ЁЎ 16
16
Ёў 16
1 І адказаў Ёў, і сказаў:
2 «Часта я чуў такія рэчы! Усе вы — марныя пацяшыцелі.
3 Ня маюць канца пустыя словы, і што змусіла цябе так адказваць?
4 І я падобна як вы гаварыў бы, калі б было ў душы вашай тое, што ў маёй. І вёў бы я пра вас гаворку, і ківаў бы на вас галавой сваёй,
5 і падбадзёрваў бы вас вуснамі сваімі, і ня стрымліваў бы губы свае.
6 Калі буду гаварыць, не суцішу болю майго, і калі замаўчу, не адыйдзе ён ад мяне.
7 Цяпер замучыў мяне боль мой, спустошыў усю грамаду маю.
8 Зморшчкі мае сьведчаць супраць мяне, паўстае слабасьць мая супраць мяне, дакараючы мяне.
9 Гнеў ягоны разрывае і б’е мяне, скрыгоча зубамі сваімі на мяне. Вораг мой утаропіў вочы свае на мяне.
10 Яны разьзявілі на мяне пашчы свае, і, лаючыся, б’юць мяне па твары, і зьбіраюцца разам супраць мяне.
11 Аддаў мяне Бог злачынцы, у рукі ліхадзеяў выдаў мяне.
12 Я быў спакойны, але Ён устрос мяне, схапіў мяне за шыю і раструшчыў мяне, і зрабіў мяне як цэль для Сябе.
13 Акружылі мяне лучнікі Ягоныя, Ён разрывае ныркі мае і, не шкадуючы, жоўць маю выліў на зямлю.
14 Ён робіць у-ва мне вылом за выломам, бяжыць на мяне, як волат.
15 Зрэбніцу апрануў я на скуру маю і схіліў да зямлі галаву маю.
16 Твар мой пачырванеў ад плачу, вочы мае агарнуў цень сьмяротны,
17 хоць рукі мае ня сквапныя, і чыстая малітва мая.
18 О, зямля! Не закрый крыві маёй, і няхай лямант мой не замаўчыць у табе.
19 Бо вось, цяпер у небе Сьведка мой, і Заступнік мой — на вышынях.
20 Насьміхаюцца нада мною бліжнія мае, да Бога ліе сьлёзы вока маё.
21 О, каб чалавек мог судзіцца з Богам, як судзіцца сын чалавечы з бліжнім сваім,
22 бо мінуць палічаныя гады, і я пайду шляхам, з якога няма вяртаньня.
Цяпер абрана:
ЁЎ 16: БББ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© Antoni Bokun
ЁЎ 16
16
Ёў 16
1 І адказаў Ёў, і сказаў:
2 «Часта я чуў такія рэчы! Усе вы — марныя пацяшыцелі.
3 Ня маюць канца пустыя словы, і што змусіла цябе так адказваць?
4 І я падобна як вы гаварыў бы, калі б было ў душы вашай тое, што ў маёй. І вёў бы я пра вас гаворку, і ківаў бы на вас галавой сваёй,
5 і падбадзёрваў бы вас вуснамі сваімі, і ня стрымліваў бы губы свае.
6 Калі буду гаварыць, не суцішу болю майго, і калі замаўчу, не адыйдзе ён ад мяне.
7 Цяпер замучыў мяне боль мой, спустошыў усю грамаду маю.
8 Зморшчкі мае сьведчаць супраць мяне, паўстае слабасьць мая супраць мяне, дакараючы мяне.
9 Гнеў ягоны разрывае і б’е мяне, скрыгоча зубамі сваімі на мяне. Вораг мой утаропіў вочы свае на мяне.
10 Яны разьзявілі на мяне пашчы свае, і, лаючыся, б’юць мяне па твары, і зьбіраюцца разам супраць мяне.
11 Аддаў мяне Бог злачынцы, у рукі ліхадзеяў выдаў мяне.
12 Я быў спакойны, але Ён устрос мяне, схапіў мяне за шыю і раструшчыў мяне, і зрабіў мяне як цэль для Сябе.
13 Акружылі мяне лучнікі Ягоныя, Ён разрывае ныркі мае і, не шкадуючы, жоўць маю выліў на зямлю.
14 Ён робіць у-ва мне вылом за выломам, бяжыць на мяне, як волат.
15 Зрэбніцу апрануў я на скуру маю і схіліў да зямлі галаву маю.
16 Твар мой пачырванеў ад плачу, вочы мае агарнуў цень сьмяротны,
17 хоць рукі мае ня сквапныя, і чыстая малітва мая.
18 О, зямля! Не закрый крыві маёй, і няхай лямант мой не замаўчыць у табе.
19 Бо вось, цяпер у небе Сьведка мой, і Заступнік мой — на вышынях.
20 Насьміхаюцца нада мною бліжнія мае, да Бога ліе сьлёзы вока маё.
21 О, каб чалавек мог судзіцца з Богам, як судзіцца сын чалавечы з бліжнім сваім,
22 бо мінуць палічаныя гады, і я пайду шляхам, з якога няма вяртаньня.
Цяпер абрана:
:
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© Antoni Bokun