Папулярныя біблейскія вершы з Lukan jevanheli 11

Падзяліцца

Kun kerran työ, pahat ihmiset, šuatatta antua omilla lapšilla hyvie lahjoja, niin varmašti tiän Taivahaini Tuatto antau Pyhän Henken niillä, ket Šitä Häneltä kyšytäh.»

Ka niinpä Mieki šanon teilä: kyšykkyä, niin teilä annetah. Eččikkyä, niin löyvättä. Kopistakkua, niin teilä avatah.

Niätšen joka kyšyjä šuau, eččijä löytäy ta kopistajalla avatah.

Iisussa šano heilä: «Konša moliuvutta, šanokkua näin: Miän Taivahaini Tuatto! Pisykkäh pyhänä Šiun nimi. Tulkah Šiun Valtakunta. Käykäh Šiun tahtuo myöte šamoin muan piällä, niin kuin käyt taivahašša.

Ta prosti meilä miän riähät, šentäh kun myöki prostimma jokahista, ken on meilä velašša. Eläkä šuata meitä muanitukšeh, vain piäššä miät juavelista.»

Anna meilä aina miän jokapäiväni leipä.

Šiun šilmät ollah šiun runkon lamppu. Kun šiun šilmät oltaneh tervehet, šilloin koko šiun runko on täyši valuo. A kun ne oltaneh kipiet, šilloin šiun runko on pimietä täyši.

«Ei kenkänä šytytä lamppuo ta šiitä pane šitä peittoh tahi aštien alla. Korkiella paikalla še pannah, jotta pirttih tulijat nähtäis valo.