ایوب 33
33
1«پس حال ای ایوب، سخنم را بشنو،
و به هرآنچه می‌گویم گوش فرا ده.
2اینک دهان خویش می‌گشایم،
و زبان در دهانم به سخن می‌آید.
3سخنانم از صداقتِ دلم برمی‌خیزد،
و لبانم آنچه را که می‌داند خالصانه بازمی‌گوید.
4روحِ خدا مرا آفریده است،
و نَفَسِ قادر مطلق مرا حیات می‌بخشد.
5اگر می‌توانی مرا پاسخ دِه؛
خویشتن را مهیا ساز و در برابرم بایست.
6هان من نیز نزد خدا همچون تو هستم؛
من نیز از گِل سرشته شده‌ام.
7اینک هیبت من تو را نترساند،
و وقارم بر تو سنگینی نکند.
8«به‌یقین که در گوش من سخن گفتی،
و آواز سخنت را شنیدم.
9می‌گویی: ”پاک و بری از هر نافرمانی‌ام؛
طاهرم و در من گناهی نیست.
10اینک او علتها بر من می‌جوید،
و مرا دشمن خویش می‌شمارد.
11پاهایم را در کُنده می‌نهد،
و مراقب همۀ راههای من است.“
12«اما در این امر حق با تو نیست.
من تو را پاسخ خواهم داد،
زیرا که خدا از انسان بزرگتر است.
13چرا با او مجادله می‌کنی،
و می‌گویی، ”او برای هیچ عمل خود به کسی پاسخ نمی‌دهد“؟
14زیرا خدا به یک شیوه یا به شیوه‌ای دیگر سخن می‌گوید،
هرچند آدمی آن را تشخیص نمی‌دهد.
15در خواب، در رؤیای شب،
زمانی که خواب سنگین بر انسان مستولی می‌شود،
هنگامی که آدمی بر بستر خویش خفته است،
16آنگاه گوشهای انسان را می‌گشاید،
و به هشدارها او را به وحشت می‌افکند،
17تا انسان را از اعمالش بازگرداند،
و او را از تکبر بازدارد؛
18جان او را از گودال#33:18 یا ”گور“ یا ”مکان مردگان“؛ همچنین در بقیۀ کتاب. حفظ می‌کند،
و حیاتش را از هلاکتِ شمشیر.
19«نیز انسان در بستر خود با درد تأدیب می‌شود،
با شِکوِه و شکایت دائمی در استخوانهایش،
20تا اینکه جانش از نان منزجر می‌گردد،
و اشتهایش از لذیذترین خوراکها.
21گوشت تنش چنان تحلیل می‌رود که از نظر محو می‌شود،
و استخوانهایش که دیده نمی‌شدند، نمایان می‌گردند.
22جانش به گودال نزدیک می‌شود،
و حیاتش به حاملانِ مرگ.
23«اگر او را فرشته‌ای باشد،
واسطه‌ای، یک از هزار،
تا آنچه را برای انسان درست است به او اعلان کند،
24و او را مورد لطف خویش قرار داده، بگوید:
”او را از فرو رفتن به گودال برهان؛
زیرا برایش کفاره‌ای یافته‌ام.“
25آنگاه گوشت تنش چون طفل لطیف خواهد شد،
و به ایام جوانی خویش باز خواهد گشت.
26آنگاه از درگاه خدا تمنا خواهد کرد،
و او وی را مستجاب خواهد نمود؛
با فریاد شادمانی روی خدا را خواهد دید،
و خدا پارسایی وی را بدو باز خواهد گردانید.
27سرودخوانان نزد مردمان آمده، خواهد گفت:
”گناه کرده‌ام و حقّ را مخدوش ساخته‌ام،
اما مرا سودی نبخشید.
28او نَفْس مرا از فرو رفتن به گودال فدیه داد،
و جان من روشنایی را خواهد دید.“
29«براستی که خدا این همه را با انسان به عمل می‌آورَد،
دو بار و بلکه سه بار،
30تا که جانش را از گودال بازگرداند،
و او را به نورِ حیات منوّر سازد.
31«ای ایوب، توجه کن و مرا بشنو؛
خاموش باش تا من سخن گویم.
32اگر سخنی داری، پاسخم ده؛
سخن بگو، زیرا می‌خواهم تو را تبرئه کنم.
33اگر نه، مرا بشنو؛
خاموش باش تا تو را حکمت آموزم.»
