انجیلِ لوقا 24

عیسی زنده ابین

1هفته اَولین روزَ صبح تولو اَ زَنَکون عَطریانی که رَچِشون کرده به، اُگَتِنده و مقبره وَر بِشنده. 2امّا بیوینتشون اَ سِگِ مقبره پیشَ دَ زَیِشونه کنار. 3امّا وختی مقبره دِل بشنده، عیسی خداوند جنازَشون بِر نیوینت. 4اَم اتفاقَ تعجبشون بِکَه که ای دَفَه دِ مردک سو سوییه خلاونییَم چون وَرَ وندرده بنده. 5اَ زَنَکون ترسییَم اِشتن سَرشون اشنیوَ بایرد، امّا اَ دِ مردک اَجوشون بوات: «چرا زندعونِ را مَردَعون دَلَ گَردا 6اَو بییا نی، بلکم زنده آبه! ویر بایرو وَختی که عیسی جلیل دَ به، شَماش چِه بوات. 7بِوات که انسان زا، گَوَن گناهکارون دستییَم تسلیم بیبی، و بیشی صلیب سَر و سوّمین روز هنی زِندَه بی.» 8اُخُری اَ زَنَکون عیسی لاوشون ویر بایردند. 9وختی مقبره دَ آگردسنده، همه ی ام اتفاق شون یازده شاگردون و علایدَه نفرونِ را بواتشون. 10اَ زنَکون که اَم خَوَرِ حواریونشون دایَی، مریمِ مَجْدَلیّه، یوآنّا، مریم که یعقوب ما بِه و عَلایده زنَکون بِنده. 11امّا رسولون هِمنَه فکرشون کردَی که اَم زَنکون هَذیون وانده و چون لاوِشون باور نِکَه. 12اَما، پِطرُس اوپاب ببه و بِدَوِسشه مقبره طرف و دِلا ببه و مقبرش دِدِشت امّا جز کفن چیزیش نیوینت. پس از اَ چی ای که وینتش به تعجبش بکه، آگردسشه کییه.

عِمائوس راه دلَ

13اَ روز دِ نفر از اوه شَینده ای دهکده‌ای که چُو نوم عِمائوس به، اَم ده تقریبا اورشلیم دَ بِه. 14اوُن درباره اتفاقاتی که دکَته بِه، همدیگرییَم لاوشون بِکَه. 15هِبَه موقع که سرگرم بحث و لاوه بنده، عیسی چون وَر بومه و چونییَم همراه ببه. 16امّا اَوُن عیسی شون اونزونس چون تشخیص داینه قدرت چون کودَ ایگَته به. 17عیسی چون کودَ آپرسس: «راه دِلَ دربارَه چی لاوران کردَی» اَوُن ناراحتیییَم ساکت وِندَردِنده. 18ای نفر از اَ دِ نفر که چو نوم کْلِئوپاس به، جواوش بدا: « تَه تَینا مسافر اورشلیمه دَ اِسیش که از اَ چیونی که اَم روزون اتفاق دِکَته خَوَر نداری؟» 19عیسی آپرسسشه: «کومین اتفاق؟» بواتش: «اَ چییونی که عیسی ناصری سر بومه. اَو پیغمبری به که خدا وَر و مردمه وَر، لاوعون واعمالِ پر قدرتیش دَ. 20و چه طَرَه چما سران کاهنان که معبده علما بِنده و چَما پیله ترون اَوِشون اوس ببه تا محکوم به مرگ بیبی و اجو صلیب سَر بوکوشنده. 21امّا اَما امید دَردَیوم اَو هَه کسی بیبی که گَوَن چَما قومه نجات بدیی. جز اَم، هارو سه روزِ ام اِتفاقَ دَ گذشتاسه. 22بَعضی زَنَکونی که چما خمنا اِسنده، اَجَماشون متعجب بِکَه. اَوُن هارو صبح تولو بشنده مقبره سر، 23امّا عیسی جنازشون نوینت. اُخُری بومنده و اَجماشون بوات که رویا دَ فرشته هونی وینتنِده که اَجونش واتِه عیسی زندَعه. 24بعضی از چَما رفقون بِشنده مقبره سر و اوضاع شون همنه که اَ زَنَکون واتشون به، بوینتشون امّا اَوِشون نیوینت.» 25اَ زمُون عیسی اَجونش بوات: «ای نادانان ای شَما که همه ی پیغمبرون لاوه عون دیر فهما! 26مگم لازم نبه که مسیح موعود اَم رنجون بِوینِه و اُخُری اِشتن جلاله آرسه؟» 27اُخری از موسی تورات و تمام پیغمبرون نویشته هون شروش بکه واَ چیون که تمام مقدسَ کتابون دلَ، درباره چو واتشونه، چون را بوات.

