ایوب 19
19
پاسخ ایوب
1آنگاه ایوب در پاسخ گفت:
2«تا به کِی عذابم می‌دهید،
و با سخنان خود مرا خُرد می‌کنید؟
3دهمین بار است که مرا سرزنش می‌کنید؛
آیا از بدرفتاری با من شرم ندارید؟
4حتی اگر براستی گمراه شده باشم،
خطایم به زیان خودم تمام خواهد شد.
5اگر به‌واقع خود را برتر از من می‌پندارید،
و رسوایی مرا بر ضدم به کار می‌گیرید،
6بدانید که خدا بر من بدی روا داشته،
و مرا به دام خویش احاطه کرده است.
7هرچند فریاد سر می‌دهم: ”خشونت!“
پاسخی نیست.
هرچند فریادِ کمک بلند می‌کنم،
فریادرسی نیست.
8راهِ مرا مسدود کرده که عبور نتوانم کرد،
و تاریکی را بر طریقهایم مستولی گردانیده است.
9آبرویم را از من گرفته،
و تاج از سرم برداشته است.
10مرا از هر سو در هم می‌شکند، و نیست گردیده‌ام؛
امیدم را چون درختی ریشه‌کن کرده است.
11خشم خود را بر ضد من افروخته است،
و مرا دشمن خود می‌شمارد.
12لشکریانش با هم پیش می‌آیند؛
بر ضد من سنگر می‌سازند،
و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.
13«برادرانم را از من دور کرده است،
و آشنایانم به‌کلی با من بیگانه‌اند.
14خویشانم از من کناره جسته‌اند،
و دوستانم مرا به فراموشی سپرده‌اند.
15میهمانانِ خانه و کنیزانم مرا غریبه می‌شمارند،
و در نظرشان بیگانه‌ای بیش نیستم.
16غلام خود را فرا می‌خوانم، اما پاسخم نمی‌دهد؛
باید به دهان خویش از او التماس کنم.
17نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است،
و وجودم برای فرزندانِ مادرم چندش‌آور.
18کودکان نیز مرا خوار می‌شمرند،
و چون برمی‌خیزم بر ضد من سخن می‌گویند.
19محرمانِ رازم جملگی از من بیزارند،
آنان که دوستشان می‌دارم بر ضد من برخاسته‌اند.
20پوستی بر استخوان بیش نیستم؛
به تارِ مویی بندم و بس.
21بر من ترحم کنید! بر من ترحم کنید، ای دوستان من!
زیرا که دست خدا مرا زده است.
22چرا همچون خدا بر من جفا می‌کنید؟
آیا از خوردن گوشت تنم سیر نشده‌اید؟
23«کاش سخنانم نوشته می‌شد!
کاش در کتابی ثبت می‌گردید!
24کاش با قلم آهنین و سُرب،
بر صخره‌ای تا به ابد حَک می‌شد!
25اما من می‌دانم که ولیّ#19:25 یا ”رهاننده“ و یا ”مدافع“. من زنده است،
و در آخر بر زمین#19:25 در عبری: ”خاک“. خواهد ایستاد.
26پس از آنکه پوست تنم اینچنین بگندد،
با این همه، در جسم خویش خدا را خواهم دید!
27آری، من خودْ او را خواهم دید،
و چشمان خودم بر او خواهد نگریست، نه دیگری.
و دلم در اندرونم چه بی‌تاب است!
28«اگر گویید: ”چگونه شکارش کنیم،
زیرا که ریشۀ مشکل در خودِ اوست؟“
29خود باید از شمشیر بترسید،
زیرا که غضب، مجازاتِ شمشیر در پی دارد،
تا بدانید که داوری هست.»
Currently Selected:
ایوب 19: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
ایوب 19
19
پاسخ ایوب
1آنگاه ایوب در پاسخ گفت:
2«تا به کِی عذابم می‌دهید،
و با سخنان خود مرا خُرد می‌کنید؟
3دهمین بار است که مرا سرزنش می‌کنید؛
آیا از بدرفتاری با من شرم ندارید؟
4حتی اگر براستی گمراه شده باشم،
خطایم به زیان خودم تمام خواهد شد.
5اگر به‌واقع خود را برتر از من می‌پندارید،
و رسوایی مرا بر ضدم به کار می‌گیرید،
6بدانید که خدا بر من بدی روا داشته،
و مرا به دام خویش احاطه کرده است.
7هرچند فریاد سر می‌دهم: ”خشونت!“
پاسخی نیست.
هرچند فریادِ کمک بلند می‌کنم،
فریادرسی نیست.
8راهِ مرا مسدود کرده که عبور نتوانم کرد،
و تاریکی را بر طریقهایم مستولی گردانیده است.
9آبرویم را از من گرفته،
و تاج از سرم برداشته است.
10مرا از هر سو در هم می‌شکند، و نیست گردیده‌ام؛
امیدم را چون درختی ریشه‌کن کرده است.
11خشم خود را بر ضد من افروخته است،
و مرا دشمن خود می‌شمارد.
12لشکریانش با هم پیش می‌آیند؛
بر ضد من سنگر می‌سازند،
و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.
13«برادرانم را از من دور کرده است،
و آشنایانم به‌کلی با من بیگانه‌اند.
14خویشانم از من کناره جسته‌اند،
و دوستانم مرا به فراموشی سپرده‌اند.
15میهمانانِ خانه و کنیزانم مرا غریبه می‌شمارند،
و در نظرشان بیگانه‌ای بیش نیستم.
16غلام خود را فرا می‌خوانم، اما پاسخم نمی‌دهد؛
باید به دهان خویش از او التماس کنم.
17نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است،
و وجودم برای فرزندانِ مادرم چندش‌آور.
18کودکان نیز مرا خوار می‌شمرند،
و چون برمی‌خیزم بر ضد من سخن می‌گویند.
19محرمانِ رازم جملگی از من بیزارند،
آنان که دوستشان می‌دارم بر ضد من برخاسته‌اند.
20پوستی بر استخوان بیش نیستم؛
به تارِ مویی بندم و بس.
21بر من ترحم کنید! بر من ترحم کنید، ای دوستان من!
زیرا که دست خدا مرا زده است.
22چرا همچون خدا بر من جفا می‌کنید؟
آیا از خوردن گوشت تنم سیر نشده‌اید؟
23«کاش سخنانم نوشته می‌شد!
کاش در کتابی ثبت می‌گردید!
24کاش با قلم آهنین و سُرب،
بر صخره‌ای تا به ابد حَک می‌شد!
25اما من می‌دانم که ولیّ#19:25 یا ”رهاننده“ و یا ”مدافع“. من زنده است،
و در آخر بر زمین#19:25 در عبری: ”خاک“. خواهد ایستاد.
26پس از آنکه پوست تنم اینچنین بگندد،
با این همه، در جسم خویش خدا را خواهم دید!
27آری، من خودْ او را خواهم دید،
و چشمان خودم بر او خواهد نگریست، نه دیگری.
و دلم در اندرونم چه بی‌تاب است!
28«اگر گویید: ”چگونه شکارش کنیم،
زیرا که ریشۀ مشکل در خودِ اوست؟“
29خود باید از شمشیر بترسید،
زیرا که غضب، مجازاتِ شمشیر در پی دارد،
تا بدانید که داوری هست.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop