ଆଙ୍ଗେନ୍ ପାତ୍ରାସ୍ ତେଙ୍ଗିୟାସ୍, “ହେ ହାନ୍ନାନିୟାସ୍! ଏନ୍ଦେର୍ଗେ ଶାଏତାନ୍ ନିଙ୍ଘା ମନ୍ନୁ ପୁରାପୁରୀ ଅଧିକାର୍ କାମ୍ଚ୍କିଚି କା ନିନ୍ ପାବିତାର୍ ଆତ୍ମାବନ୍ ଝୁଟ୍ଟୁ ତେଙ୍କାଏ ଆରୁ ହାଲ୍ଲୁଘି ଦାମ୍ସ୍ତି ଥୋଡ଼େ ନିଙ୍ଘାଲାଗାନ୍ ନୁଡ୍କାଏ ଉଇକାଏ? ବିଁସ୍ନାଘି ଆଘ୍ଲି ଆଦ୍ ନିଙ୍ଘାଏ ନିଜର୍ ମା ରାଚାଦ୍ କାଁଏ, ଆରୁ ବିଁସ୍କାଘି ପାଛ୍ଲି ଆଦ୍ଘି ଦାମ୍ଦ୍ ନିଙ୍ଘାଏ ହକ୍ନୁ ମା ରାଚା କାଁଏ? ହାଲେ ନିନ୍ ଏସ୍କେ ନିଙ୍ଘାଏ ମନ୍ନୁ ଇଦ୍ଘି ବାରେନୁ ସୋଚ୍କାଏ? ନିନ୍ ଆଲାରିନ୍ ମାଲ୍ଲା, ଲେକିନ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ସ୍ସିନ୍ ଠାକ୍ଚ୍କାଏ।” ଇ କାତ୍ଥା ମେନିକିରି ହାନ୍ନାନିୟାସ୍ କାଚ୍ଡ଼ାରାଇକିରି ଖାତ୍ରାସ୍ ଆରୁ କେଚ୍ଚାସ୍କେରାସ୍। ଆଙ୍ଗେନ୍ ଯେତ୍କ ଆଲାର୍ ଇବନ୍ ମେନ୍ଚାର୍, ଆବ୍ଡ଼ାର୍ଜାମାର୍ ମୁରୁକ୍ ଏଲ୍ଚିୟାର୍ କେରାର୍।