If you would like a copy of this version please contact info@davaraudiobibles.org

Dotyali New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. Dotyali New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022.

Dotyali New Testament

Dotyali (डोटेली) New Testament, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

येशू यरिहो गाउँ पसिबर ताँ बठेइ जान्नाथ्या। ताँ जखायस नाउँ भया एक जाना मान्स थ्या। त्यो कर उठाउन्यामि हइ मुख्य मान्स थ्यो, रे धनि थ्यो। उ येशूलाइ हेद्दाइ चाहान्थ्यो, तर उ बाउन्नबीर भया हुनाले भिडका लाग्दा धेक्द सकेइन। त्यो उनलाइ हेद्दाइलाइ अगाडी-अगाडी दौडिबर एक अनजिरका रुखमी चड्यो। क्याकि येशू तसइ बाटो होइबर जान्नाथ्या।
जब येशू जखायस भया रुखलाइ पुग्या, तब उनले मल्तिर हेरिबर तइलाइ भण्यो, “ए जखायस, झट्टइ ओलीबर आइ, क्याकि आज मलाइ तेरा घरमि बस्सु पडिरइछ।” त्यो रुख बठेइ झट्ट ओलीबर आयो रे येशूलाइ आफ्ना घर लइय्यो रे उनलाइ खुसीसित स्वागत अर्यो।
जबइ मान्सनले यो धेक्यो, तिनन सब यिसो भणबर गनगन अद्द पस्या, “उन पापिका घर पाउना भइबर गया।”
जखायसले खाना खान्ज्या कलिबर प्रभु येशूलाइ भण्यो, “प्रभु, हेर, म आफना सम्पतिको आधा भाग गरिबलाइ दिन्या हु, रे कोइ बठेइ अन्याय अरिबर कर लैजाइराइछु भण्या म तइको चार गुणा फिर्ता अरिदिन्या हुन।”
तब येशूले तइलाइ भण्यो, “आज यइ घरका मान्सनमि मुक्ति आइरइछ, क्याकि यो लगइ अब्राहामको बंस हो। क्याकि म, मान्सको चेलो हराया मान्सनलाइ खोज्जाइ रे अनन्त दण्ड बठेइ बचाउनाइ आया हु।”


जब मान्सनले यिन कुरणी सुण्नाथ्या, तब येशूले तिननलाइ एक काहानि भण्न पस्या। अइल उन यरुशलेम सहर नजिकइ थ्या, रे मान्सनले सोच्यो कि परमेश्वरको राज्य आब सुरु हुन्या वालो छ। उनले भण्यो, “एक जाना खानदानी मान्स एक राज्य पाउँलो रे फर्किबर आँउलो भणि कसइ दुर देस गयो। तइले आफना दस जाना नौकरलाइ बोलाइबर तिननलाइ दस सुनका सिक्‍का दिइबर भण्यो, ‘जबसम्म म फर्किबर आउनइन यइ बठेइ ब्यापार अर।’ तर तइका प्रजा तइलाइ घृणा अरन्थ्या, रे तिननले तइका पछा-पछा केइ खबर पुर्याउन्या मान्सलाइ यिसो भणि पठायो, तइ मान्सले हाममि राज अर्या हाम चाहानाइन।”
तब राज्य अधिकार पाइबर त्यो फर्क्या पछा आफले पैसा दिया नौकरलाइ आफना वाँ बोलाउन्या हुकुम दियो, ब्यापार बठेइ कति नाफा अर्यो भण्न्या तइले जाण्न चायो।
तब पइलो आइबर यिसो भण्यो, मालिक, तमरा सिक्‍काले आजी दस सिक्‍का कमाइराइछु।
तइले उइलाइ भण्यो, स्याबास असल नौकर, तु थोक्काइ चिजमि बिश्वासि भइ, तुइले दस सहरमि अधिकार पाउन्या हइ।
दोसोरो आइबर यिसो भण्यो, मालिक, तमरा सिक्‍काले और पाँच सिक्‍का कमाइराइछु।
तइले उइलाइ भण्यो, तुइले लगइ पाँच सहरमि अधिकार पाउन्या हइ। अर्खो आइबर यिसो भण्यो, मालिक, हेर, तमरो सिक्‍का याँ छ। त्यो मइले रुमालमि बादिबर राखिराइछु। म तमसित डराया, क्याकि तम कठोर मान्स रइछौ। जी राख्यानु त्यो लैजान्छौ, रे जी बोयान तइको कटनी अरन्छौ।
तइले उइलाइ भण्यो, तेराइ मुखको कुरणी बठेइ म तेरो न्याय अद्दउ, ए दुष्ट नौकर! जी राखेइन त्यो लैन्या, रे जी बोएइन तइको कटनी अदद्या म कठोर मान्स हु भणि तुइले जाँणिराइथी। तब मेरो सिक्‍का बैंकमि क्याकि राखिनी? म आइबर तइको ब्याज समेत पाउनेइ थिउ। तब नजिकै कलियालाइ तइले भण्यो, तइ बठेइ त्यो सिक्‍का खोसीबर दस सुनका सिक्‍का भयालाइ दिइदिय। तिननले तइलाइ भण्यो, “हजुर, तइसित त दस सिक्‍का छनइछन।” म तमनलाइ भण्नउ, जइले बुज्जया इच्छा अरन्छ तइलाइ परमेश्वरले बुज्जया सक्ति दिनाहान, रे जइले बुज्जया इच्छा अद्दइन कि म कि सिकाउन्नाछु, तइको बुज्जया सक्ति परमेश्वरले खोस्साहान। तर म तिनरो राजा भया नचाहान्या मेरा तिन शत्तुरलाइ याँ ल्यास, रे तिननलाइ मेराइ साम्नेइ मार।


