Bantawa Rai

बेथानिया तेन्‌दा लाजरस अ़ऩङ मुवाङाओ अ़क्‍छा म़ना तुआङा। मरियम खोन्‍कि मोसोओ अ़ना मार्था मोदा युङाङाचि। माय़ङ हाङ्‌पाओ अ़चुलाङ्‌दा अ़लुङ छ़साङाओ आक्‌वाआ थोक्‍तुकि अ़ताङ्‌मुवाआ कात़क ओक्‍को मरियम्‌ङा ओ। मोसोओ अ़निछा लाजरस तुआङा। ओ ह़वाङ अ़नाचिआ ओवाको य़ङ्‌खान येसु अ़छोक्‍ताचु, “हाङ्‌पो, साङ खानानिन्‌आ सोमात़तुक्‍तुम्‌योम, खो तुक्‌याङ।”
मेन ओ अ़एनाकि येसु म़य़ङा, “ओ सारिमाआ स़मादा अ़तारुन्‍लान, मेन ओ निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुऩङ लोङ्‌माओ निम्‍पाङ ओ। खोन्‌ओसा ओलाम्‍पा निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुछाओ अ़चुऩङ लोङ्‌ने।” येसुआ मार्था, मोसोओ अ़निछा मरियम खोन्‍कि लाजरस सोमाम़तुक्‍तुङुचि। लाजरस तुक्‌याङ्‌निओ य़ङ अ़एनानुछाङ खोक्‍को खादा म़युङाङा, मोदाङा ह्‍वालेन च़लोक म़युङा।
खोन्‍किना खोक्‍कोसाआ अ़चुकाखेङ्‌पाचि म़लोचि, “लु, हान आन्‍कान यहुदिया लासिन्‍खारिन्‍ने।”
अ़चुकाखेङ्‌पाचिआ खोक्‍को अ़लोवा, “रब्‍बि, आइमित्‍साऱङ यहुदिचिआ खानानिन लुङ्‍आ वेन्‍मासेत्‍मा ऩलाप्‍तिन ओ, खोन्‍कि दि खानानिन मोयाङा त़लासिन खारिन्‌येन ओ?”
येसुआ मोचि म़लासुलोचि, “दि अ़क लेन्‌दा बारकाकोम अ़याक्‍निन कि? अ़खोलेन काकोन अ़धुङ्‌निन, देकिनालो हेन्‍खामादाओ साम याक्‌याङ। मेन अ़खाखुत काकोन धुङ, देकिनालो मो म़नाएदा साम अ़याक्‍निन।”
खोन्‍किना खोक्‍कोसाआ मोचि म़लोचि, “आन्‌यावा लाजरस इम्‍सादायुङ्‌सा, मेन खो इम्‍सादाओदाङ्‌का थिन्‍लोइसि अ़ङ्‌का खात्‍ङा।”
अ़चुकाखेङ्‌पाचिआ खोक्‍को अ़लासालोवा, “हाङ्‌पो, मो इम्‍सादायुङ्‌सानालो मो नुलोन।”
येसु मो सुवादाओ अ़तुक्‌वादा म़य़ङाङा ओ, मेन मोचिआ ना अ़नुछ्‍याङा दुखुप्‌ओ अ़तुक्‌वादा म़य़ङाओनि अ़मित्‍ता। येसुआ मोचि नुलोक खाम़एत्‍तुचि, “लाजरस सुवादायुङ्‌सा। खानानिन साकोङ्‌छ़ङ मुवानिन निम्‍पाङ आम्‍नुओ निकिना अ़ङ्‌का मोदा मात्‍द़ङ्‌ङाङाओदा अ़ङ्‌ऩङानुयाङ। हान आन्‍कान खोएदा खारिन्‍ने।”
खोन्‍किना दिदुमस्‌नि लोवाङाओ थोमाआ काखेङ अ़यावाचि लोचि, “आन्‍कान्‌छाङ खारिन्‍ने, खोन्‍कि खोएनान स़न्‍ने।”