Currently Selected:
ایوب 33: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
ایوب 33
33
1«پس حال ای ایوب، سخنم را بشنو،
و به هرآنچه می‌گویم گوش فرا ده.
2اینک دهان خویش می‌گشایم،
و زبان در دهانم به سخن می‌آید.
3سخنانم از صداقتِ دلم برمی‌خیزد،
و لبانم آنچه را که می‌داند خالصانه بازمی‌گوید.
4روحِ خدا مرا آفریده است،
و نَفَسِ قادر مطلق مرا حیات می‌بخشد.
5اگر می‌توانی مرا پاسخ دِه؛
خویشتن را مهیا ساز و در برابرم بایست.
6هان من نیز نزد خدا همچون تو هستم؛
من نیز از گِل سرشته شده‌ام.
7اینک هیبت من تو را نترساند،
و وقارم بر تو سنگینی نکند.
8«به‌یقین که در گوش من سخن گفتی،
و آواز سخنت را شنیدم.
9می‌گویی: ”پاک و بری از هر نافرمانی‌ام؛
طاهرم و در من گناهی نیست.
10اینک او علتها بر من می‌جوید،
و مرا دشمن خویش می‌شمارد.
11پاهایم را در کُنده می‌نهد،
و مراقب همۀ راههای من است.“
12«اما در این امر حق با تو نیست.
من تو را پاسخ خواهم داد،
زیرا که خدا از انسان بزرگتر است.
13چرا با او مجادله می‌کنی،
و می‌گویی، ”او برای هیچ عمل خود به کسی پاسخ نمی‌دهد“؟
14زیرا خدا به یک شیوه یا به شیوه‌ای دیگر سخن می‌گوید،
هرچند آدمی آن را تشخیص نمی‌دهد.
15در خواب، در رؤیای شب،
زمانی که خواب سنگین بر انسان مستولی می‌شود،
هنگامی که آدمی بر بستر خویش خفته است،
16آنگاه گوشهای انسان را می‌گشاید،
و به هشدارها او را به وحشت می‌افکند،
17تا انسان را از اعمالش بازگرداند،
و او را از تکبر بازدارد؛
18جان او را از گودال#33:18 یا ”گور“ یا ”مکان مردگان“؛ همچنین در بقیۀ کتاب. حفظ می‌کند،
و حیاتش را از هلاکتِ شمشیر.
19«نیز انسان در بستر خود با درد تأدیب می‌شود،
با شِکوِه و شکایت دائمی در استخوانهایش،
20تا اینکه جانش از نان منزجر می‌گردد،
و اشتهایش از لذیذترین خوراکها.
21گوشت تنش چنان تحلیل می‌رود که از نظر محو می‌شود،
و استخوانهایش که دیده نمی‌شدند، نمایان می‌گردند.
22جانش به گودال نزدیک می‌شود،
و حیاتش به حاملانِ مرگ.
23«اگر او را فرشته‌ای باشد،
واسطه‌ای، یک از هزار،
تا آنچه را برای انسان درست است به او اعلان کند،
24و او را مورد لطف خویش قرار داده، بگوید:
”او را از فرو رفتن به گودال برهان؛
زیرا برایش کفاره‌ای یافته‌ام.“
25آنگاه گوشت تنش چون طفل لطیف خواهد شد،
و به ایام جوانی خویش باز خواهد گشت.
26آنگاه از درگاه خدا تمنا خواهد کرد،
و او وی را مستجاب خواهد نمود؛
با فریاد شادمانی روی خدا را خواهد دید،
و خدا پارسایی وی را بدو باز خواهد گردانید.
27سرودخوانان نزد مردمان آمده، خواهد گفت:
”گناه کرده‌ام و حقّ را مخدوش ساخته‌ام،
اما مرا سودی نبخشید.
28او نَفْس مرا از فرو رفتن به گودال فدیه داد،
و جان من روشنایی را خواهد دید.“
29«براستی که خدا این همه را با انسان به عمل می‌آورَد،
دو بار و بلکه سه بار،
30تا که جانش را از گودال بازگرداند،
و او را به نورِ حیات منوّر سازد.
31«ای ایوب، توجه کن و مرا بشنو؛
خاموش باش تا من سخن گویم.
32اگر سخنی داری، پاسخم ده؛
سخن بگو، زیرا می‌خواهم تو را تبرئه کنم.
33اگر نه، مرا بشنو؛
خاموش باش تا تو را حکمت آموزم.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop