Папулярныя біблейскія вершы з انجیلِ لوقا 24

Падзяліцца

دِدِسا از اَ چی که چمن آسمانی په وعدش داعه شَما را خرسم؛ امّا شَما شهر دلَ وندَرُ تا اَ زمُون که اَ قدرتی که خدا ورَ آ شَما را نازل بِبی.»

اَو بییا نی، بلکم زنده آبه! ویر بایرو وَختی که عیسی جلیل دَ به، شَماش چِه بوات.

هه لحظه چون چَشمون آبنده و اَوِشون آزونس امّا اَلبَحَل چون چشمه پیش عیسی غیب ببه. اَون هَمدیگرَ دَ آپرسسشون: « وختی راه دَلَ چما خمنا لاوه کردَی و مقدسه نیویشته چَما را توضیح دایَی چَما دِل چَما گَرَ دَ نِتَپِسَی»

و اَجونش بوات: «نویشته بیاسه که مسیح موعود رنج کشه و سوّمین روز، مَردعون دِلَ زنده بی، و همه ی قومون را چو نومییم توبه و گناهان بخشش اعلام بی و چو شروع اورشلیمه دَ اِسّه.

امّا بیوینتشون اَ سِگِ مقبره پیشَ دَ زَیِشونه کنار. امّا وختی مقبره دِل بشنده، عیسی خداوند جنازَشون بِر نیوینت.