ПСАЛТЫР 138
138
Пс 138
1Кіроўцу хору. Псальма Давідава.
Госпадзе! Ты выпрабаваў мяне і ведаеш.
2Ты ведаеш, калі я сядаю і калі ўстаю; Ты разумееш думкі мае здалёк.
3Ці іду я, ці адпачываю, - Ты акружаеш мяне і ўсе дарогі мае Табе вядомыя.
4Яшчэ слова няма на мове маёй, - Ты, Госпадзе, ужо ведаеш яго дасканала.
5Ззаду і сьпераду атачыў Ты мяне і кладзеш на мяне руку Тваю.
6Дзіўнае мне Тваё веданьне - высока, дасягнуць яго не магу!
7Куды пайду ад Духа Твайго, ад аблічча Твайго куды ўцяку?
8Ці на неба ўзыду - Ты там; ці сыду ў апраметную - і там Ты.
9Ці вазьму крылы золку і перасялюся на край мора, -
10і там рука Твая мяне павядзе, і ўтрымае мяне правіца Твая.
11Ці скажу: можа, цемра ўкрые мяне, і сьвятло навокал мяне зробіцца ноччу;
12але і цемра Цябе ад мяне не зацемрыць, і ноч сьветлая, быццам дзень; як цемра, так і сьвятло.
13Бо Ты ўладзіў вантробы мае і выткаў мяне ў чэраве маці маёй.
14Слаўлю Цябе, бо я дзівосна зладжаны. Дзівосныя дзеі Твае, і душа мая ўсьведамляе гэта,
15Не схаваны былі ад Цябе косткі мае, калі мяне ў таямніцы стваралі, складалі мяне ў глыбіні нутрыны.
16Зародак мой бачылі вочы Твае; у Тваёй кнізе запісаны ўсе дні, мне назначаныя, калі ніводнага зь іх яшчэ ня было.
17Якія ўзьнёслыя для мяне намеры Твае, Божа, і як многа іх лікам!
18Ці ж палічу іх, калі іх больш, чым пяску, калі прачынаюся, я ўсё Яшчэ з Табою.
19О, калі б Ты, Божа, пабіў бязбожнага! Адыдзеце ад мяне, крыважэрныя!
20Яны гавораць супроць Цябе бязбожна; марнае намышляюць ворагі Твае.
21Ці ж мне ненавідзець Тваіх ненавісьнікаў, Госпадзе, і не пагрэбаваць тымі, што паўстаюць на Цябе?
22Поўнаю нянавісьцю ненавіджу іх; ворагі яны мне.
23Выпрабуй мяне, Божа, і ўведай сэрца маё; выпрабуй мяне, і ўведай намеры мае,
24і глядзі, ці дарога мая бясьпечная, і накіруй мяне на шлях вечны.
Цяпер абрана:
ПСАЛТЫР 138: ББЛ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
Alesya Semukha
ПСАЛТЫР 138
138
Пс 138
1Кіроўцу хору. Псальма Давідава.
Госпадзе! Ты выпрабаваў мяне і ведаеш.
2Ты ведаеш, калі я сядаю і калі ўстаю; Ты разумееш думкі мае здалёк.
3Ці іду я, ці адпачываю, - Ты акружаеш мяне і ўсе дарогі мае Табе вядомыя.
4Яшчэ слова няма на мове маёй, - Ты, Госпадзе, ужо ведаеш яго дасканала.
5Ззаду і сьпераду атачыў Ты мяне і кладзеш на мяне руку Тваю.
6Дзіўнае мне Тваё веданьне - высока, дасягнуць яго не магу!
7Куды пайду ад Духа Твайго, ад аблічча Твайго куды ўцяку?
8Ці на неба ўзыду - Ты там; ці сыду ў апраметную - і там Ты.
9Ці вазьму крылы золку і перасялюся на край мора, -
10і там рука Твая мяне павядзе, і ўтрымае мяне правіца Твая.
11Ці скажу: можа, цемра ўкрые мяне, і сьвятло навокал мяне зробіцца ноччу;
12але і цемра Цябе ад мяне не зацемрыць, і ноч сьветлая, быццам дзень; як цемра, так і сьвятло.
13Бо Ты ўладзіў вантробы мае і выткаў мяне ў чэраве маці маёй.
14Слаўлю Цябе, бо я дзівосна зладжаны. Дзівосныя дзеі Твае, і душа мая ўсьведамляе гэта,
15Не схаваны былі ад Цябе косткі мае, калі мяне ў таямніцы стваралі, складалі мяне ў глыбіні нутрыны.
16Зародак мой бачылі вочы Твае; у Тваёй кнізе запісаны ўсе дні, мне назначаныя, калі ніводнага зь іх яшчэ ня было.
17Якія ўзьнёслыя для мяне намеры Твае, Божа, і як многа іх лікам!
18Ці ж палічу іх, калі іх больш, чым пяску, калі прачынаюся, я ўсё Яшчэ з Табою.
19О, калі б Ты, Божа, пабіў бязбожнага! Адыдзеце ад мяне, крыважэрныя!
20Яны гавораць супроць Цябе бязбожна; марнае намышляюць ворагі Твае.
21Ці ж мне ненавідзець Тваіх ненавісьнікаў, Госпадзе, і не пагрэбаваць тымі, што паўстаюць на Цябе?
22Поўнаю нянавісьцю ненавіджу іх; ворагі яны мне.
23Выпрабуй мяне, Божа, і ўведай сэрца маё; выпрабуй мяне, і ўведай намеры мае,
24і глядзі, ці дарога мая бясьпечная, і накіруй мяне на шлях вечны.
Цяпер абрана:
:
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
Alesya Semukha