ایوب 15
15
گفتار اِلیفاز
1اِلیفازِ تیمانی در پاسخ گفت:
2«آیا مرد حکیم با دانشِ باطل پاسخ دهد،
و شکمِ خویش از باد شرقی پر سازد؟
3آیا به سخنِ بی‌فایده حجت آورَد،
یا به کلامی که ارزشی ندارد؟
4براستی که تو خداترسی را ترک می‌کنی،
و سرسپردگی به خدا را بی‌مقدار می‌سازی!
5گناهت دهانت را می‌آموزاند،
و زبانِ حیله‌گران را برمی‌گزینی.
6دهان خودت تو را محکوم می‌کند، نه من؛
لبان خودت بر ضد تو گواهی می‌دهد.
7«آیا تو نخستین انسانی هستی که زاده شده است؟
آیا پیش از تپه‌ها به وجود آمده‌ای؟
8آیا مشورت مخفی خدا را می‌شنوی،
یا حکمت را به خود منحصر می‌گردانی؟
9چه می‌دانی که ما نمی‌دانیم؟
چه می‌فهمی که بر ما آشکار نیست؟
10در میان ما ریش‌سفیدان و پیران هستند
که از پدر تو بزرگترند.
11آیا تسلی‌های خدا برایت کم است،
یا کلماتی که به ملایمت با تو سخن می‌گوید؟
12چرا دلت تو را می‌رُباید،
و چرا چشمانت غضبناک است،#15:12 معنی عبارت عبری نامشخص است.
13که روح خود را بر ضد خدا برمی‌گردانی،
و چنین سخنان از دهانت بیرون می‌آوری؟
14«انسان چیست که پاک باشد،
و مولود زن، که پارسا به شمار آید؟
15اینک او به قُدسیانِ خود نیز اعتماد ندارد،
و حتی آسمانها در نظرش پاک نیست؛
16چه رسد به انسانی که منفور و فاسد است،
و شرارت برای او چون آب خوردن.
17«به من گوش فرا ده تا برایت بیان کنم،
بگذار تا آنچه را دیده‌ام برایت بازگویم،
18آنچه را فرزانگان گفتند و پنهان نداشتند
از هرآنچه از پدران خویش دریافت کردند،
19آنان که زمین تنها به ایشان داده شد،
و هیچ بیگانه‌ای از میانشان عبور نکرد:
20مرد شریر در همۀ روزهایش از درد به خود می‌پیچد،
مرد ظالم، در تمامی سالهایی که برایش مقرر است.
21صداهای وحشتناک در گوش اوست؛
در وقت آسایشْ غارتگر بر او هجوم می‌آورَد.
22به برگشتن از تاریکی اطمینانی ندارد؛
برای شمشیر مقرر شده است.
23برای نان به هر سو می‌گردد و می‌پرسد، ”کجاست؟“
می‌داند که روزِ تاریکی در یک قدمی اوست.
24تنگی و فشار او را می‌ترسانَد،
و همچون پادشاهی آمادۀ حمله، بر او چیره می‌شود،
25زیرا دست خویش بر ضد خدا برمی‌افرازد،
و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید؛
26با گردن افراشته بر او تاخت می‌آورَد،
با سپری ضخیم و محکم،
27هرچند چهرۀ خویش به چربی پوشانده،
و پیه بر کمرش گرد آورده است،
28و در شهرهای متروک ساکن است
و در خانه‌هایی که کسی در آنها سکونت نمی‌گزیند،
خانه‌هایی آمادۀ تبدیل به ویرانه.
29او دیگر دولتمند نخواهد بود و ثروتش پایدار نخواهد ماند،
و اموالش بر زمین گسترده نخواهد شد.
30از تاریکی نخواهد رَست؛
آتش، جوانه‌هایش را خواهد خشکانید،
و به دَمِ دهانِ او از میان برداشته خواهد شد.
31«نباید بر بطالت توکل کرده خویشتن را بفریبد،
زیرا بطالت مزد وی خواهد بود.
32پیش از موعدْ به او پرداخت خواهد شد،
و شاخه‌اش سبز نخواهد ماند.
33همچون مو، غورۀ خود را خواهد فِشاند؛
مانند درخت زیتون، شکوفۀ خود را فرو خواهد ریخت.
34زیرا جماعتِ خدانشناسانْ بی‌بَر است،
و خیمه‌های رشوه‌خواران طعمۀ آتش خواهد شد.
35به شقاوت آبستن شده، معصیت می‌زایند،
و رَحِمشان فریب تهیه می‌بیند.»
