Папулярныя біблейскія вершы з Luqo 18

Падзяліцца

Shogirdlar doimo va bezmasdan ibodat qilsin deb, Iso ularga shunday bir masal aytib berdi

Shunday ekan, nahotki Xudo tunu kun iltijo qilayotgan Oʻz tanlaganlarini himoya qilmasa?! Yoʻq, Xudo ularni kuttirib qoʻymaydi! Sizlarga aytaman: ularni zudlik bilan himoya qiladi! Ammo Inson Oʻgʻli kelganda, yer yuzida imoni bor odamlarni toparmikin?”

Iso shunday javob berdi: — Odamlar uchun imkonsiz boʻlgan narsaning Xudo uchun imkoni bor.

Qozi ancha vaqtgacha unga yordam berishdan bosh tortib yurar ekan. Oxiri u oʻzi–oʻziga shunday debdi: — Men Xudodan qoʻrqmayman, odamlardan ham uyalmayman. Ammo bu beva xotin meni holu jonimga qoʻymagani uchun uni himoya qila qolay. Boʻlmasa, u kelaverib meni bezor qiladi.”

Sizlarga chinini aytayin: kim Xudoning Shohligini bola kabi qabul qilmasa, unga hech qachon kirolmaydi.”

Iso esa bolalarni yoniga chaqirib, dedi: “Bolalarga yoʻl beringlar, Mening oldimga kelishlariga toʻsqinlik qilmanglar! Zero, Xudoning Shohligi shundaylarnikidir.

Iso unga: — Koʻzlaring koʻrsin, ishonching senga shifo berdi, — dedi.

Iso unga dedi: — Nega Meni valineʼmat deysan? Birgina Xudodan boshqa hech kim valineʼmat emas–ku!