Папулярныя біблейскія вершы з Methelokên 11

Падзяліцца

Canê comerd wê qelew bibe; yê ko avê dide jê re av dê bête dayin.

Hin belav dikin û hêj dewlemendtir dibin û hinên din destgirtî ne û herûher belengaztir dibin.

Li cihê ko pozblindî heye, şermisarî jî heye; lê eqilmendî para mirovên nefisbiçûk e.

Gava pend û debarine çak nî ne milet dikeve, felata miletekî di piraniya şîretkeran de ye.

Fêkiyê dilpakan dareke jiyînê ye; û mirovên şehreza delalê dilê xelkê ne.

Yê ko paşgotiniya xelkê dike, veşartiyan eşkere dike; lê yê ko xwedî dilekî pak e, nependiyan li cem xwe dihêle.

Mirovê baş qenciyê digihîne giyanê xwe; lê peyayê xedar canê xwe têxe ezabê.

Yê ko pişta xwe bi dewlemendiyê xurt dike wê perîşan bibe; lê mirovên dilpak mîna pêlên daran şîn dibin.

Roja xezebê de, dewlemendî bikêr na yê; lê dilpakî ji mirinê xelas dike.

Namûsa dilpakan rêberiya wan dike; lê hîleyên bêbextan wan digihîne perîşaniyê.

Xelekekî zêr di pozê berazekê de; ev e jinikeke spehî lê bêhiş.

Xwedê ji şehîna hîledar dikerihe, lê mîzaneke rast li ber dilê Wî şîrîn e.