Currently Selected:
ایوب 15: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
ایوب 15
15
گفتار اِلیفاز
1اِلیفازِ تیمانی در پاسخ گفت:
2«آیا مرد حکیم با دانشِ باطل پاسخ دهد،
و شکمِ خویش از باد شرقی پر سازد؟
3آیا به سخنِ بی‌فایده حجت آورَد،
یا به کلامی که ارزشی ندارد؟
4براستی که تو خداترسی را ترک می‌کنی،
و سرسپردگی به خدا را بی‌مقدار می‌سازی!
5گناهت دهانت را می‌آموزاند،
و زبانِ حیله‌گران را برمی‌گزینی.
6دهان خودت تو را محکوم می‌کند، نه من؛
لبان خودت بر ضد تو گواهی می‌دهد.
7«آیا تو نخستین انسانی هستی که زاده شده است؟
آیا پیش از تپه‌ها به وجود آمده‌ای؟
8آیا مشورت مخفی خدا را می‌شنوی،
یا حکمت را به خود منحصر می‌گردانی؟
9چه می‌دانی که ما نمی‌دانیم؟
چه می‌فهمی که بر ما آشکار نیست؟
10در میان ما ریش‌سفیدان و پیران هستند
که از پدر تو بزرگترند.
11آیا تسلی‌های خدا برایت کم است،
یا کلماتی که به ملایمت با تو سخن می‌گوید؟
12چرا دلت تو را می‌رُباید،
و چرا چشمانت غضبناک است،#15:12 معنی عبارت عبری نامشخص است.
13که روح خود را بر ضد خدا برمی‌گردانی،
و چنین سخنان از دهانت بیرون می‌آوری؟
14«انسان چیست که پاک باشد،
و مولود زن، که پارسا به شمار آید؟
15اینک او به قُدسیانِ خود نیز اعتماد ندارد،
و حتی آسمانها در نظرش پاک نیست؛
16چه رسد به انسانی که منفور و فاسد است،
و شرارت برای او چون آب خوردن.
17«به من گوش فرا ده تا برایت بیان کنم،
بگذار تا آنچه را دیده‌ام برایت بازگویم،
18آنچه را فرزانگان گفتند و پنهان نداشتند
از هرآنچه از پدران خویش دریافت کردند،
19آنان که زمین تنها به ایشان داده شد،
و هیچ بیگانه‌ای از میانشان عبور نکرد:
20مرد شریر در همۀ روزهایش از درد به خود می‌پیچد،
مرد ظالم، در تمامی سالهایی که برایش مقرر است.
21صداهای وحشتناک در گوش اوست؛
در وقت آسایشْ غارتگر بر او هجوم می‌آورَد.
22به برگشتن از تاریکی اطمینانی ندارد؛
برای شمشیر مقرر شده است.
23برای نان به هر سو می‌گردد و می‌پرسد، ”کجاست؟“
می‌داند که روزِ تاریکی در یک قدمی اوست.
24تنگی و فشار او را می‌ترسانَد،
و همچون پادشاهی آمادۀ حمله، بر او چیره می‌شود،
25زیرا دست خویش بر ضد خدا برمی‌افرازد،
و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید؛
26با گردن افراشته بر او تاخت می‌آورَد،
با سپری ضخیم و محکم،
27هرچند چهرۀ خویش به چربی پوشانده،
و پیه بر کمرش گرد آورده است،
28و در شهرهای متروک ساکن است
و در خانه‌هایی که کسی در آنها سکونت نمی‌گزیند،
خانه‌هایی آمادۀ تبدیل به ویرانه.
29او دیگر دولتمند نخواهد بود و ثروتش پایدار نخواهد ماند،
و اموالش بر زمین گسترده نخواهد شد.
30از تاریکی نخواهد رَست؛
آتش، جوانه‌هایش را خواهد خشکانید،
و به دَمِ دهانِ او از میان برداشته خواهد شد.
31«نباید بر بطالت توکل کرده خویشتن را بفریبد،
زیرا بطالت مزد وی خواهد بود.
32پیش از موعدْ به او پرداخت خواهد شد،
و شاخه‌اش سبز نخواهد ماند.
33همچون مو، غورۀ خود را خواهد فِشاند؛
مانند درخت زیتون، شکوفۀ خود را فرو خواهد ریخت.
34زیرا جماعتِ خدانشناسانْ بی‌بَر است،
و خیمه‌های رشوه‌خواران طعمۀ آتش خواهد شد.
35به شقاوت آبستن شده، معصیت می‌زایند،
و رَحِمشان فریب تهیه می‌بیند.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop