பெந்தகோஸ்து ஹளா உல்சாக ஜின ஏசின நம்பா ஆள்க்காரு எல்லாரும் எருசலேமாளெ இப்பா ஒந்து மெனெயாளெ ஒந்தே மனசோடெ கூடிபந்துரு. அம்மங்ங, பெட்டெந்நு சுள்ளிகாற்று அடிப்பா ஹாற ஒந்து ஒச்செ ஆகாசந்த பந்தட்டு, ஆக்க குளுதித்தா மெனெயாளெ ஒக்க தும்பித்து. அம்மங்ங, ஆக்க எல்லாரும் சிண்ட சிண்ட நாவின ஹாற பிரிஞ்ஞிப்பா கிச்சின கண்டுரு; ஆ கிச்சு, பிரிஞ்ஞு பந்தட்டு, அல்லி குளுதித்தா ஒப்பொப்பன தெலேமேலெயும் பந்து எறங்ஙித்து. அம்மங்ங, ஆக்க எல்லாரும் பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினாளெ தும்பி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஆக்காக கொட்டா கழிவு அனிசரிசி, பலவித பாஷெயாளெ கூட்டகூடத்தெ தொடங்ஙிரு. ஆ சமெயாளெ, லோகாளெ இப்பா எல்லா ராஜெந்தும் பந்தித்தா பக்திஉள்ளா யூதம்மாரு ஒக்க, எருசலேமாளெ பந்து தங்கித்துரு. அம்மங்ங, ஒளெயெ இத்தா ஆள்க்காரு ஒக்க ஆக்காக்கள சொந்த பாஷெயாளெ கூட்டகூடிதா ஒச்செ கேளதாப்பங்ங ஹொறெயெ இத்தா ஈக்க எல்லாரிகும் பயங்கர கொழப்ப ஆத்து. ஆக்க எல்லாரும் ஆச்சரியத்தோடெ, தம்மெலெ தம்மெலெ நோடிட்டு, “ஈ கூட்டகூடுது ஒக்க கலிலாக்காரு அல்லோ! ஈக்க ஒக்க, நங்கள பாஷெயாளெ கூட்டகூடுது கேட்டாதல்லோ! அது எந்த்தெ?” ஹளி ஆச்சரியபட்டுரு. பார்த்தியா, மேதியா, எலாமித்தி, மெசபத்தோமியா, யூதேயா, கப்பத்தோக்கியா, பொந்து, ஆசியா, பிரிகியா, பம்பிலியா தேசக்காரும், எகிப்து தேசக்காரு எல்லாரும், சிரேனே பட்டணத அரியெ இப்பா லிபியாளெ உள்ளாக்களும், ரோமிந்த பந்தாக்களும், யூதம்மாரும், யூத மதாக கூடிதாக்களும், கிரீக்கம்மாரும், அரபிக்காரும், ஈக்க ஒக்க ஆச்சரியபட்டு, நங்கள பாஷெயாளெ ஈக்க, தெய்வத பெகுமானிசி கூட்டகூடிரெயல்லோ! ஹளி ஹளிரு. ஆக்க எல்லாரும் அந்தபுட்டு சம்செயாளெ, இது ஏனாயி தீயிகோ? ஹளி தம்மெலெ தம்மெலெ கூட்டகூடிண்டித்துரு. மற்றுள்ளா ஆள்க்காரு, “ஈக்க ஒக்க கள்ளுகுடுத்தட்டு கூட்டகூடுதாப்புது” ஹளி ஹச்சாடிசிரு.

