«اگه کسی بخواهه سِرِۀ بِسازه اول نیشِننه اون خرج کِرد رِه در نظِر گِننه تا بَوینه بِتونده وِنه خرججه بِر بییِه یا نا اینِسّه که اگه پی اون رِه بَکِنه اما نتونه تکمیل هاکانه هرکی وِره بوینه مسخَره کانده گانه: ‹یارو شِروع هاکارده به سِره درست هاکاردن اما نَتونِسته اون رِه تکمیل هاکانه!›