“โม เปะ ดัฮ ไก ป ฆวต ยุฮ เญือะ มอง แตะ รปึม, ไมจ ปุย เซ งาวม ง่อต เมาะ ซ โอยจ อื ฮัม, เดอึม ซ ยุง เมาะ ไก มาื ยุฮ แตะ ปอ ฟวยจ อื ยุฮ เญือะ เซ. ดัฮ โอ ยุฮ อื ตอก เซ รกา โฮ, ปัง ฟวยจ โบลวง ด่อง อื, เญือะ เซ ซ รัม ฆาื อื. โม ป ยุ อู ซ โล่ ญวยฮ ปุย เซ ฆาื อื เตือง โอยจ แตะ. ‘ปุย เฮี เคียต โรฮ ยุฮ เญือะ แตะ, ปังเมอ โอ ฟวยจ ยุฮ อื ติ ชวง,’ ซ อัฮ เซ ฆาื อื ปุย เยอ.