அம்மங்ங பேதுரு, மற்றுள்ளா ஹன்னொந்து அப்போஸ்தலம்மாராகூடெ எத்து நிந்தட்டு, ஆக்களகூடெ ஒச்செகாட்டி கூட்டகூடிது ஏன ஹளிங்ங, “யூதம்மாரே! எருசலேமாளெ இப்பா ஜனங்ஙளே, நன்ன வாக்கு சிர்திசி கேளிவா; இதன அர்த்த ஏன ஹளி மனசிலுமாடியணிவா. நிங்க பிஜாருசா ஹாற ஈக்க ஒப்புரும் குடுத்து மத்து ஹத்திதாக்க அல்ல; பொளகாயிட்டு ஒம்பத்து மணி ஆயிப்புதே ஒள்ளு. நிங்க ஈ காம்புதொக்க, யோவேலு ஹளா பொளிச்சப்பாடித கொண்டு தெய்வ ஹளிதா சங்ஙதி தென்னெயாப்புது.
கடெசி காலதாளெ நா, நன்ன ஜனங்ஙளு எல்லாரினும் நன்ன ஆல்ப்மாவுகொண்டு துமுசுவிங்;
அம்மங்ங நிங்கள கெண்டுமக்களும், ஹெண்ணு மக்களும் பொளிச்சப்பாடு வாக்கு கூட்டகூடுரு;
நிங்கள பாலேகாரு தரிசன காம்புரு;
நிங்கள மூப்பம்மாரு கனசு காம்புரு.
நனங்ங கெலசகீவா கெண்டாக்கள மேலெயும், ஹெண்ணாகள மேலெயும், ஆ ஜினாளெ நன்ன ஆல்ப்மாவின துமுசுவிங்;
அம்மங்ங, ஆக்களும் பொளிச்சப்பாடு வாக்கு கூட்டகூடுரு.
அதுகூடாதெ, ஆகாசதாளெ அல்புதங்ஙளும், பூமியாளெ சோரெ அடெயாளம், கிச்சும், ஹொகெ மூடிப்பா ஹாற உள்ளா அடெயாளங்ஙளும் காட்டுவிங்.
எஜமானின பொளிச்ச உள்ளா ஆ பயங்கர ஜின பொப்புதனமுச்செ சூரியங் இருட்டாக்கு, நெலாவு சோரெத ஹாற நெற மாறுகு.
அம்மங்ங, எஜமானின ஹெசறு ஊது, அவனமேலெ நம்பிக்கெயோடெ பிரார்த்தனெ கீவாக்க எல்லாரினும் தெய்வ காத்தங்கு.

இஸ்ரேல் ஜனங்ஙளே! நா ஹளுதன கேளிவா; நிங்க அருதிப்பா ஹாற நசரெத்து பாடக்காறனாயிப்பா ஏசினகொண்டு தெய்வ நிங்கள எடநடுவு தொட்ட தொட்ட காரியங்ஙளும், அல்புதங்ஙளும், அடெயாளங்ஙளும் கீது, ஏறாப்புது ஏசு ஹளிட்டுள்ளுதன ஒறப்பாயிற்றெ காட்டிதந்து ஹடதெ. அந்த்தெ இத்தட்டும், தெய்வ தாங் ஏற்பாடு கீதா பிரகாரம், தாங் முன்கூட்டி ஹளிதா பிரகாரம், நிங்கள கையாளெ தந்துத்து; நிங்க ஈ ஏசின, தெய்வ கல்பனெயும், தெய்வ நேமும் அறியாத்த அக்கறமக்காறா புடுசு குரிசாமேலெ ஆணிதறெச்சு கொந்துரு. எந்நங்ங தெய்வ, ஏசின மரண பேதெனெந்த ஹிடிபுடுசி ஜீவோடெ ஏள்சித்து; ஆ மரணதகொண்டு, ஏசின கெட்டிஹைக்கி பீப்பத்தெ பற்றிபில்லெ. ஈ, ஏசினபற்றி கொறே காலதமுச்செ தாவீது பாடிது எந்த்தெ ஹளிங்ங,
‘நா நன்ன எஜமானின ஏகளும் நன்ன முந்தாக நிருத்தி கண்டீனெ;
அவங் ஏகோத்தும் நன்ன பலபக்க உள்ளுதுகொண்டு, நன்ன ஒப்புரும் ஒந்தும் கீவத்தெபற்ற.
அதுகொண்டு நன்ன மனசு சந்தோஷப்பட்டாதெ, நன்ன நாவும் கூடுதலு சந்தோஷப்பட்டாதெ;
நன்ன சரீர சாயிவத்துள்ளுது ஆதங்ஙும் நா, நம்பிக்கெயோடெ காத்திப்பிங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, நா நின்ன பரிசுத்தனாயி இப்புதுகொண்டு, நன்ன ஜீவத பாதாளாக ஏல்சிகொடெ;
நன்ன சரீரத நாச ஆப்பத்தெ புடெ.
நீ நனங்ங ஜீவ கிட்டத்துள்ளா பட்டெ ஹளி தந்தித்தெ;
நீ நன்னகூடெ இப்புதுகொண்டு நனங்ங ஏகோத்தும் தும்ப சந்தோஷ தென்னெயாப்புது’
ஹளி ஹளிதீனெ.
அதுகொண்டு கூட்டுக்காறே! கேளிவா; நங்கள வம்சத கார்ணம்மாராளெ ஒப்பனாயிப்பா தாவீதினபற்றி நனங்ங கூட்டகூடத்தெ உட்டு, அவங் சத்து, அவன மறெ கீதுரு; அவன கல்லறெ இந்தும் நங்கள எடநடுவு தென்னெ ஹடதெ. தாவீது பொளிச்சப்பாடியாயிற்றெ இத்துதுகொண்டு, அவன தெலெமொறெயாளெ ஹுட்டி பொப்பா ஒப்பாங் அவன சிம்மாசனாளெ குளுது பரிப்பாங் ஹளி தெய்வ அவனகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ வாக்கு ஹளிதன அருதித்தாங். அதுகொண்டாப்புது தாவீது, கிறிஸ்தின ஆல்ப்மாவின பாதாளாக ஏல்சி கொடுதில்லெ ஹளியும், கிறிஸ்தின சரீர நாச ஆப்புதில்லெ ஹளியும், நேரத்தே அருதட்டு, கிறிஸ்து ஜீவோடெ ஏளுதனபற்றி இந்த்தெ ஹளித்துது. ஈ ஏசின, தெய்வ ஜீவோடெ ஏள்சித்து; இதங்ங நங்க எல்லாரும் கண்டா சாட்ச்சி ஆப்புது. தெய்வ ஏசின, தன்ன பலபக்க இப்பா சிம்மாசனாளெ போசி குளிசிட்டு, நங்காக தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளித்தா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின நங்க எல்லாரிகும் தந்நண்டித்தீனெ; அதாப்புது நிங்க காம்புதும், கேளுதும் ஒக்க. ஏசு, சத்து ஜீவோடெ எத்தட்டு சொர்க்காக ஹத்தி ஹோதாஹாற, தாவீது ஜீவோடெ எத்து ஹோயிபில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங,
‘தெய்வ நன்ன எஜமானினகூடெ, நா நின்ன சத்துருக்களா நின்ன காலடிக மாடாவரெட்ட,
நீ நன்ன பலபக்க குளுதிரு’
ஹளி ஹளிதாயிற்றெ தாவீதே ஹளிதீனெ. அதுகொண்டு நிங்க குரிசாமேலெ தறெச்சா ஈ ஏசின தென்னெயாப்புது, தெய்வ எஜமானனாயிற்றும், கிறிஸ்துவாயிற்றும் மாடிப்புது ஹளிட்டுள்ளா காரெ, இஸ்ரேல் ஜனமாயிப்பா நிங்க எல்லாரும் தீர்ச்செயாயிற்றும் அருதிருக்கு” ஹளி பேதுரு ஆக்களகூடெ ஹளிதாங். ஈ வாக்கு கேளங்ங ஆக்கள மனசிக குத்துகொண்டுத்து; ஆக்க பேதுறினும் மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரினும் நோடிட்டு, “கூட்டுக்காறே! அந்த்தெ ஆதங்ங நங்க ஏனாப்புது கீயபேக்காத்து?” ஹளி கேட்டுரு. அதங்ங பேதுரு ஆக்களகூடெ, “நிங்க மனசுதிரிஞ்ஞு, ஒப்பொப்பனும் நிங்கள தெற்று குற்றாக உள்ளா மாப்பிக பேக்காயி, ஏசுக்கிறிஸ்தின ஹெசறாளெ ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திவா; அம்மங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின வர நிங்காக கிட்டுகு. ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ ஹளிதா ஈ வாக்கு நிங்காகும் நிங்கள மக்காகும், இஞ்ஞி பொப்பத்துள்ளா தெலெமொறேகும் தெய்வாயிப்பா எஜமானு, தன்னப்படெ ஊது பருசத்துள்ளா எல்லாரிக பேக்காயும் பீத்திப்புதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங். அதுகூடாதெ, பேறெ கொறே வாக்குகொண்டும் சாட்ச்சி ஹளிட்டு, “ஈ துஷ்ட ஜனதமேலெ பொப்பத்துள்ளா சிட்ச்செந்த நிங்கள காத்தணிவா” ஹளி புத்தி ஹளிகொட்டாங். பேதுறின வாக்கு கேட்டாக்க ஒக்க சந்தோஷத்தோடெ ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திரு; அந்தத்தஜின ஏகதேச மூவாயிர ஆள்க்காறா தெய்வ சபெயாளெ சேர்சிரு.

ஆக்க எல்லாரும் ஒந்தாயிகூடி அப்போஸ்தலம்மாரா உபதேசதாளெ நெலச்சு இத்துரு; ஹிந்தெ ஊருவளி ஹோயி பிரார்த்தனெ கீதண்டும், ஏசு ஏனாகபேக்காயி சத்துது ஹளிட்டுள்ளுதன ஓர்மெகாயிற்றெ தொட்டி முருத்து, திந்தும் குடுத்தும் பந்துரு. அந்த்தெ அப்போஸ்தலம்மாரா கொண்டு பல அல்புதங்ஙளும், அடெயாளங்ஙளும் நெடதுத்து; அதுகொண்டு எல்லாரும் அஞ்சிக்கெயோடெ இத்துரு. ஏசின நம்பாக்க எல்லாரும் ஒந்தே சலதாளெ கூடித்துரு; ஆக்காக உட்டாயித்தா எல்லா சாதனங்ஙளும் பொதுவாயிற்றெ உவேசிரு. ஆக்கள சல, சொத்துமொதலு ஒக்க மாறிட்டு, ஆக்களாளெ ஒப்பொப்பன ஆவிசெக பேக்காயி அதனாளெந்த பங்குமாடி கொட்டுரு. ஆக்க எல்லாரும் ஒந்தே மனசுள்ளாக்களாயி, எந்தும் அம்பலதாளெ பந்து கூடுரு; ஊருவளி ஹோயி, ஒந்தாயிகூடி பிரார்த்தனெகீது, தொட்டி முருத்து திந்து குடுத்து, கள்ளகபட இல்லாத்த மனசோடெ, ஏகோத்தும் தெய்வத வாழ்த்தி, தன்ன தயவினாளெ ஜீவிசி பந்துரு; ஜனங்ஙளா எடநடுவும் ஈக்காக ஒள்ளெ ஹெசறு உட்டாயித்து; அந்த்தெ, ஒந்நொந்து ஜினும் எஜமானனாயிப்பா ஏசு தன்ன நம்பி பொப்பாக்கள, ஆக்களகூடெ சேர்சிதாங்.

Listen to அப்போஸ்தலம்மாரு 2