28وختی عموآس ده آرسسنده، عیسی همنه نشونش دایَی که گوِه اِشتن سفره ادامه بدی. 29اَوُن اِصرارشون بکه و بواتشون: «چما خمنا وِندَ، چون چیزی نمَنته که روز تموم ببی و شَو نزدیکه.» پس عیسی دله بِشه چون خمنا وِندرد. 30وختی چون خمنا سفره سر نشته به، نانش اوگت و شکرش بکه، پارش بِکَه و اَجونش بدا. 31هه لحظه چون چَشمون آبنده و اَوِشون آزونس امّا اَلبَحَل چون چشمه پیش عیسی غیب ببه. 32اَون هَمدیگرَ دَ آپرسسشون: « وختی راه دَلَ چما خمنا لاوه کردَی و مقدسه نیویشته چَما را توضیح دایَی چَما دِل چَما گَرَ دَ نِتَپِسَی» 33پس البَحَل اوپاب ببنده و آگردِسنده اورشلیم. و اَ یازده شاگردونشون و اَونی که اَ یازده شاگرد خمنا بِر جمع بییَه بِنده، آلوسنده 34بواتشون: «اَم حقیقت داره که عیسی خداوند زنده آبیاسه، اَو اِشتنش شَمعونه را ظاهر کرده.» 35اَ دِ نفر بواتشون که راه دِل چه ببه و چه طَرَه عیسیاشون، نانِ پاره کردنِ وقت آزونسنده.

عیسی اِشتن شاگردان را ظاهر ببه

36هنوز درباره اَم چیون لاوشون کردَی که، عیسی اِشتن چون میون وِندرد و بِوات: «سلام بر شَما!» 37اَوُن ترس و وحشتییَم همنه فکرشون بکه که روح ویننده. 38عیسی اَجونش بوات: «چرا همنه پریشان اسیو؟ چرا شَما دِلَ شک دارو؟ 39چِمن دس و لنگان دِدِسا. اَز اشتن اِسّیم! اَمِن دس بزنا و بوینا روح گوشت و استخون نداره، امّا وینو که از دارم!» 40اَمش بوات و اِشتن دسون و لنگون اَجونش نشان بدا. 41اَون پر شاد بِنده و تعجبَ دَ نتونِسِشون اَجِمون باور بکرنده. پس عیسی اَجون بوات: «چی ای خُردن را دارا؟» 42ای تیکه بریون ماهی اوشون بدا. 43عیسی اَوِش ایگَت و چون چشمون پیش بُخه.

44اخری اَجونش بوات: «اَم هَو اِسّه که وختی هنوز شَما خمنا بَیم واتِمَی. اَم که هر چی که موسی تورات و پیغمبران کتاب و داوود پاتشاه زَبورِ چِمن درباره نویشته بیاسه، گَوَن اتفاق دِگِنه. 45اُخُری چون ذهنش آکَه تا بتوننده مقدّس نیویشته بفهمنده. 46و اَجونش بوات: «نویشته بیاسه که مسیح موعود رنج کشه و سوّمین روز، مَردعون دِلَ زنده بی، 47و همه ی قومون را چو نومییم توبه و گناهان بخشش اعلام بی و چو شروع اورشلیمه دَ اِسّه. 48شَما اَم اتفاقون شاهد اسیا. 49دِدِسا از اَ چی که چمن آسمانی په وعدش داعه شَما را خرسم؛ امّا شَما شهر دلَ وندَرُ تا اَ زمُون که اَ قدرتی که خدا ورَ آ شَما را نازل بِبی.»

50اُخُری اجونش شهر دَ بِبَردنده بِیت‌عَنْیا دِه نزدیکی و اِشتن دسش راس بکه، چون را خیره دعا بکه؛ 51هِمنَه که چون را دعاش کردَی چون کودَ جدا ببه، و آسمان بَرده بِبِه. 52اَوُن عیسی شون پرستش کَردَی و شادیییَم آگردِسِشون اورشلیم شهر 53بِر، تموم وقت یهودیان معبد دَ وندرده بنده و خداشون ستایش کردَی.

Цяпер абрана:

انجیلِ لوقا 24: KTT

Пазнака

Падзяліцца

Капіяваць