खोन्‍कि येसु म़तादिसाहिदा लाजरस्‌ओ अ़स़पोक एप्‍मादा युङ्‌साओ चारकालेन लिसाओ खाअ़एत्‍ता। बेथानिया यरुसलेम्‌दाङ्‌का आप्‍फात सुम्‌काकिलोमितरा अ़थाया छुक्‍ताङाओसा ब़द्‍धे यहुदिचि मार्था खोन्‍कि मरियम्‌एदा मोचिओ अ़चुनिछाओ अ़तुक्‌वादा राक प़सि म़तायुङ्‌सा। येसु म़बान्‌याङ्‌नि एनुकि मार्था खाराकि खोक्‍को तुउ। मेन मरियम खिम्‌दाङा युङा।
खोन्‍कि मार्थाआ येसु लो, “हाङ्‌पो, खानानिन ओदा त़युङिन्‌येन्‌ओ दे, अ़ङ्‌निछा मान्‍स़दाओ। मेन हान्‍छाङ अ़ङ्‌का सिन्‍तुङ्‌योङ, खानानिन्‌आ निनाम्‍हाङ दि त़दोत्‍तुम, निनाम्‍हाङ्‌आ खानानिन ऩप़न।”
येसुआ मार्था लो, “आम्‍निछा लाखोन्‍लोन।”
मार्थाआ खोक्‍को अ़लासालोवा, “अ़ङ्‌का सिन्‍तुङ्‌योङ, मो आदेङ्‌ओ लेन्‌ओ खोन्‍मालोन्‍मादा लापुक्‍लोन।”
येसुआ मो अ़लोवा, “खाकाखोन्‍लोन खोन्‍कि ह़ङ्‌म़ङ काप़ अ़ङ्‌काङा ओ। अ़ङ्‌का साकोङ्‌छ़ङ कामु स़दानुछाङ ह़ङ। खोन्‍कि काह़ङ खोन्‍कि अ़ङ्‌काएदा साकोङ्‌छ़ङ कामु झारा देम्‍खाछाङ अ़स़निन्‍दानिन। दि खाना ओ य़ङ्‌दा साकोङ्‌छ़ङ त़मु?”
मार्थाआ खोक्‍को लासुलो, “उवा हाङ्‌पो, अ़ङ्‌का साकोङ्‌छ़ङ मुङा, खानानिन हेन्‍खामादा काता ख्रिस्‍त, निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुछा त़युङिन्‌येन।”
ओन य़ङाचिआकि मो लासाखारा, खोन्‍कि अ़निछा मरियम बुत्‍तुकि सुकुलादा लो, “काचिन्‍पा म़तादिसा, खोन्‍कि खाना ऩबुत्‌याङ।” ओ य़ङ एनुकि मरियम च़क्‍नि पुवालोन्‍ता खोन्‍कि खोक्‍कोएदा खारा। मोन्‍ग़रितारि येसु तेन्‌दा मान्‍तालाम़युक्‍ता, मेन मार्थाआ येसु धिरुओदाङा म़युङाङा। खिम्‌दा मोचि राक प़सि म़ताकि म़युङाङाओ यहुदिचिआ मरियम च़क्‍नि पुवालोन्‍ताकि बुङ्‌खाह्‍यात्‍नि लोन्‍ताखाराओ अ़खाकि, मो एप्‍मादा खाप्‍सि खाराङाओनि अ़मित्‍ताकिना मो अ़त़ङ्‌ता।
खोन्‍कि मरियम येसु म़युङाङाओदा ताला, खोन्‍कि खोक्‍को खा, खोन्‍कि मो येसुओ अ़चुलाङ्‌दा बोम्‍सान्‍चिन, खोन्‍कि लो, “हाङ्‌पो, खानानिन ओदा त़युङिन्‌येन्‌ओ खाङ्‌दे अ़ङ्‌निछा मान्‍स़दाओ।”
खोन्‍किना येसुआ मो खावाङाओ खोन्‍कि मोएनान काबान यहुदिचिछाङ म़खावाङाओ म़खाचि, खोन्‍कि खोक्‍को अ़चुसाकोङ्‌वादा अ़न्‍नुनु चाअ़त्‍लो म़लिसाकिना अ़न्‍नुनु अ़चुदुखा खारा।
खोक्‍कोसाआ मोचि म़सेनुचि, “खानानिन्‌आ खो खादा त़युङ्‌सुम?” मोचिआ खोक्‍को अ़लासालोवा, “हाङ्‌पो, बानानिन्‌कि चोआनुम।”
येसु म़खावा। खोन्‌ओसा यहुदिचि म़य़ङा, “खानुम, खोक्‍कोसाआ खो देम सोमाअ़तुक्‍ताङा!”
मेन खा-खाक्‍कोचि म़य़ङा, “दि दोप्‍म़क्‌ओ अ़म़क कानुआ ओ म़नाछाङ स़मादाङ्‌का लेन्‍मा मान्‍ऱदोओ कि?”
खोन्‍किना येसु हान्‍छाङ अ़चुमिन्‍मादा चाअ़त्‍लो लियाङ्‌सा एप्‍मादा म़खारा। मो एप्‍मा अ़क्‌तात बुक्‍ताङ ओ। मोसोओ अ़दोदा अ़क्‌तात लुङ्‍आ दिप्‍ताङा। येसुआ म़लोचि, “लुङ चुमानुम।”
सुवादाओ म़नाओ अ़ना मार्थाआ लो, “हाङ्‌पो, ओग़रि ना मो नाम्‍मा पुङ्‌सु, देकिनालो मो सुवादाओ चारकालेन लिसाचिआयुङ्‌सा।”
येसुआ मो अ़लोवा, “दि ‘खाना साकोङ्‌छ़ङ त़मुनालो निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुसावा त़खा’नि अ़ङ्‌का खाना लोनाओ माआङ?”
मोचिआ लुङ अ़चुमा। खोन्‍किना येसुआ धात्‍नि अ़चोआकिना म़य़ङा, “आपो, अ़ङ्‌का खानानिन आलाङ प़नाङ्‌नानिन, देकिनालो खानानिन्‌आ अ़ङ्‌यामात्‍मा त़एन्‍निप़नि। अ़ङ्‌का सिन्‍तुङ्‌योङ, खानानिन्‌आ अ़ङ्‌यामात्‍मा अ़धुन त़एन्‍निप़नि। मेन ओदा म़एप्‌याङ्‍ओ मुक्‍लाचिओ निम्‍पाङ अ़ङ्‌का ओ य़ङाङ्‌ओ, देकिनालो खानानिन्‌आ अ़ङ्‌का त़छुत्‍ताङ्‌ऩङ्‍ओ निकिना मोचि साकोङ्‌छ़ङ मुमा म़ऱने।” खोन्‍किना ओवात्‍नि म़य़ङाकिना खोक्‍को अ़धिवा य़ङ्‌आ म़पारा, “लाजरस, बुङ्‌खाया लोन्‍ता!” मो सुवादाओ म़ना मोसोओ अ़लाङ खोन्‍कि अ़छुक अ़रिप्‍खा तित्‌आ छुम्‍साङाओ खोन्‍कि अ़ङाइवा तित्‌आ रिप्‍ताङाओङा बुङ्‌खादा लोन्‍ता। येसुआ मोचि म़लोचि, “मोसोओ अ़रिप्‍खातित हुत्‍तापुवानुम, खोन्‍कि मो खात्‍मा पुवानुम।”


खोन्‍किना मरियम्‌एदा म़ताओ ब़द्‍धे यहुदिचिआ येसुआ अ़मुवाओ काचि अ़खाकि खोक्‍कोएदा साकोङ्‌छ़ङ म़मुवा। मेन मोचिएदाओ खा-खाक्‍कोचि फरिसिचिएदा म़खारा, खोन्‍कि येसुआ अ़मुवाओ काचिचि खाम़एत्‍तुचि।
खोन्‍किना मुलो काब़क्‍पाचि खोन्‍कि फरिसिचिआ धियायोक्‍खादाओचि म़बुत्‍तुचि खोन्‍कि म़सेनुचि, “हान आन्‍कान दे च़न्‌ओ? देकिनालो ओ म़नाआ ना ब़द्‍धे म़दोम्‍दाओ बुन्‌चि मुङुचि। आन्‍कान ओ मोहा लेरुम्‌नालो झारासाआ खोक्‍को साकोङ्‌छ़ङ अ़मु, खोन्‍कि रोमिचि म़ताकि सेङ्‌याङ्‌ओ आन्‍ब़क्‍खा खोन्‍कि आन्‍रावा झारा म़लुक्‍तुचि।”
मेन मोचिएदाओ अ़क्‍छा कैयाफा अ़ऩङ मुवाङाओ, खो मो दोङ्‌दाओ मुलो काब़क्‍पा याआङा, खोसाआ मोचि लोचि, “खानानिन दित्‍छाङ त़लेसिमिन! दि झारा म़नाचि लुक्‍मादाङ्‌का रावाओ निम्‍पाङ अ़क्‍छा म़ना स़मा आम्‍नुओ निम्‍पाङ नुलोक लि निकिना खानानिन त़तुप्‍तिमिन्‌येन कि?”
ओ खोसाआ आप्‍पि अ़मिन्‍मालाम्‍पा य़ङाओ माआङ, मेन मो दोङ्‌दाओ मुलो काब़क्‍पा छुक्‍ताओसा म़नाचिओ निम्‍पाङ येसु स़मादोत निकिना निनाम्‍हाङ्‌य़ङ खालुसुओ। येसु यहुदिचिओ निम्‍पाङ ओन्‍ङा स़मादोत्‌ओ माआङ मेन फात्‍ताफेला म़लिसाओ निनाम्‍हाङ्‌ओ अ़चुछाचि अ़क्‍नि मुमाचिओ निम्‍पाङ्‌छाङ स़मादोत्‌ओ। खोन्‌ओसा मो लेन्‌दाङ्‌का मोचिआ खोक्‍को देत्‍नि सेत्‍मा निम्‍पाङ याम़योआ।
खोन्‌ओसा येसु यहुदिचिओ अ़चुरादा अ़चुताकावा मान्‍लाकोन्‌चि, मेन मोदाङ्‌का लेक्‍लेक्‍लेक्‌वाओसो अ़च़क्‌दाओ एफ्राइम्‌निओ सहरादा म़खारा खोन्‍कि मोदा खोक्‍को अ़चुकाखेङ्‌पाचिएनान म़युङा।
यहुदिचिओ अ़चुकाक्‍माखात्‍मा चानुचा नेक्‍ताताङा, खोन्‍कि तेन-तेन्‌दाङ्‌का ब़द्‍धेकापाङ खोचि आप्‍पि सेङ्‌नान्‍चिन्‍सि काक्‍माखात्‍मा चानुचा पुङ्‌मा बुया यरुसलेम्‌दा म़खारा। खोन्‍कि मोचिआ येसु अ़लामा, खोन्‍किना मोचि निनाम्‍हाङ ब़क्‍खाखिम्‌दा म़एवाहिदा अ़क्‍छा निएदा सेन्‍कासेन म़मुवा, “खानानिन देत्‍नि त़मिनिन, दि खोक्‍को चानुचादा म़ता कि?” मेन मुलो काब़क्‍पाचि खोन्‍कि फरिसिचिआ येसु लाप्‍मा निम्‍पाङ, “खोक्‍को खादा म़युङ्‌याङ निकिना साङ-साङ्‌आ त़सिन्‍तुम, खाएत्‍नि”नि म़लोचि।

Listen to युहन्‍ना 11