Папулярныя біблейскія вершы з Eòin 4

Падзяліцца

Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.

Ach tha an uair a’ teachd, agus tha i a‑nis ann, anns an dèan am fìor luchd-adhraidh adhradh don Athair ann an spiorad agus ann am fìrinn: oir tha an t‑Athair ag iarraidh an leithidean seo de luchd-adhraidh.

Ach ge bè neach a dh’òlas den uisge a bheir mise dha, cha bhi tart gu bràth air: ach an t‑uisge a bheir mise dha, bidh e na thobar uisge ann, a’ sruthadh suas a‑chum na beatha maireannaich.

Fhreagair Iosa agus thubhairt e rithe, Nam b’aithne dhut tìodhlac Dhè, agus cò e a tha ag ràdh riut, Thoir dhomh deoch, dh’iarradh tu airsan, agus bheireadh e uisge beò dhut.

Thubhairt Iosa riu, Is e mo bhiadh-sa toil an tì a chuir uaithe mi a dhèanamh, agus a obair a chrìochnachadh.

Thubhairt a’ bhean ris, A Thighearna, chan eil inneal-tarraing agad, agus tha an tobar domhain: uime sin cia as a tha an t‑uisge beò sin agad?

Thubhairt a’ bhean ris, Tha fhios agam gu bheil am Mesias a’ teachd, ris an abrar Crìosd: nuair a thig esan innsidh e na h‑uile nithean dhuinn. Thubhairt Iosa rithe, Is mise e, a tha a’ labhairt riut.

Thigibh, faicibh duine a dh’innis dhòmhsa na h‑uile nithean a rinn mi riamh. Nach e seo Crìosd?