Punjabi Common Language (North American Version) This is an update of the Punjabi Common Language version. The update primarily involved corrections to spelling and grammar. If you are interested in obtaining a printed copy of this Bible, please contact the Canadian Bible Society at http://www.biblescanada.com. Copyright Information Punjabi Common Language (North American Version): Text © 2018 Canadian Bible Society and Bible Society of India. The text of the Punjabi Common Language (North American Version) that appears in this electronic format or website is for personal use only. Up to five hundred (500) verses of the Bible text in any form (written, visual, electronic or audio) may be quoted without permission. The quoted verses may not be more than 50% of a complete book of the Bible, or more than 25% of the total text of the work in which they are quoted. Prior written permission must be obtained for any other use of the text. Copyright acknowledgement must in all cases appear on the title or copyright page. For more information on copyright conditions or to apply, please contact info@biblesociety.ca.

ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸ਼ਬਦ

ਲਾਜ਼ਰ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ । ਉਹ ਬਹੁਤ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ । ਉਹ ਬੈਤਅਨੀਆ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਮਰਿਯਮ ਅਤੇ ਮਾਰਥਾ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸਨ । (ਇਹ ਉਹ ਹੀ ਮਰਿਯਮ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਅਤਰ ਡੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਪੂੰਝਿਆ ਸੀ । ਇਸੇ ਦਾ ਭਰਾ ਲਾਜ਼ਰ ਬਿਮਾਰ ਸੀ ।) ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ, “ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਆਰਾ ਮਿੱਤਰ ਬਿਮਾਰ ਹੈ ।” ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਹ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਅੰਤ ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਸਗੋਂ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਦੇ ਲਈ ਹੈ । ਇਸ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਹੋਵੇਗੀ ।”
ਯਿਸੂ ਮਾਰਥਾ, ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਲਾਜ਼ਰ ਬਿਮਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਜਿੱਥੇ ਸਨ, ਉਸ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਦੋ ਦਿਨ ਹੋਰ ਠਹਿਰ ਗਏ । ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਆਓ, ਅਸੀਂ ਫਿਰ ਯਹੂਦਿਯਾ ਨੂੰ ਚੱਲੀਏ ।” ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਰੱਬੀ, ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਯਹੂਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਥਰਾਓ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਉੱਥੇ ਹੀ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ?” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਕੀ ਦਿਨ ਦੇ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਘੰਟੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ? ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਚੱਲੇ ਤਾਂ ਉਹ ਠੋਕਰ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਚਾਨਣ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ । ਪਰ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਠੋਕਰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਵਿੱਚ ਚਾਨਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ।” ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਯਿਸੂ ਨੇ ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਸਾਡਾ ਮਿੱਤਰ ਲਾਜ਼ਰ ਸੌਂ ਗਿਆ ਹੈ । ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ।” ਪਰ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਗੁਰੂ ਜੀ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਸੌਂ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਚੰਗਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਲਾਜ਼ਰ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਧਾਰਨ ਨੀਂਦ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਸੀ । ਇਸ ਲਈ ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, “ਲਾਜ਼ਰ ਮਰ ਗਿਆ ਹੈ । ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ । ਆਓ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਕੋਲ ਚੱਲੀਏ ।” ਤਦ ਥੋਮਾ ਨੇ ਜਿਹੜਾ ਦੀਦੁਮੁਸ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਆਓ, ਅਸੀਂ ਵੀ ਚੱਲੀਏ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਰੀਏ ।”

ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਕਬਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਚਾਰ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ । ਬੈਤਅਨੀਆ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਤੋਂ ਕੋਈ ਤਿੰਨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੀ । ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦੀ ਮਾਰਥਾ ਅਤੇ ਮਰਿਯਮ ਦੇ ਕੋਲ ਤਸੱਲੀ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਆਏ ਹੋਏ ਸਨ ।
ਜਦੋਂ ਮਾਰਥਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਯਿਸੂ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਗਈ । ਪਰ ਮਰਿਯਮ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੈਠੀ ਰਹੀ । ਮਾਰਥਾ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ, ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਨਾ ਮਰਦਾ । ਪਰ ਮੈਂ ਹੁਣ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜੋ ਕੁਝ ਤੁਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਕੋਲੋਂ ਮੰਗੋਗੇ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਣਗੇ ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਤੇਰਾ ਭਰਾ ਫਿਰ ਜੀਅ ਉੱਠੇਗਾ ।” ਮਾਰਥਾ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਹਾਂ, ਮੈਂ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਪੁਨਰ-ਉਥਾਨ ਵਾਲੇ ਦਿਨ, ਉਹ ਫਿਰ ਜੀਅ ਉੱਠੇਗਾ ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਹੀ ਪੁਨਰ-ਉਥਾਨ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਹਾਂ । ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮਰ ਵੀ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਜੀਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਜਿਹੜੇ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਮਰਨਗੇ । ਕੀ ਤੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈਂ ?” ਮਾਰਥਾ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਹਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ, ਮੈਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਮਸੀਹ ਹੋ ਜਿਹੜੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਨ ।”

ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮਾਰਥਾ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਸੱਦ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਗੁਰੂ ਜੀ ਇੱਥੇ ਆ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਤੈਨੂੰ ਸੱਦ ਰਹੇ ਹਨ ।” ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਰਿਯਮ ਇਕਦਮ ਉੱਠੀ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਕੋਲ ਗਈ । ਯਿਸੂ ਅਜੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ ਸਗੋਂ ਉਸ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਮਾਰਥਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਸੀ । ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਰਿਯਮ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਸੱਲੀ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ, ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮਰਿਯਮ ਇਕਦਮ ਉੱਠੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਗਈ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਗਏ । ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਬਰ ਉੱਤੇ ਰੋਣ ਦੇ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ।
ਜਦੋਂ ਮਰਿਯਮ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚੀ ਜਿੱਥੇ ਯਿਸੂ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ, ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਨਾ ਮਰਦਾ ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਮਰਿਯਮ ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਤਮਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਏ । ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ?” ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ, ਚੱਲ ਕੇ ਦੇਖੋ ।” ਯਿਸੂ ਰੋਏ । ਤਦ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਦੇਖੋ, ਇਹ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ !” ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ, “ਇਸ ਨੇ ਅੰਨ੍ਹਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ, ਕੀ ਇਹ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਮਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਬਚਾਅ ਸਕਦਾ ਸੀ ?”

ਯਿਸੂ ਦਾ ਦਿਲ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਭਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਕਬਰ ਉੱਤੇ ਗਏ । ਕਬਰ ਇੱਕ ਗੁਫ਼ਾ ਵਾਂਗ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪੱਥਰ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਹਟਾਓ !” ਮਰੇ ਹੋਏ ਆਦਮੀ ਦੀ ਭੈਣ ਮਾਰਥਾ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਬੋ ਆ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਚਾਰ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ !” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਕੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇਂਗੀ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਦੇਖੇਂਗੀ ?” ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੱਥਰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ । ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉਤਾਂਹ ਅਕਾਸ਼ ਵੱਲ ਚੁੱਕੀਆਂ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਪਿਤਾ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਸੁਣ ਲਈ ਹੈ । ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਸੁਣਦੇ ਹੋ ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਭੀੜ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਖੜ੍ਹੀ ਹੈ, ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ।” ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਲਾਜ਼ਰ, ਬਾਹਰ ਆ !” ਜਿਹੜਾ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ । ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਪੱਟੀਆਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਕੱਪੜਾ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਉਸ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿਓ ਅਤੇ ਜਾਣ ਦਿਓ ।”


ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦੀ ਜਿਹੜੇ ਮਰਿਯਮ ਦੇ ਕੋਲ ਆਏ ਹੋਏ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜੋ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ । ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਗਏ ਅਤੇ ਜੋ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ । ਇਸ ਲਈ ਮਹਾਂ-ਪੁਰੋਹਿਤਾਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਮਹਾਂਸਭਾ ਦੀ ਬੈਠਕ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰੀਏ ? ਇਹ ਆਦਮੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚਮਤਕਾਰ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛੱਡ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਣਗੇ । ਫਿਰ ਰੋਮੀ ਆਉਣਗੇ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਅਤੇ ਹੈਕਲ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰ ਦੇਣਗੇ ।” ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਕਾਇਫ਼ਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਇੱਕ ਮਹਾਂ-ਪੁਰੋਹਿਤ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ? ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਦੇ ਲਈ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇ, ਬਜਾਏ ਇਸ ਦੇ ਕਿ ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੋਵੇ ?” (ਇਹ ਗੱਲ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਨਹੀਂ ਕਹੀ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਉਸ ਸਾਲ ਦੇ ਮਹਾਂ-ਪੁਰੋਹਿਤ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਯਿਸੂ ਯਹੂਦੀ ਕੌਮ ਦੇ ਲਈ ਮਰਨਗੇ । ਨਾ ਕੇਵਲ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਸਗੋਂ ਇਸ ਲਈ ਵੀ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਖਿੱਲਰੀ ਹੋਈ ਸੰਤਾਨ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਕੇ ਇੱਕ ਕਰਨ ।) ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਯਹੂਦੀ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀਆਂ ਵਿਓਂਤਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ । ਇਸ ਕਾਰਨ ਯਿਸੂ ਨੇ ਯਹੂਦਿਯਾ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਲ੍ਹੇਆਮ ਚੱਲਣਾ ਫਿਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਉਹ ਉੱਥੋਂ ਵਿਰਾਨ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਕੋਲ ਇਫ਼ਰਾਈਮ ਨਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉੱਥੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ ।
ਯਹੂਦੀਆਂ ਦਾ ਪਸਾਹ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਨੇੜੇ ਸੀ । ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨੂੰ ਗਏ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਨ ਦੀ ਰਸਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ । ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਰਹੇ ਸਨ, “ਤੁਹਾਡਾ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਹੈ ? ਕੀ ਉਹ ਤਿਉਹਾਰ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆਉਣਗੇ ?” ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮਹਾਂ-ਪੁਰੋਹਿਤਾਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੂਹ ਲੱਗੇ ਕਿ ਯਿਸੂ ਕਿੱਥੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਖ਼ਬਰ ਦੇਣ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫੜ ਲੈਣ ।

Listen to ਯੂਹੰਨਾ 11