เร๊อ เหย่ซู่ เฮ๊ฉื่อ ลู เน๊อ, “เตโหง่เฮ๊แก เด๊อ อา โหล่ดุเล๊อ อู หม่า อิเต เฮ๊เรอ, ‘เก๋อ, อิสราเอลพู๊ ซี๋, หนิดา แลแค๋ แบ่เจ่, โอ่ แพ๊ตื๊อ เป แบ่เจ่ จอแปแหร่ เออเตเพร แพ๊. เร๊อ ซี เบ่ โม ลอซิปล่อสู่เทอ ซี จอแปแหร่ เร๊อ ซี ซิปล่อ เตเมลอ, โม ลอซิปล่อสู่เทอ อา เร๊อ ซี เตโอ่เซอเพร ล๋อ ปลี, โม ลอซิปล่อสู่เทอ อา เร๊อ ซี เหล่เตเน ล๋อ ปลี,’ เออเนอหมา โหง่เฮ๊แก อาเหร่อเล๊อ ตือมือ เด๊อ อา โหล่ดุเล๊อ อู เฮ๊อ. โหง่เฮ๊แก เนอมือตือมือ หม่า, ‘ซี เบ่ โม เกอเร๊อ ซี หี่แพหี่ช๊า เต๊เห่ แซ่ฮู๊ ซี โมลอ เกอเร๊อ ซีเหน่ เนอ.’ โหง่เฮ๊แก เด๊อ อา โหล่ดุเล๊อ เร๊อ เออ เด๊อ อาโร เนอหมา อา โอ่ ปาโต่ เฮ๊อ.”