غلاطیان 3
3
ایمان یا اعمال شریعت؟
1ای غَلاطیان نادان، چه کسی شما را افسون کرده است؟ زیرا در برابر چشمان خود شما عیسی مسیح به‌روشنی چون کسی که بر صلیب شد، ترسیم گردید. 2فقط می‌خواهم این را بدانم: آیا روح را با انجام اعمال شریعت یافتید یا با ایمان به آنچه شنیدید؟ 3آیا تا این حد نادانید که با روح آغاز کردید و اکنون می‌خواهید با تلاش انسانی به مقصد برسید؟ 4آیا همۀ آن چیزها بیهوده بر شما گذشته است؟#3:4 یا: «آیا همۀ آن زحمات را بیهوده متحمل شدید؟». مگر اینکه براستی بیهوده بوده باشد! 5آیا خدا از آن جهت روح را به شما عطا می‌کند و معجزات در میان شما ظاهر می‌سازد که اعمال شریعت را به جا می‌آورید، یا از آن رو که به آنچه شنیدید ایمان دارید؟ 6چنانکه ابراهیم «به خدا ایمان آورد و این برای او پارسایی شمرده شد.»#پیدایش ۱۵:۶.
7پس می‌بینید کسانی فرزند ابراهیم‌اند که به ایمان تکیه دارند. 8و کتاب چون پیشتر دید که خدا غیریهودیان را بر پایۀ ایمان پارسا خواهد شمرد، از این رو، پیشاپیش به ابراهیم بشارت داد که «همۀ قومها به واسطۀ تو برکت خواهند یافت.»#پیدایش ۱۲:۳؛ ۱۸:۱۸؛ ۲۲:۱۸. 9پس آنها که به ایمان اتکا دارند، با ابراهیمِ ایماندار برکت می‌یابند.
10زیرا آنان که بر انجام اعمال شریعت تکیه دارند، همگی زیر لعنت‌اند، چرا که نوشته شده است: «ملعون باد هر که در به جا آوردن تمام آنچه در کتاب شریعت نوشته شده ثابت نماند.»#تثنیه ۲۷:۲۶. 11واضح است که هیچ‌کس به واسطۀ شریعت نزد خدا پارسا شمرده نمی‌شود، زیرا «پارسا به ایمان زیست خواهد کرد.»#3:11 یا: «آن که به ایمانْ پارساست، زیست خواهد کرد»؛ حَبَقوق ۲:۴. 12امّا شریعت بر ایمان متکی نیست، بلکه «کسی که اینها را به عمل آوَرَد، به واسطۀ آنها حیات خواهد داشت.»#لاویان ۱۸:۵. 13مسیح به جای ما لعن شد و این‌گونه ما را از لعنت شریعت بازخرید کرد،#3:13 یا: «و این‌گونه بهای آزادی ما را از لعنت شریعت پرداخت». زیرا نوشته شده که «هر که به دار آویخته شود ملعون است.»#تثنیه ۲۱:۲۳. 14او چنین کرد تا برکت ابراهیم در مسیحْ عیسی نصیب غیریهودیان گردد، و تا ما آن روح را که وعده داده شده بود، از راه ایمان دریافت کنیم.
شریعت و وعدۀ خدا
15ای برادران، بگذارید از زندگی روزمره مثالی بیاورم. هیچ‌کس نمی‌تواند حتی عهدی#3:15 یا ”وصیتی“. بشری را که رسمیت یافته باشد، لغو کند یا چیزی بدان بیفزاید. 16حال، وعده‌ها به ابراهیم و به نسل او داده شد. نمی‌گوید «و به نسلها،» چنانکه گویی دربارۀ بسیاری باشد، بلکه می‌گوید «به نسل تو،»#پیدایش ۱۲:۷؛ ۱۳:۱۵؛ ۲۴:۷. که مقصود یک تن یعنی مسیح است. 17سخن من این است: شریعتی که چهارصد و سی سال بعد آمد، عهدی را که خدا پیشتر بسته بود لغو نمی‌کرد، به گونه‌ای که وعده باطل گردد. 18زیرا اگر میراث بر شریعت استوار باشد، دیگر بر وعده استوار نیست؛ امّا خدا آن را از راه وعده به ابراهیم عطا فرمود.
19پس مقصود از شریعت چه بود؟ شریعت به سبب نافرمانیها افزوده شد، آن هم تنها تا زمانی که آن ’نسل‘ که وعده به او اشاره داشت، بیاید. شریعت به وسیلۀ فرشتگان و به دست واسطه‌ای مقرر گردید. 20امّا هیچ واسطه‌ای تنها نمایندۀ یک طرف نیست، حال آنکه خدا یکی است.
21پس آیا شریعت برخلاف وعده‌های خداست؟ به هیچ روی! زیرا اگر شریعتی داده شده بود که می‌توانست حیات ببخشد، در آن صورت به‌یقین پارسایی نیز از راه شریعت فراهم می‌آمد. 22امّا کتاب اعلام داشت که همه در بند گناه اسیرند، تا آنچه وعده داده شده بود بر پایۀ ایمان به عیسی مسیح به ایمانداران عطا شود.
23ما پیش از آمدن ایمان، تحت مراقبت شریعت به سر می‌بردیم و تا ظهور ایمان در بند نگاه داشته می‌شدیم. 24پس شریعت مربی ما شد تا زمانی که مسیح بیاید و به وسیلۀ ایمان پارسا شمرده شویم. 25امّا اکنون که ایمان آمده، دیگر زیر دستِ آن مربی نیستیم.
فرزندان خدا
26زیرا در مسیحْ عیسی، شما همه به واسطۀ ایمان، پسران خدایید. 27چرا که همگی شما که در مسیح تعمید یافتید، مسیح را در بر کردید. 28دیگر نه یهودی معنی دارد نه یونانی، نه غلام نه آزاد، نه مرد نه زن، زیرا شما همگی در مسیحْ عیسی یکی هستید. 29و حال اگر شما از آنِ مسیح هستید، پس نسل ابراهیم‌اید و بنا بر وعده، وارثان نیز هستید.
Currently Selected:
غلاطیان 3: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop