پِتْرُسا گوَشت: ”او هَنّانیا! چێا شئیتان تئیی دلا چۆ پُترت که گۆن هُدائے پاکێن روها درۆگِت بست و چه مِلکئے زرّان بهرے په وت اێر کرت؟ زانا، ڈگار چه بهایا پێسر تئیی جندئیگ نهاَت؟ چه بهایا رَند، زرّ تئیی دستا نهاتنت؟ په چے وتی دلا شئورِت کرت که چُش بکنئے؟ تئو گۆن مردمان نه، گۆن هُدایا درۆگ بست.“ وهدے هَنّانیایا اے هبر اِشکتنت، زمینا کپت و ساهی دات. هرکَسا که اے هبر اِشکت، آییئے دلا بلاهێن تُرسے نِشت.