Лука 9
9
Исса онеки абустолун халкъгъа иеди
1Исса, онекисин жыйып, битеу жинлени къыстаргъа, аурууладан сау этерге алагъа кюч эм эркинлик берип,
2Аланы Аллахны Патчахлыгъын билдирирге эм ауругъанланы сау этерге ийди.
3Эмда алагъа: «Жолгъа бир зат да алмагъыз: не таякъ, не артмакъ, не ётмек, не кюмюш, эки къат кийимигиз да болмасын.
4Эм къайсы юйге кирсегиз да, анда къалыгъыз, жолгъа да андан тебирегиз.
5Сизни не жерде къабыл этмеселе уа, ол шахардан чыгъа туруп, алагъа шагъатлыкъгъа аякъларыгъыздан букъуну да къагъып тюшюрюгюз», – деди.
6Ала, кетип, хар жерде Хайыр Хапарны бере эм ауругъанланы сау эте, элледе айландыла.
7Тетрарх Ирод, Иссаны битеу этген ишлерин эшитип, абызырагъан эди. Нек десегиз бир къауумла: «Ахия ёлгенледен тиргизилгенди», – дей эдиле.
8Башхалары: «Илияс келгенди», бир къауумла уа: «Буруннгу файгъамбарладан бирлери тиргизилгенди», – дей эдиле.
9Сора Ирод: «Ахияны мен башын кесдиргенме. Аны юсюнден мен былай эшитген, Ол а ким болур?» – дей эди. Эмда Аны кёрюрге излей эди.
Исса беш минг адамны тойдурады
10Абустолла, къайтып, кеслерини не этгенлерин Иссагъа айтдыла. Сора Ол, аланы Кесини биргесине алып, Бейтсайда атлы шахаргъа жууукъ бир бош жерге кетди.
11Халкъ, муну билип, Аны ызындан барды. Ол, аланы къабыл этип, ала бла Аллахны Патчахлыгъындан ушакъ эте эди, сау этилирге керекли болгъанланы да сау эте эди.
12Ингир болуп башлагъан эди. Сора Иссаны къатына келип, онекиси Анга: «Халкъны ий, ала, кече къалыргъа тёгерекдеги эллеге бла аууллагъа барып, анда аш тапсынла. Биз мында бош жердебиз», – дедиле.
13Ол а алагъа: «Алагъа аш сиз беригиз», – деди. Ала: «Бизни беш ётмек бла эки чабакъдан башха затыбыз жокъду, не уа битеу бу халкъгъа биз барып, ашарыкъ сатыпмы алайыкъ?» – дедиле.
14Нек десегиз ала беш мингнге жууукъ адам бола эдиле. Ол а Кесини сохталарына: «Аланы эллишерден тизгин-тизгин этип олтуртугъуз», – деди.
15Сора алай этип, барын да олтуртдула.
16Исса беш ётмекни бла эки чабакъны алып, кёкге къарап, (Аллахха) шукур этип, сындырып, халкъгъа юлеширге сохталарына берди.
17Бары да ашап тойдула, аладан къалгъан кесекледен да онеки четен жыйылды.
Петер Масихни таныйды
18Бир жолда Исса таша жерде тилек этген заманда, сохталары да Аны биргесине эдиле. Ол алагъа: «Халкъ Мени кимге санайды?» – деп сорду.
19Ала жууапха: «Сууда Кёмюлдюрюучю Ахиягъа, башхала уа Илиясха, дагъыда башхала уа буруннгу файгъамбарладан бирлери тиргизилгенди деп айтадыла», – дедиле.
20Исса алагъа: «Сиз а Мени кимге санайсыз?» – деп сорду. Петер: «Аллахны Масихине», – деп жууап этди.