येशूले यिन कुरणी भण्या पछा उन आफ्ना शिष्यासित यरुशलेम सहरतिर गया। जब उन बेथफागे रे बेथानिया गाउँ नजिकै जैतुन डाङामि पुग्या, उनले आफना शिष्यामि हइ दुइ जनालाइ यिसो भणि पठायो, “तमन नजिकइको गाउँमी जा, रे तइ गाउँमी पसन्जेइ, तमनले अइल सम्म कोइ मान्स लगइ नचड्या एक गधाको बाछ्छो बाद्या भेटाउन्या हौ। तइलाइ फुकाइबर याँ ल्यास। यदि कसइले तमनलाइ ‘यो क्याद्दाछौ?’ भण्यो भण्या, ‘हामरा प्रभुलाइ यइको खाँचो पडिरइछ’ भण।”
तिन पठाया मान्स गया, रे उनले तिननलाइ जसो भणिराइथ्यो तसोइ भेट्यो। तिननले बाछ्छो फुकाउन्ज्या बाछ्छो मालिकले तिननलाइ सोध्यो, “गधाको बाछ्छो फुकाइबर तम क्याद्दाछौ?” तिननले भण्यो, “प्रभुलाइ यइको खाँचो छ।” शिष्याले तइलाइ येशूका वाँ लेइबर आया, रे आफना लत्ता गधाको बाच्छोमि राखिबर येशूलाइ तइमि सवार भया। उन जान्ज्या भौत मान्सनले आफना बाइरि लत्ता येशूको अगाडी बाटामि बिछाइ दिया। जब उन यरुशलेम सहर नजिक तइ ठाउँमा आया जाँ बठेइ बाटा तलतिर जैतुनका डाँडा तिर जान्छ, ताँ आउन्ज्या शिष्याको सारा भिडले आफले धेक्या सब अचम्मका कामका निउति रमाउनाइ, परमेश्वरको प्रसंसा अद्दाइ कला हाल्ल पस्या,
“होसन्ना! धन्य हुन, राजा, जो परमेश्वरका सक्तिमि आउनाहान!
स्वर्गमि भया परमेश्वरलाइ सान्ति रे प्रसंसा होस।”
भिडका कोइ-कोइ फरिसि मान्सनको समुहले उनलाइ भण्यो, “हे गुरु, आफ्ना शिष्यालाइ यिन कुरणीलाइ हकार।” तर उनले भण्यो, “म तमनलाइ भण्नउ, यदि यिन मान्सन चुप लाग्यो भण्या ढुङाले मेरो प्रसंसा अददाइ कला हाल्ल पास्या हुन।”

जब येशू यरुशलेम सहर नजिकइ आइपुग्या रे सहरलाइ धेक्यो, उन तइका निउति रोया, यदि यइ भणाइले तमनलाइ परमेश्वरसित सान्तिमि लइजान्छ भणबर तुइले आज लगइ जाण्या भया हुनेइथ्यो! तर आब तेरा नजर हइ त्यो लुकिरइछ। क्याकि तुमि यिसा दिन आउन्याहुन, जब तेरा सत्तुरले तेरा वल्तिर-पलतिर पर्खाल बनाइबर घेरा हाल्लया हुन, रे सबतिर बठेइ सहरलाइ आक्रमण अद्द्या हुन। तमनका सत्तुरले तमनलाइ पुरा रितिले नास अद्द्या हुन तमरा मान्सनलाइ सहरका जमिनमी मद्द्या हुन। रे एक ढुङामि अर्खो ढुङा रन्या आथिन। क्याकि तुइले त्यो समय पछेण्न सकिनी जब परमेश्वर तुलाइ बचाउनाइ आयाथ्या।


तब उन मन्दिरको आगनमी पुग्या, रे कीन बेच अद्द्यालाइ यइ क्षेत्र बठेइ बाइर निकाल्दियो। रे तिननलाइ भण्यो, “पबित्र सास्त्रमि लेखिरइछ, मेरो मन्दिर अन्यजातिका मान्सनका निउति प्रार्थना घर भणिन्या हो। पइ तमले त यइलाइ डाकाको अड्डा बनाइराइछौ।” उनले दिन दिनइ मन्दिरमि शिक्षा दिनथ्या। तर यहुदि मुख्य पुजारिन, रे मोशाको कानुन सिकाउन्यावालाले रे जनताका प्रमुख मान्सनले उनलाइ माद्दाइलाइ खोजन्थ्या। तिननले उनलाइ माद्द्या केइ उपाय पायइन, क्याकि सब मान्स उनरा कुरणीमि मगन थ्या।

Слухаць लूका 19