Text: © Библиско Здружение на Р. Македонија 2023 Audio: ℗ 2024 Hosanna

македонскиот

Некој Лазар од Витанија, од селото на Марија и сестра ѝ Марта, беше болен. А Марија, чиј брат Лазар боледуваше, беше онаа што Го помаза Господа со миро и ги избриша Неговите нозе со својата коса. Тогаш сестрите испратија кај Него за да Му кажат: „Господи, ете, оној што го љубиш е болен.“ Штом чу Исус, рече: „Таа болест не е за умирање, туку за Божја слава – за да се прослави Синот Божји преку неа.“ А Исус ги љубеше Марта и нејзината сестра и Лазар. Кога, пак, чу дека е болен, тогаш остана уште два дена во местото каде што се наоѓаше. Потоа им рече на учениците: „Да отидеме пак во Јудеја!“ Учениците Му рекоа: „Рави, сега Јудејците сакаа да Те убијат со камења, и пак ли таму ќе одиш?“ Исус одговори: „Нели има дванаесет часови во денот? Ако некој оди дење, не се препнува, зашто ја гледа светлината од овој свет; ако, пак, некој оди ноќе, се препнува, зашто светлината не е во него.“ Ова им го кажа, а потоа им рече: „Лазар, нашиот пријател, заспал; но одам да го разбудам.“ Тогаш Неговите ученици рекоа: „Господи, ако заспал, ќе стане.“ Исус, пак, го рече тоа за неговата смрт, а тие мислеа дека говори за заспивање со сон. Тогаш Исус рече отворено: „Лазар умре! И се радувам заради вас што не бев таму, та да поверувате; но, да отидеме кај него.“ Тогаш Тома, наречен Близнак, им рече на останатите ученици: „Да отидеме и ние да умреме со него.“

Кога дојде Исус, дозна дека тој веќе четири дена е во гробот. А Витанија беше близу до Еру­салим, околу петнаесет стадии; и мнозина Јудејци беа дошле кај Марта и Марија за да ги утешат за нив­ни­от брат. Кога чу Марта дека доаѓа Исус, из­лезе да Го пресретне; а Марија седеше до­ма. Тогаш Марта Му рече на Исус: „Господи, да беше тука, брат ми немаше да умре. Но и сега знам дека што и да посакаш од Бога, Бог ќе Ти даде.“ Исус ѝ рече: „Твојот брат ќе вос­кресне!“ Марта Му рече: „Знам дека ќе вос­кресне при воскресението, во последни­от ден.“ А Исус ѝ рече: „Јас сум воскресени­ето и животот. Оној што верува во Мене, и да умре, ќе живее. И секој што живее и верува во Ме­не, нема да умре довека. Го веруваш ли тоа?“ Таа Му одговори: „Да, Господи, јас поверував дека Ти си Христос, Синот Божји, што треба да дојде во светот.“

Штом го рече тоа, отиде и тајно ја повика својата сестра Марија, велејќи: „Учителот е овде и те вика.“ Таа кога чу, стана бргу и отиде кај Него; зашто Исус уште не беше дошол во селото, туку беше на местото каде што Го пресретна Марта. А Јудејците, што беа со неа дома и ја тешеа, кога видоа дека Марија стана бргу и излезе, отидоа и тие по неа, мислејќи дека ќе оди на гробот за таму да плаче. Марија, пак, кога дојде ка­де што беше Исус и кога Го виде, падна пред Неговите нозе, велејќи Му: „Господи, да беше тука, немаше да умре брат ми!“ Исус, пак, кога ја виде како плаче, и Јудејците што беа дошле со неа како плачат, се натажи во духот и се вознемири, па рече: „Каде сте го положиле?“ Му рекоа: „Господи, дојди и види!“ Исус просолзи. Тогаш Јудејците рекоа: „Гледај, колку го љубел!“ А некои од нив, велеа: „Не мо­жеше ли Овој, што ги отвори очите на слепиот, да направи и овој да не умре?“

А Исус, сѐ уште нажален во Себе, дојде до гробот; тоа беше пештера и ка­мен навален на неа. Исус рече: „Кренете го каменот!“ Марта, сестрата на умрениот, Му рече: „Господи, мириса веќе; има четири дена откако е умрен!“ Исус ѝ рече: „Не ли ти реков дека ако веруваш, ќе ја видиш Божјата слава?“ Тогаш го кренаа каменот каде што лежеше умрениот. А Исус ги подигна очите нагоре и рече: „Оче, Ти благода­рам што Ме послуша. Јас знаев дека Ти секогаш Ме слушаш; но ова го реков заради народот што стои наоколу, за да поверуваат де­ка Ти си Ме пратил.“ Кога го рече ова, извика со силен глас: „Лазаре, излези надвор!“ Умрениот излезе, обвиткан со погребни повои по нозете и по рацете; а лицето завиено со крпа. Исус им рече: „Разврзете го и оставете го да оди!“


Тогаш мнозина од Јудејците, што беа дошле кај Марија и видоа што на­прави Исус, поверуваа во Него. А некои од нив отидоа кај фарисеите и им кажаа што направи Исус. Тогаш првосвештениците и фарисеите го собраа Синедрионот и рекоа: „Што да правиме? Овој Човек прави многу чуда. Ако Го оставиме така, сите ќе по­ве­руваат во Него и ќе дојдат Римјаните, па ќе ни ги одземат и земјата и на­ро­дот.“ Еден, пак, од нив, Кајафа, кој таа година беше првосвештеник, им рече: „Вие ништо не знаете, ниту разбирате дека за нас е подобро еден човек да умре за народот, отколку сиот народ да пропадне.“ Но ова не го рече сам од себе, ту­ку, бидејќи беше првосвештеник таа го­дина, прорече дека Исус ќе умре за народот; и не само за народот, туку и за да ги соедини растурените Божји чеда. Од тој ден се согласија да Го убијат. Поради тоа Исус веќе не одеше јав­но меѓу Јудејците, туку оттаму отиде во еден крај близу пустината, во градот на­речен Ефрем, и таму се задржа со Своите уче­ници. А се наближуваше јудејската Пасха и мнозина од тој крај отидоа во Ерусалим пред Пасха, за да се очистат. Тогаш Го бараа Исус и, стоејќи во храмот, си разговараа меѓу себе: „Што мислите? Зар нема да дојде на празни­кот?“ А првосвештениците и фарисеите веќе беа издале заповед, ако некој дознае каде е, да јави, за да Го фатат.

Слушайте Јован 11