21Исса уа муну бир кишиге айтмазгъа алагъа къаты буюрду:
22«Адам Улу кёп азап чегерге керекди; таматала, баш дин къуллукъчула, дин алимле Аны къабыл этмей къоярыкъдыла. Ол ёлтюрюллюкдю эм ючюнчю кюн тиргизилирикди», – деди.
23Сора барына да: «Мени ызымдан келирге сюйген адам кесин унутсун да хар кюн сайын кесини къачын алып, Мени ызымдан келсин.
24Нек десегиз кесини жанын сакъларгъа сюйген адам аны жояр, Мени ючюн кесини жанын жойгъан адам а, аны сакълар.
25Адам битеу дунияны алса да, кеси-кесин а жойса, неда кесине заран этсе, анга не файда?
26Нек десенг Менден эм Мени сёзлеримден ким ыйлыкъсынса да, Адам Улу да, Кесини, Атасыны эмда сыйлы мёлеклени аламатлыгъы бла келгенинде, ол адамдан ыйлыкъсынырыкъды.
27Сизге кертисин айтама: былайда тургъанладан бир къауумла, ёлюм сынагъынчы, Аллахны Патчахлыгъын кёрлюкдюле», – деди.
Иссаны сыфаты тюрленеди
28Исса, бу сёзлени айтхандан сора, сегиз кюн чакълы озгъанлай Петерни, Ахияны, Якъупну алып, тилек этерге таугъа чыкъды.
29Тилек этген заманында, Аны бетини сыфаты тюрленди, Аны кийими да акъ, жылтырауукъ болуп къалды.
30Алайына эки киши Аны бла сёлеше эдиле, ала уа Муса бла Илияс эдиле.
31Ала, аламат халда кёрюнюп, Иссаны ахырыны, Иерусалимде сынарыкъ ёлюмюню юсюнден айта эдиле.
32Петерни бла аны биргесине болгъанланы уа жукъу къысхан эди; болсада, уянып, Иссаны аламатлыгъын, эки кишини да Аны бла сюелип тургъанын кёрдюле.
33Сора ала, Иссаны къатындан кете туруп, Петер не айтханын да билмегенлей, Иссагъа: «Устаз! Бизге мында турургъа игиди. Юч чырпы къошчукъ этейик, Санга бирин, Мусагъа бирин, Илиясха да бирин», – деди.
34Ол муну айтхан заманда уа, бир булут, келип, аланы жапды. Булутха киргенлеринде бек къоркъдула.
35Эмда булутну ичинден: «Бу Мени сайланнган#Сайланнган – бир къауум текстледе: «сюйюлюннген». Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деп сёлешген ауаз келди.
36Бу ауаз тохтагъандан сора, Исса кеси жангыз къалды. Ала тынгылап, не кёргенлерин ол кюнледе бир кишиге да айтмай къойдула.
Жинли жаш сау этиледи
37Экинчи кюн а, ала таудан тюшген заманда, Аны аллына кёп халкъ чыкъды.
38Алайына халкъны ичинден биреулен: «Устаз! Мени жашыма къарарынгы Сенден тилейме, ол менде жангызды.
39Аны бир нюр тутады, ол билмей тургъанлай къычырады. Нюр аны къалтыратып, аны аууз кёмюклери келеди. Нюр, инжитип, аны кючден къояды.
40Нюрню къыстаргъа мен Сени сохталарынгдан тилеген эдим, ала уа болалмадыла», – деп, къычырып айтды.
41Исса уа жууап эте: «Эй иймансыз, бузукъ тукъум! Сизни бла къачаннга дери болуп, сизге тёзюп турлукъма? Жашынгы бери келтир!» – деди.
42Жаш келе тургъан заманда уа, жин аны жыгъып, къалтыратып башлады. Алай болгъанлыкъгъа Исса харам нюрню тыйды эмда жашны, сау этип, атасына берди.
Исса ёлюп тиргизиллигин дагъыда билдиреди
43Барысы да Аллахны уллулугъуна тамаша болдула. Иссаны битеу этгенлерине бары да сейирсиннген заманда уа, Ол Кесини сохталарына:
44«Бу сёзлени сиз къулакъларыгъызгъа салыгъыз: Адам Улу адамланы къолларына берилликди», – деди.
45Алай а бу сёзню ала ангыламадыла, бу сёз алагъа ачыкъ тюйюл эди. Ол себепден анга тюшюнмедиле, ол сёзню юсюнден Анга сорургъа уа къоркъуп къойдула.
Уллу кимди?
46Сохталаны арасында уа, бизден кимибиз уллу болур деген даулаш башланды.
47Исса уа, аланы жюрек ойлашыуларын билип, сабийни алып, аны Кесини аллында сюеп,
48Алагъа: «Бу сабийни Мени атым ючюн ким къабыл этсе, ол Мени къабыл этеди. Мени къабыл этген адам а, Мени Ийгенни къабыл этеди. Ол себепден, сизден барыгъыздан да эм гитче ким эсе да, ол эм уллу боллукъду», – деди.
49Ол заманда Ахия: «Устаз! Сени атынг бла жинлени къыстагъан бир адамны кёрдюк да, ол бизни бла жюрюмегени себепли аны тыйдыкъ», – деди.
50Исса анга: «Тыймагъыз, нек десегиз сизге къажау болмагъан адам сизни жанлыды», – деди.
Самариялыла Иссаны къабыл этмей къоядыла
51Аны бу дуниядан кёкге кётюрюлюр кюнлери жете башлагъанда уа, Ол, Иерусалимге барыргъа таукел этип, жолгъа чыкъды.
52Эмда Кесини аллында хапар бериучюле ийди, ала да барып, Анга (кече къалыр жер) хазырлар ючюн, самариялы элге кирдиле.
53Алай а Иссаны Иерусалимге баргъан жолоучу халы болгъаны себепли, самариялыла Аны къабыл этмедиле.
54Муну кёрюп, Аны сохталары Якъуп бла Ахия: «Раббий! Илияс этгенча, кёкден от тюшюп, аланы къырсын деп айтсакъ сюемисе?» – дедиле.
55Ол а, алагъа бурулуп, аланы тыйып: «Сиз къайсы нюрде болгъаныгъызны билмейсиз.
56Нек десегиз Адам Улу адамланы жанларын жояргъа тюйюл, алай а къутхарыргъа келгенди», – деди. Сора башха элге кетдиле.
Иссаны ызындан барыуну багъасы
57Ала жолда бара тургъан заманда, биреу Иссагъа: «Раббий! Сен къайры барсанг да, мен Сени ызынгдан барлыкъма», – деди.
58Исса анга: «Тюлкюлени тешиклери, кёкдеги къанатлыланы да уялары барды, Адам Улуну уа башын салыр жери жокъду», – деди.
59Башхасына уа: «Мени ызымдан кел», – деди. Ол а: «Раббий! Алгъа барып, атамы асыраргъа манга эркинлик бер», – деди.
60Исса уа анга: «Ёлюклеге кеслерини ёлюлерин асыраргъа къой, сен а, барып, Аллахны Патчахлыгъыны хайыр хапарын билдир», – деди.
61Дагъыда биреу: «Мен Сени ызынгдан барлыкъма, Раббий! Алай а, алгъа манга юйдегилерим бла саламлашып айырылыргъа эркинлик бер», – деди.
62Исса уа анга: «Кесини къолун сабан агъачха салгъандан сора бурулуп артха къарагъан адам, Аллахны Патчахлыгъына жараулу тюйюлдю», – деди.
Избрани в момента:
Лука 9: BlkNTP
Маркирай стих
Споделяне
Копиране
Искате ли вашите акценти да бъдат запазени на всички ваши устройства? Регистрирайте се или влезте
© IBT, 2000
2nd edition, published by "Licht im Osten" (Свет на Востоке) - https://www.lio.org