Iachawdwriaeth sydd yn eiddot
Ti yn unig, Arglwydd mawr;
Fel y gwlith disgyna’th fendith
Ar dy bobl o’r nef i lawr.
NODIADAU.
Y mae tôn y salm hon yn bur wahanol i’r ddwy flaenorol. Am y cyfiawn a’r drygionus y traethir yn y gyntaf; am y Messiah a’i frenhiniaeth yn yr ail. Dafydd ei hun sydd yn hon, yn cwyno ac yn gweddïo o herwydd ei elynion a’i drallodion. Os yw teitl y salm yn gywir, fel y mae yn debyg ei fod, cyfansoddwyd hi pan oedd efe yn nyfnder y trallod trymaf a chwerwaf o holl drallodion ei fywyd — “pan ffodd efe rhag Absalom ei fab,” ac amryw o’i berthynasau, a rhai o’i gyfeillion penaf wedi troi yn fradwrus iddo, a chalonau gwŷr Israel yn gyffredinol wedi eu lladratta oddi arno. Felly,
“Yr oedd pob llwybr wedi ’i gauad,
Ond y llwybr ato ef.”
Ac i’r llwybr hwnw y mae yntau yn troi at ei Dduw, i dywallt ei gŵyn ac i geisio ymwared. Cysur cryf i’r credadyn ydyw, nad oes un math o drallod a all ei oddiweddyd, nad oes iddo ymwared ac iachawdwriaeth yn ei Dduw, a bod iddo ryddid i fyned ato, a galw arno yn nydd ei drallod, ac addewid y bydd iddo Ef ei wrandaw a’i waredu. Y mae ei ffydd yn fuan yn buddugoliaethu ar ei ofnau, ac yn troi ei gŵynion yn gân o hyder a gorfoledd yn ei Dduw; a therfyna mewn dymuniad am i fendith Duw ei iachawdwriaeth orphwys ar ei bobl.