«موقِی که روزَه ایگِریت، مِی ریاکارَل پَکِ پوزِتون مِنِه یَک نَبو، سی‌یِکِه اونگَل ری خِشونَه مِنِه یَک ایکَشِن تا طِی مردم، خِشونَه روزَه‌دار نِشون بییِن. وَراسی، وَ ایشا ایگُم، که اونگَل تَمومِ پاداشِ خِشونَه گِرُتِنِه. امّا تِ وختی روزَه ایگِری، وَ سرِ خُوت روغن بِزَه وِ ری خِتَه بِشور تا مردم نَفَمِن که وَ روزه یِی، بلکم تِنا بُو آسمونیت که وَ هَمَه چی خَوَر دارِه بِیونِه، وِ بُو آسمونیت که چییَلی نَه که مِنِه خَفایَه ایبینِه، وَت پاداش اییِه.»