Че Пётр теен:
– Ананий! Ноға син, садығ ахчазының пір чардығын харанға чыып салып, Худай Худын алаахтырардаңар сағысты чӱрееңе кирерге сайтанға чараттың? Ис-пайың сини полған нимес пе зе? Садығ ахчазы синің холыңда полған нимес пе зе? Ноға чӱрееңе чой сағысты кирдің? Син, кізілерні нимес, Худайны алаахтырдың.
Пу сӧстерні истӧк, Ананий, тыны чох андарыл парған. Пу нимені искен кізілернің прайзы чоо хорых парған.