါ သွား လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ သော် လည်း၊ 16သူ ဖင့် နွှဲ သော ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သော ကြောင့် စေ တ မန် တော် တို့ သည် သူ မှ စ၍ မ ယား နှင့် သ မီး နှစ် ယောက် တို့ ကို လက် ဆွဲ လျက် မြို့ ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် ကြ ၏။ 17ပြင် သို့ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ ပြီး သော အ ခါ အ သက် ချမ်း သာ ရ အံ့ သော ငှာ ပြေး လော့။ နောက် သို့ လှည့် မကြည့် နှင့်။ မြစ် ကမ်း ပြင် ၌ အ လျင်း မ နေ ဘဲ တောင် တန်း သို့ ပြေး လော့။ သို့ မ ဟုတ် ပယ် ရှင်း ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ 18လော တ က လည်း အ ရှင် ဘု ရား၊ ထို သို့ မိန့် ဆို တော် မ မူ ပါ နှင့်။ 19ကျွန် တော် သည် ရှေ့ တော် ၍ မျက် နှာ သာ ရ သည် ဖြစ် သ ဖြင့် ကျွန် တော့် အ သက် ချမ်း သာ စေ လျက် ပြု တော် မူ သော မေ တ္တာ ကျေး ဇူး ကြီး လှ ပါ ၏။ တောင် တန်း သို့ ရောက် အောင် ကျွန် တော် မ ပြေး နိုင် ပါ။ ခု လတ် တွင် ဘေး ထက် ကြပ် သင့် ၍ သေ မည် ကို စိုး ရိမ် ပါ၏။ ရှု တော် မူ ပါ။ 20ထို မြို့ နီး ၍ ပြေး သာ ပါ၏။ မြို့ ငယ် လည်း ဖြစ် ပါ၏။ အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန် ထို မြို့ သို့ ပြေး ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ။ သိမ် ငယ် သော မြို့ မ ဟုတ် ပါ လော ဟု လျှောက် ဆို သော်၊ 21ဤ အ မှု အ ရာ နှင့် စပ် ၍ လည်း သင့် ကို မျက် နှာ သာ ပေး သ ဖြင့် သင် တောင်း ပန် သည့် အ တိုင်း ထို မြို့ ကို ဖြို လှဲ မည် မ ဟုတ်။ 22ထို မြို့ သို့ အ လျင် အ မြန် ပြေး လော့။ သင် မ ရောက် မီ မည် သည် ကို မျှ ငါ မ ပြု နိုင် ဟု မြွက် ဆို လေ၏။ ထို ကြောင့် ၎င်း မြို့ ကို #19.22 အနက် ကား - သိမ် ငယ် သောဇော ရ မြို့ ဟု သ မုတ် ကြ ၏။ 23လော တ သည် ဇော ရ မြို့ သို့ ဝင် ရောက် သော အ ခါ နေ ထွက် ချိန် ဖြစ် သ တည်း။ 24ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် စံ တော် မူ ရာ ကောင်း ကင် မှ သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ အ ပေါ် သို့ ကန့် မီး ကျ ရွာ စေ တော် မူ ၍၊ 25ထို မြို့ များ ကို လည်း ကောင်း၊ မြစ် ကမ်း ပြင် တစ် ၀ှမ်း လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မြို့ သူ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ၌ ပေါက် သ မျှ ကို လည်း ကောင်း၊ ဖြို လှဲ ဖျက် ဆီး တော် မူ ၏။ 26လော တ မ ယား မှာ လိုက် သွား စဥ် လှည့် ကြည့်၍ ဆား တိုင် ဖြစ် ရ ရှာ လေ ၏။ 27အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ရပ် ခဲ့ ဘူး သော နေ ရာ သို့ သွား ပြီး လျှင်၊ 28သော ဒုံ မြို့၊ ဂေါ မော ရ မြို့ များ မှ စ သော မြစ် ကမ်း ပြင် တစ်၀ှမ်း လုံး ကို စီး ကြည့် ရာ မီး ဖို မှ အ ခိုး တက် သ ကဲ့ သို့ ထို ပြည် မှ အ ခိုး တက် သည် ကို မြင် ရ လေ ၏။
29ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည် မြစ် ကမ်း ပြင် ရှိ မြို့ များ ကို ဖျက် ဆီး သော အ ခါ၊ အာ ဗြ ဟံ ကို သ တိ ရ တော် မူ၍ လော တ နေ သော မြို့ များ ကို ဖြို လှဲ ဖျက် ဆီး စဥ် တွင်၊ ဖြို လှဲ ရာ မှ လော တ ကို လွှတ် တော် မူ ၏။
30လော တ သည် ဇော ရ မြို့ မှာ မ နေ ၀ံ့ သော ကြောင့် ထို မြို့ မှ သ မီး နှစ် ယောက် နှင့် တ ကွ ထွက် ခဲ့၍ တောင် တန်း ပေါ် တွင် နေ ကြ၏။ သ မီး နှစ် ယောက် နှင့် အ တူ ဥ မင်၌ နေ စဥ် သ မီး အ ကြီး က၊ ငါ တို့ အ ဘ အို ပြီ။ 31လော က သား တို့ ဓ မ္မ တာ အ တိုင်း ငါ တို့ ထံ၀င် ရောက် အံ့ သော ယောက်ျား တယောက် မျှ မြေ ပေါ် မှာ မ ရှိ။ 32လာ လော့။ ငါ တို့ အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ကြ ကုန် အံ့။ အ ဘ အား ဖြင့် အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ရန် သူ နှင့် အိပ် ကြ ကုန် အံ့ ဟု ညီ မ အား ပြော ဆို ၏။ 33ထို ညဥ့် တွင် ပင် သူ တို့ သည် အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ပြီး လျင် သ မီး အ ကြီး ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လေ ၏။ အိပ် ကြောင်း၊ ထ ကြောင်း ကို ပင် အ ဘ မ သိ။ 34နောက် နေ့၌ အစ် မ က၊ ယ မန် ညဥ့် တွင် ငါ သည် အ ဘ နှင့် အိပ် ခဲ့ ရ ပြီ။ ယ နေ့ ညဥ့် တစ် ဖန် စ ပျစ် ရည် တိုက် ကြ ဦး အံ့။ အ ဘ အား ဖြင့် အ မျိုး မ ပြတ် ဆက် နွယ် စေ ရန် သင် လည်း ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လော့ ဟု ညီ မ အား ပြော ဆို ၏။ 35ထို ညဥ့် တွင် လည်း သူ တို့ သည် အ ဘ ကို စ ပျစ် ရည် တိုက် ပြန် ပြီး လျှင် အ ငယ် ၀င် ၍ သူ နှင့် အိပ် လေ၏။ အိပ် ကြောင်း၊ ထ ကြောင်း ကို ပင် အ ဘ မ သိ။ 36ထို သို့ လော တ သ မီး နှစ် ယောက် တို့ သည် အ ဘ အား ဖြင့် သ န္ဓေ ရ ကြ သည် နှင့်၊ 37အ ကြီး သည် သား ယောက်ျား ကို ဖွား၍ မော ဘ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရှိ သော မော ဘ လူ မျိုး တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် သ တည်း။ 38အ ငယ် လည်း သား ယောက်ျား ကို ဖွား၍ ဗေ န မ္မိ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို သူ သည် ယ ခု တိုင် အောင် ရှိ သော အ မ္မုန် လူ မျိုး တို့၏ အ ဘ ဦး ဖြစ် သ တည်း။
المحددات الحالية:
:
تمييز النص
شارك
نسخ
هل تريد حفظ أبرز أعمالك على جميع أجهزتك؟ قم بالتسجيل أو تسجيل الدخول
Garrad Holy Bible © Bible Society of Myanmar, 1928.