“Tã âꞌdâ-âꞌdâ lâ rĩꞌá nõtí, õzõ nĩ õlẽ trá õjílã ũꞌdı̣̂ ró jó ạ́ngı̣́ ãnî drí ûrû tõrõngõlõ rî, sı̣́sı̣́ nĩ âꞌdô lãfâ ãníkâ lôfõꞌá lãlé zãlô, nĩ gõ ró lôsĩ ꞌbá ꞌdĩ ꞌbá yî îjílí âꞌdô ĩyî ꞌdı̣̃ꞌá lâ tạ̃sı̣̂ yã. Õzõ nĩ îtõ gbõ kôrô jó ạ́ngı̣́ ꞌdı̣̃lı̣́ ĩꞌdî lãfâ fínyáwá sĩ rî, ndẽé rû kô, lãfâ drí ndẽzó ãnî drı̣́gạ́ sĩ, õjílã drí rĩzó ãnî gũlı̣́ kĩ nĩ rî, ‘Wáyéẽ! Nĩ ndrê drẽ, gólâ îtónã jó ạ́ngı̣́ ꞌdı̣̃lı̣́ âyélé cú ĩtí ndẽ ãkó lâ. Ngã lãfâ ãꞌdô yû rî, ngã kó ãꞌdô ꞌî yã?’