حَبَقوق 2
2
1بر دیدبانگاه خود می‌ایستم و بر حصار قرار می‌گیرم؛
خواهم نگریست تا ببینم به من چه خواهد گفت،
و برای شکایتم چه پاسخی خواهم یافت.
پاسخ خداوند
2آنگاه خداوند مرا پاسخ داد:
«رؤیا را بنویس و آن را بر لوحها به‌روشنی بیان دار،
تا نداکننده با آن بدود.
3زیرا زمان مقرر برای تحقق رؤیا هنوز نرسیده،
ولی به سوی مقصد می‌شتابد و قاصر نخواهد آمد.
اگرچه به طول انجامد، منتظرش بمان،
زیرا که به‌یقین خواهد آمد و تأخیر نخواهد کرد.
4«هان او را که به خویشتن می‌بالد ملاحظه کن!
جان او در اندرونش صالح نیست؛
اما پارسا به ایمان#2:4یا ”وفاداری“. خود زیست خواهد کرد.#2:4 یا: «زنده خواهد ماند».
5شراب شخص متکبر را رسوا می‌کند؛
او قرار و آرام ندارد.
زیرا همچون گور آزمند است،
و بسان مرگ، سیری‌ناپذیر.
همۀ قومها را نزد خود جمع می‌کند،
و همۀ ملتها را با خود گرد می‌آورد.»
وای بر کَلدانیان شریر
6آیا اینان همه بر او طعنه نخواهند زد و به تمسخر او را نخواهند گفت:
«وای بر آن که بر آنچه از آنِ وی نیست می‌افزاید،
و خویشتن را زیر بار سنگین وثیقه‌ها خم می‌سازد!
تا به کی چنین خواهد کرد؟»
7آیا طلبکارانِ تو به ناگاه بر نخواهند خاست،
و آزاردهندگانت بیدار نخواهند شد،
و تو برای ایشان غنیمت نخواهی بود؟
8از آنجا که تو ملتهای بسیار را به غنیمت بردی،
باقیماندگانِ قومها تو را به غنیمت خواهند برد؛
زیرا خون آدمیان را ریختی،
و بر زمین و شهر و ساکنان آن خشونت روا داشتی.
9«وای بر آن که برای خانۀ خود حریصِ سود نامشروع باشد،
تا آشیانۀ خویش را بر بلندی قرار دهد
و از چنگ بلا در امان مانَد!
10تو با منقطع ساختن قومهای بسیار
رسوایی برای خانۀ خویش تدبیر کرده،
و بر جان خویشتن گناه ورزیده‌ای.
11زیرا که سنگ از میان دیوار به فریاد در خواهد آمد،
و تیرِ چوبین او را پاسخ خواهد داد.
12«وای بر آن که با خونریزی شهری بنا کند
و آن را بر بی‌انصافی استوار سازد!
13آیا این از جانب خداوند لشکرها نیست
که قومها برای آتش مشقّت کِشند،
و ملتها برای بطالت خویشتن را خسته سازند؟
14زیرا همان‌گونه که آبها دریا را می‌پوشاند،
جهان از معرفتِ جلالِ خداوند مملو خواهد شد.
15«وای بر آن که همسایۀ خویش را می‌نوشاند،
و با ریختن زهرِ خود او را مست می‌سازد،
تا بر عریانی‌اش بنگرد.
16تو به عوض جلال، از رسوایی سیر خواهی شد؛
اکنون خود نیز بنوش و بی‌دینی#2:16 در عبری: ”ختنه‌ناشدگی“. خویش را نمایان ساز.
زیرا که جامِ دست راست خداوند به تو خواهد رسید،
و رسوایی، جلالِ تو را خواهد پوشانید.
17خشونتی که بر لبنان روا داشتی،
اکنون تو را فرو خواهد گرفت،
و نابودی حیوانات،
اکنون تو را به هراس خواهد افکند؛
زیرا خون آدمیان را ریختی،
و بر زمین و شهر و ساکنانش خشونت روا داشتی.
18«از تمثال تراشیده چه فایده که صنعتکاری آن را بسازد،
از بت ریخته شده و آموزگار دروغ؟
که صانع بر مصنوع خود توکل کند،
حال آنکه بتی گنگ بیش نیست!
19وای بر آن که به چوبی گوید، ”بیدار شو!“
یا به سنگی خاموش که: ”برخیز!“
آیا تواند تو را چیزی آموزد؟
اینک به طلا و نقره اندود گشته،
لیکن در اندرونش هیچ روحی نیست.
20اما خداوند در معبد مقدس خویش است،
پس تمامی زمین به حضور وی خاموش باشد.»
