www.gilakmedia.com www.youtube.com/user/GilakMedia

کیتاب مقدّس به گیلکی

لأنتی، جٚه تومامٚ جانورأنی کی یهوه، خودا، به وجود بأورده‌بو زیرکتر بو. اون زنَ بوگفته: «رأس رأسی خودا بوگفته: ‹ایجازه نأریدی باغٚ تومامٚ درختأنٚ جأ بوخورید؟›»
زن، لأنتی‌یَ بوگفته: «اَمأن ایجازه دأریم کی باغٚ درختأنٚ میوه‌یَ بوخوریم، ولی خودا بوگفته: ‹او درختی کی باغٚ وسط نهَه، اونٚ میوه‌یَ نه بوخورید، نه دس بزنید، نوکونه کی بیمیرید!›»
لأنتی، زنَ بوگفته: «یقین بدأن، نیمیریدی! چونکی خودا دأنه اگه اونٚ جأ بوخورید، شیمی چومأن وازَ به و خودا مأنستن خُب و بدٚ جأ آگاه بیدی.»
وختی زن بیده کی او درختٚ میوه خوش‌خوراک و چوم‌نوازه، و اونٚ خوردن عاقلترَ بوستنٚ رِه خُبه، پس میوه‌یَ اوسأده بوخورده و خو مردم فأدَه کی اونٚ اَمرأ بو و اون بوخورده. هَطوتأ بوخوردیدی هر دو نفرٚ چومأن وازَ بوسته و بفأمستیدی کی لُختیدی. پس اَنجیلٚ ولگأنَ به هم ببافتیدی و خوشأنَ بپوشأنه‌ییدی.
زواله بادٚ موقع بیشنأوستیدی یهوه، خودا، باغٚ میأن رأ شوئون دره، آدم و اونٚ زن، یهوه، خودا حوضورٚ جأ باغٚ درختأنٚ میأن جیگا بوخوردیدی. ولی یهوه، خودا، آدمَ دوخوأده و بوگفته: «کویه ایسه‌یی؟»
آدم بوگفته: «تی صدایَ باغٚ دورون بیشنأوستم و بترسئم، چونکی لُخت بوم. هَنٚ وأسی جیگا بوخوردم.»
خودا بوگفته: «کی ترَ بوگفته کی لُختی؟ جٚه او درختٚ میوه بوخوردی کی من ترَ بوگفته‌بوم نوخور؟»
آدم بوگفته: «اَ زن کی می همدم چأکودی، او میوه‌یَ مرَ فأدَه، منم اونَ بوخوردم.»
یهوه، خودا، زنَ بوگفته: «اَن چی کاری بو کی بوکودی؟» زن بوگفته: «لأنتی مرَ گول بزه و من بوخوردم.»
یهوه، خودا، لأنتی‌یَ بوگفته:
«چونکی اَ کارَ بوکودی،
تومامٚ اهلی حیوانأن
و تومامٚ وحشی حیوانأنٚ میأن، ملعون ایسی!
تومامٚ عمر وأ تی شکمٚ سر رأ بیشی
و خاک بوخوری.
تو و زنٚ میأن
و شیمی تخم و تَرٚکه میأن دوشمنی نهم،
اون تی سرَ کوبأنه،
و تو اونٚ پا بوزهَ نیش زنی.»
و خودا زنَ بوگفته:
«تی زایمانٚ دردَ خیلی زیاد کونم؛
دردٚ اَمرأ وأ زأی بأوری.
مشتاقٚ تی مرد بی،
و اون ترَ سروری کونه.»
و خودا آدمَ بوگفته: «چونکی تی زنٚ حرفَ گوش بوکودی و او میوه‌یَ بوخوردی کی ترَ بوگفته‌بوم نوخوری، زیمین تی وأسی نفرین بوبوسته؛ تا وختی کی زنده‌یی رنج و زحمتٚ اَمرأ وأ زیمینٚ جأ نان بوخوری.
«تِره واش و تمش به بار اَوره
و زیمینٚ گیاهأنَ وأ بوخوری.
تی پیشانی عرقٚ اَمرأ
وأ نان به دس بأوری،
تا وختی کی به خاک وأگردی،
کی اونٚ جأ چأکوده بوبوستی،
چونکی جٚه خاکی
و دوواره خاک بی.»
آدم خو زنَ «حوا» نام بنَه چونکی اون، تومامٚ زنده آدمأنٚ مار به. و یهوه، خودا، حیوانأنٚ پوستٚ اَمرأ آدم و اونٚ زنٚ رِه لیباس چأکوده و اوشأنَ بپوشأنه.
یهوه، خودا، بوگفته: «هسأ آدم اینفر، اَمی مأنستن بوبوسته کی خُب و بدَ شنأسه، نوکونه خو دسَ درازَ کونه درختٚ حیاتٚ میوه‌یَ بوخوره و تا اَبد زنده بمأنه.» پس یهوه، خودا، آدمَ جٚه باغٚ عدن بیرونَ کوده کی هو زیمینٚ سر کی اونٚ جأ به وجود بمو بو، کشت و کار بوکونه. اون آدمَ جٚه باغٚ عدن بیرونَ کوده و باغٚ عدنٚ طرفٚ شرقی کروبیانَ قرار بدَه، و هَطویم شمشیرٚ آتشینَ، کی هر طرف چرخستی، کی درختٚ حیاتٚ جأ نگهبانی بوکونید.

Слушайте پیدایش ۳