Дзеі святых Апосталаў Раздзел 20
Раздзел 20
1 #
1Кар. 16:5; 1Цім. 1:3 Ка лі забу рэнне сціх ла, Паўла, паклікаўшы вучняў і падбадзёрыўшы іх, развітаўся і выправіўся, каб ісці ў Мацэдонію.
2Калі ж прайшоў тыя мясціны і ўмацаваў іх многімі словамі, прыбыў у Грэцыю.
3 #
2Кар. 11:26
І, калі прабыў там тры месяцы, то юдэі ўчынілі супраць яго змовы, дык ён сабраўся плыць у Сірыю, і меў намер вяртацца праз Мацэдонію.
4 #
Рым. 16:21; Эф. 6:21; Клс. 4:7 Праводзілі яго Сапатэр з Бэрэі, Арыстарх і Секунд з Тэсалонікі, і Гай з Дэрбы, і Цімафей, а з азійцаў – Тыхік і Трафім.
5 #
2Кар. 2:12; 2Цім. 4:13 Яны пайшлі наперад ды чакалі нас у Траадзе,
6 #
2Кар. 2:12; 2Цім. 4:13 а мы паплылі з Піліпаў па свяце праснакоў ды цераз пяць дзён прыйшлі да іх у Трааду, дзе прабылі сем дзён.
7 #
1Кар. 10:16
У першы дзень пасля суботы, калі сабраліся вучні на ламанне хлеба, Паўла, які назаўтра меў выбрацца ў дарогу, гутарыў з імі ды зацягнуў прамову да поўначы.
8І многа светачаў гарэла ў святліцы, дзе былі мы сабраны.
9А адзін юнак, на імя Яўтых, сядзеў на акне, і забыўся глыбокім сном, бо Паўла доўга гаварыў, і, змораны сном, зваліўся з трэцяга паверха ўніз, і паднялі яго мёртвага.
10 #
Мц. 9:23; Мк. 5:39; Лк. 8:52 Тады Паўла сышоў на ніз, прыпаў да яго і, абняўшы яго, сказаў: «Не трывожцеся, бо душа яго ў ім».
11І, узышоўшы наверх, ламаў хлеб і еў, а потым навучаў яшчэ доўга, аж да світання, а потым выбраўся ў дарогу.
12А юнака прывялі жывога на вялікую ўсіх радасць.
13Мы ж, сеўшы на карабель, паплылі ў Ас, адкуль мелі ўзяць Паўлу, бо ён так загадаў, хочучы сам ісці пехатой.
14Калі пераняў нас у Асе, узяўшы яго, мы адправіліся ў Мітылену
15і, адплыўшы адтуль, апынуліся назаўтра насупраць Хіёса, а наступнага дня прыбылі ў Самос і, пабыўшы ў Трагілеце, на наступны дзень дабраліся да Мілета,
16 #
1Кар. 16:8
бо Паўла вырашыў абмінуць Эфес, каб не было яму затрымкі ў Азіі, бо спяшаўся па магчымасці адзначыць Пяцідзесятніцу ў Ерузаліме.
17З Мілета паслаўшы ў Эфес, склікаў ён старэйшых царквы.
18А калі яны прыйшлі да яго, сказаў ім: «Вы ведаеце, якім я быў між вамі ад першага дня, калі прыбыў у Азію, ды ўвесь час,
19служачы Госпаду з усёй пакораю, і ў многіх слязах, і ў выпрабаваннях, якія напаткалі мяне з прычыны подступаў юдэйскіх;
20як я нічога не прапусціў карыснага, каб вам не абвясціць, ды вучыў вас публічна і па дамах,
21 #
Лк. 24:47
сведчучы як юдэям, так і грэкам навярнуцца да Бога і верыць Госпаду нашаму Ісусу Хрысту.
22І вось, цяпер я, прынуканы Духам, іду ў Ерузалім, не ведаючы, што мяне там напаткае.
23У адным толькі запэўнівае мяне Дух Святы ва ўсіх гарадах, кажучы, што чакаюць мяне путы і гора.
24 #
Рым. 1:1; Гал. 1:1; 2Цім. 4:7 Але я не дбаю лішне пра сваю душу, абы толькі ў радасці завяршыць шлях мой і служэнне, якое атрымаў ад Госпада Ісуса: сведчыць пра Евангелле ласкі Божай.
25І цяпер, вось, ведаю, што ўжо больш не ўбачыце вобліку майго вы ўсе, з якімі я сустракаўся, прапаведуючы Валадарства Божае.
26 #
2Кар. 7:2
Дзеля таго запэўніваю вас сёння, што я чысты ад крыві ўсіх,
27 #
Ян. 15:15
бо я не ўхіляўся, каб прапаведаваць вам усю волю Божую.
28 #
Лк. 12:32; Ян. 21:15; 1Пёт. 1:19; 1Кар. 12:28; Эф. 1:7; Клс. 1:14; 1Цім. 4:16; Геб. 9:12; Адкр. 5:9 Зважайце ж на сябе і на ўвесь статак, над якім паставіў вас Дух Святы епіскапамі, каб пасвіць царкву Бога, якую Ён здабыў Сваёй Крывёй.
29 #
Мц. 7:15
Бо я ведаю, што па маім зыходзе ўварвуцца да вас лютыя ваўкі, якія не пашкадуюць статка,
30 #
1Ян. 2:18; 1Цім. 1:20; 2Цім. 1:15 ды паміж вас саміх знойдуцца людзі, што будуць прамаўляць адваротнае, каб пацягнуць за сабой вучняў.
31 #
Геб. 13:7
Таму чувайце, памятаючы, што я на працягу трох гадоў днём і ўночы не пераставаў са слязамі настаўляць кожнага з вас.
32 #
1Пёт. 1:4; Эф. 1:14; Клс. 1:12 І цяпер, браты, даручаю вас Богу ды слову ласкі Яго, якое мае магутнасць збудаваць ды даць вам спадчыну з усімі святымі.
33Не квапіўся я ні на чыё срэбра, ані на золата, ані на адзенне.
34 #
1Кар. 4:12; 1Тэс. 2:9; 2Тэс. 3:8 Самі ж ведаеце, што гэтыя рукі зараблялі на тое, што было патрэбна мне і тым, што са мною.
35 #
Лк. 6:38; 2Кар. 11:9; Эф. 4:28; 1Тэс. 4:11 Ва ўсім паказваў я вам, што, так працуючы, трэба ўспамагаць нядужым і памятаць словы Госпада Ісуса, Які казаў: “Шчаслівей даваць, чым браць”».
36Па гэтых словах упаўшы на калені свае, маліўся разам з усімі.
37І стаўся плач вялікі паміж усіх, і кідаліся Паўлу на шыю ды цалавалі яго,
38сумуючы вельмі з-за слова, якое ён сказаў, што больш не ўбачаць вобліку яго. І правялі яго да карабля.
Цяпер абрана:
Дзеі святых Апосталаў Раздзел 20: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017