ВЫСЛОЎІ 30
30
Выс 30
1Слова Агура, сына Якеевага. Натхнёныя выслоўі, якія сказаў гэты чалавек Іфіілу, Іфіілу і Укалу:
2сапраўды, я большы невук, чым хто-небудзь зь людзей, і розуму чалавечага няма ў мяне,
3і не навучыўся я мудрасьці, і пазнаньня сьвятых ня маю.
4Хто ўзыходзіў на неба і сыходзіў? хто сабраў вецер у прыгаршчы свае? хто завязаў ваду ў вопратку? хто вызначыў усе межы зямлі? якое імя ў яго? і якое імя ў сына яго? ці ведаеш?
5Кожнае слова ў Бога чыстае; Ён - шчыт тым, хто на яго спадзяецца.
6Не дадавай да словаў Ягоных, каб Ён ня выкрыў цябе як ашуканца.
7Дзьве рэчы я прашу ў Цябе, не адмові мне, перш чым я памру:
8марнасьць і лжу адвядзі ад мяне, галечы і багацьця не давай мне, кармі мяне хлебам надзённым,
9каб, аб'еўшыся, я ня зрокся Цябе і не сказаў: «хто Гасподзь?» і каб, згалеўшы, не пачаў красьці і зьневажаць імя Бога майго.
10Не кляні раба перад гаспадаром ягоным, каб ён не пракляў цябе і ты не застаўся вінаваты.
11Ёсьць род, які праклінае бацьку свайго і не дабраслаўляе маці сваёй.
12Ёсьць род, які чысты ў вачах сваіх, тым часам як не адмыты ад бруду свайго.
13Ёсьць род - о, якія пыхлівыя вочы ў яго, і як паднятыя вейкі ў яго!
14Ёсьць род, у якога зубы - мячы, і сківіцы - нажы, каб пажыраць бедных на зямлі і ўбогіх сярод людзей.
15У ненаеднасьці дзьве дачкі: «давай, давай»! Вось тры ненаяды, і чатыры, якія ня скажуць: «даволі!»
16Апраметная і нутроба бясплодная, зямля, якая не насычаецца вадою, і агонь, які ня кажа: «даволі!».
17Вока, якое насьміхаецца з бацькі і пагарджае пакораю маці, выдзяўбуць крумкачы над ракою, і зжаруць птушаняты арліныя!
18Тры рэчы неспасьцігальныя мне, і чатырох я не разумею:
19шляхі арла на небе, шляхі зьмяі на скале, шляхі карабля сярод мора, і шляхі мужчыны да дзяўчыны.
20Такі шлях і ў жонкі-пералюбніцы; паела і выцерла рот свой, і кажа: «я нічога благога не зрабіла».
21Ад трох трасецца зямля, чатырох яна ня выносіць:
22раба, калі ён робіцца царом; неразумнага, калі ён удосыць есьць хлеб;
23ганебную жанчыну, калі яна выходзіць замуж, і служанку, калі зойме месца гаспадыні сваёй.
24Вось чатыры малыя на зямлі; але яны мудрэйшыя за мудрых:
25мурашкі - народ нядужы, але летам назапашваюць ежу сваю:
26горныя мышы - народ слабы, але ставяць дамы свае на скале;
27у саранчы няма цара, але выступае яна згуртавана;
28павук лапамі чапляецца, але бывае ў царскіх харомах.
29Вось трое маюць статную хаду, і чацьвёра статна выступаюць:
30леў, асілак сярод зьвяроў, не саступіць ні перад кім;
31конь, і казёл, і цар народу свайго.
32Калі ты ў задавацтве тваім зрабіў глупства і падумаў ліхое, дык пакладзі руку на вусны;
33бо, як ад зьбіваньня малака робіцца масла, ад ўдару ў нос цячэ кроў, так і ад абуджэньня гневу ўзьнікае свара.
Цяпер абрана:
ВЫСЛОЎІ 30: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
Alesya Semukha
ВЫСЛОЎІ 30
30
Выс 30
1Слова Агура, сына Якеевага. Натхнёныя выслоўі, якія сказаў гэты чалавек Іфіілу, Іфіілу і Укалу:
2сапраўды, я большы невук, чым хто-небудзь зь людзей, і розуму чалавечага няма ў мяне,
3і не навучыўся я мудрасьці, і пазнаньня сьвятых ня маю.
4Хто ўзыходзіў на неба і сыходзіў? хто сабраў вецер у прыгаршчы свае? хто завязаў ваду ў вопратку? хто вызначыў усе межы зямлі? якое імя ў яго? і якое імя ў сына яго? ці ведаеш?
5Кожнае слова ў Бога чыстае; Ён - шчыт тым, хто на яго спадзяецца.
6Не дадавай да словаў Ягоных, каб Ён ня выкрыў цябе як ашуканца.
7Дзьве рэчы я прашу ў Цябе, не адмові мне, перш чым я памру:
8марнасьць і лжу адвядзі ад мяне, галечы і багацьця не давай мне, кармі мяне хлебам надзённым,
9каб, аб'еўшыся, я ня зрокся Цябе і не сказаў: «хто Гасподзь?» і каб, згалеўшы, не пачаў красьці і зьневажаць імя Бога майго.
10Не кляні раба перад гаспадаром ягоным, каб ён не пракляў цябе і ты не застаўся вінаваты.
11Ёсьць род, які праклінае бацьку свайго і не дабраслаўляе маці сваёй.
12Ёсьць род, які чысты ў вачах сваіх, тым часам як не адмыты ад бруду свайго.
13Ёсьць род - о, якія пыхлівыя вочы ў яго, і як паднятыя вейкі ў яго!
14Ёсьць род, у якога зубы - мячы, і сківіцы - нажы, каб пажыраць бедных на зямлі і ўбогіх сярод людзей.
15У ненаеднасьці дзьве дачкі: «давай, давай»! Вось тры ненаяды, і чатыры, якія ня скажуць: «даволі!»
16Апраметная і нутроба бясплодная, зямля, якая не насычаецца вадою, і агонь, які ня кажа: «даволі!».
17Вока, якое насьміхаецца з бацькі і пагарджае пакораю маці, выдзяўбуць крумкачы над ракою, і зжаруць птушаняты арліныя!
18Тры рэчы неспасьцігальныя мне, і чатырох я не разумею:
19шляхі арла на небе, шляхі зьмяі на скале, шляхі карабля сярод мора, і шляхі мужчыны да дзяўчыны.
20Такі шлях і ў жонкі-пералюбніцы; паела і выцерла рот свой, і кажа: «я нічога благога не зрабіла».
21Ад трох трасецца зямля, чатырох яна ня выносіць:
22раба, калі ён робіцца царом; неразумнага, калі ён удосыць есьць хлеб;
23ганебную жанчыну, калі яна выходзіць замуж, і служанку, калі зойме месца гаспадыні сваёй.
24Вось чатыры малыя на зямлі; але яны мудрэйшыя за мудрых:
25мурашкі - народ нядужы, але летам назапашваюць ежу сваю:
26горныя мышы - народ слабы, але ставяць дамы свае на скале;
27у саранчы няма цара, але выступае яна згуртавана;
28павук лапамі чапляецца, але бывае ў царскіх харомах.
29Вось трое маюць статную хаду, і чацьвёра статна выступаюць:
30леў, асілак сярод зьвяроў, не саступіць ні перад кім;
31конь, і казёл, і цар народу свайго.
32Калі ты ў задавацтве тваім зрабіў глупства і падумаў ліхое, дык пакладзі руку на вусны;
33бо, як ад зьбіваньня малака робіцца масла, ад ўдару ў нос цячэ кроў, так і ад абуджэньня гневу ўзьнікае свара.
Цяпер абрана:
:
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
Alesya Semukha