Currently Selected:
حَبَقوق 2: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
حَبَقوق 2
2
1بر دیدبانگاه خود می‌ایستم و بر حصار قرار می‌گیرم؛
خواهم نگریست تا ببینم به من چه خواهد گفت،
و برای شکایتم چه پاسخی خواهم یافت.
پاسخ خداوند
2آنگاه خداوند مرا پاسخ داد:
«رؤیا را بنویس و آن را بر لوحها به‌روشنی بیان دار،
تا نداکننده با آن بدود.
3زیرا زمان مقرر برای تحقق رؤیا هنوز نرسیده،
ولی به سوی مقصد می‌شتابد و قاصر نخواهد آمد.
اگرچه به طول انجامد، منتظرش بمان،
زیرا که به‌یقین خواهد آمد و تأخیر نخواهد کرد.
4«هان او را که به خویشتن می‌بالد ملاحظه کن!
جان او در اندرونش صالح نیست؛
اما پارسا به ایمان#2:4یا ”وفاداری“. خود زیست خواهد کرد.#2:4 یا: «زنده خواهد ماند».
5شراب شخص متکبر را رسوا می‌کند؛
او قرار و آرام ندارد.
زیرا همچون گور آزمند است،
و بسان مرگ، سیری‌ناپذیر.
همۀ قومها را نزد خود جمع می‌کند،
و همۀ ملتها را با خود گرد می‌آورد.»
وای بر کَلدانیان شریر
6آیا اینان همه بر او طعنه نخواهند زد و به تمسخر او را نخواهند گفت:
«وای بر آن که بر آنچه از آنِ وی نیست می‌افزاید،
و خویشتن را زیر بار سنگین وثیقه‌ها خم می‌سازد!
تا به کی چنین خواهد کرد؟»
7آیا طلبکارانِ تو به ناگاه بر نخواهند خاست،
و آزاردهندگانت بیدار نخواهند شد،
و تو برای ایشان غنیمت نخواهی بود؟
8از آنجا که تو ملتهای بسیار را به غنیمت بردی،
باقیماندگانِ قومها تو را به غنیمت خواهند برد؛
زیرا خون آدمیان را ریختی،
و بر زمین و شهر و ساکنان آن خشونت روا داشتی.
9«وای بر آن که برای خانۀ خود حریصِ سود نامشروع باشد،
تا آشیانۀ خویش را بر بلندی قرار دهد
و از چنگ بلا در امان مانَد!
10تو با منقطع ساختن قومهای بسیار
رسوایی برای خانۀ خویش تدبیر کرده،
و بر جان خویشتن گناه ورزیده‌ای.
11زیرا که سنگ از میان دیوار به فریاد در خواهد آمد،
و تیرِ چوبین او را پاسخ خواهد داد.
12«وای بر آن که با خونریزی شهری بنا کند
و آن را بر بی‌انصافی استوار سازد!
13آیا این از جانب خداوند لشکرها نیست
که قومها برای آتش مشقّت کِشند،
و ملتها برای بطالت خویشتن را خسته سازند؟
14زیرا همان‌گونه که آبها دریا را می‌پوشاند،
جهان از معرفتِ جلالِ خداوند مملو خواهد شد.
15«وای بر آن که همسایۀ خویش را می‌نوشاند،
و با ریختن زهرِ خود او را مست می‌سازد،
تا بر عریانی‌اش بنگرد.
16تو به عوض جلال، از رسوایی سیر خواهی شد؛
اکنون خود نیز بنوش و بی‌دینی#2:16 در عبری: ”ختنه‌ناشدگی“. خویش را نمایان ساز.
زیرا که جامِ دست راست خداوند به تو خواهد رسید،
و رسوایی، جلالِ تو را خواهد پوشانید.
17خشونتی که بر لبنان روا داشتی،
اکنون تو را فرو خواهد گرفت،
و نابودی حیوانات،
اکنون تو را به هراس خواهد افکند؛
زیرا خون آدمیان را ریختی،
و بر زمین و شهر و ساکنانش خشونت روا داشتی.
18«از تمثال تراشیده چه فایده که صنعتکاری آن را بسازد،
از بت ریخته شده و آموزگار دروغ؟
که صانع بر مصنوع خود توکل کند،
حال آنکه بتی گنگ بیش نیست!
19وای بر آن که به چوبی گوید، ”بیدار شو!“
یا به سنگی خاموش که: ”برخیز!“
آیا تواند تو را چیزی آموزد؟
اینک به طلا و نقره اندود گشته،
لیکن در اندرونش هیچ روحی نیست.
20اما خداوند در معبد مقدس خویش است،
پس تمامی زمین به حضور وی خاموش باشد.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop