وقتی کن عیسی ایله شَهرونکا بَه، مِردی آمَه کن جذان گردِ چَی جَندَکی گَتَش بَه. وقتی کن اَ مِردعیسی بَویندیَه، اِشتَن صَفَتی خاکی سَر آناشَه و خاشتو خازینَ واتِش: « چمن سَروَر، اَگَم بِخای بَشاشَه بَمن شفا بِدَری.» عیسی اِشتَن بالی درازآکردش و بَی دَست آسا کَردِشَه و واتِش: «بَپیمَه؛ شفا بیگِه!» اَ مِرد جَخت جِذانیکا شفا گَتِشَه.