ایوب 5
5
1«حال فریاد سَر دِه؛ آیا کسی هست که پاسخت گوید؟
از کدامین یک از مقدسان یاری خواهی جُست؟
2براستی که خشم، احمق را می‌کُشد،
و حسد، ساده‌لوح را از پا درمی‌آورد.
3احمق را دیدم که ریشه می‌گرفت،
اما به ناگاه مسکنِ او لعن شد.#5:3 در عبری: «اما به ناگاه مسکن او را لعن کردم».
4فرزندان او از امنیت به دورند؛
در محکمه#5:4 در عبری: ”نزد دروازه“. پایمال می‌شوند،
و ایشان را رهاننده‌ای نیست.
5گرسنگان محصول او را می‌خورند،
و آنها را حتی از میان خارها برمی‌چینند؛
و تشنگان#5:5 معنی این واژۀ عبری کاملاً روشن نیست. برای ثروت او لَه لَه می‌زنند.
6زیرا مصیبت از خاک برنمی‌خیزد،
و مشقت از زمین نمی‌روید؛
7بلکه آدمی برای مشقت زاده می‌شود،
چنانکه شراره به بالا می‌جهد.
8«اگر من بودم، خدا را طلب می‌کردم،
و دعویِ خویش به خدا می‌سپردم؛
9او که اعمال عظیم و تفحص‌ناپذیر می‌کند،
و عجایبِ بی‌شمار به عمل می‌آورَد:
10باران بر سطح زمین می‌بارانَد،
و آب بر صحرا جاری می‌سازد.
11افتادگان را به جایگاه رفیع می‌رساند،
و ماتمیان را به جای امن برمی‌افرازد.
12تدبیرهای حیله‌گران را عقیم می‌گذارد،
تا دستانشان موفقیتی کسب نکند.
13حکیمان را به تَرفندِ خودشان گرفتار می‌سازد،
و نقشه‌های مکاران به‌سرعت باطل می‌گردد.
14در روز به تاریکی می‌خورند،
و به وقتِ ظهر چون شبْ کورمال راه می‌روند.
15اما نیازمندان را از شمشیرِ دهان ایشان می‌رهانَد،
و آنان را از دست زورمندان نجات می‌بخشد.
16پس برای بینوایان امید هست،
و ظلمْ دهان خویش فرو می‌بندد.
17«خوشا به حالِ آن که خدا تأدیبش کند؛
پس تأدیب قادر مطلق#5:17 در عبری: ”شَدّای“؛ همچنین در بقیۀ کتاب. را خوار مشمار.
18زیرا او مجروح می‌سازد، اما التیام نیز می‌دهد؛
زخمی می‌کند، اما دستش شفا نیز می‌بخشد.
19تو را از شش بلا خواهد رهانید،
و در هفت بلا، گزندی به تو نخواهد رسید.
20در قحطی تو را از مرگ فدیه خواهد داد،
و در جنگ، از دمِ شمشیر.
21از زخمِ زبان در امان خواهی بود،
و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.
22بر هلاکت و قحطی پوزخند خواهی زد،
و از وحوش صحرا بیم نخواهی داشت.
23زیرا با سنگهای صحرا هم‌پیمان خواهی بود،
و وحوش صحرا با تو صلح خواهند کرد.
24از امنیتِ خیمه‌ات مطمئن خواهی بود؛
آغلِ خود را بازرسی خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.
25خواهی دانست که نسلت کثیر خواهد بود،
و فرزندانت چون علف زمین.
26در کهنسالی به گور خواهی رفت،
چون بافۀ گندم که در موسمش برداشت شود.
27هان این را تفحّص کرده‌ایم، و چنین است.
پس آن را بشنو و خودْ فرا گیر!»#5:27عبری: «برای خویشتن بدان».
Currently Selected:
ایوب 5: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
ایوب 5
5
1«حال فریاد سَر دِه؛ آیا کسی هست که پاسخت گوید؟
از کدامین یک از مقدسان یاری خواهی جُست؟
2براستی که خشم، احمق را می‌کُشد،
و حسد، ساده‌لوح را از پا درمی‌آورد.
3احمق را دیدم که ریشه می‌گرفت،
اما به ناگاه مسکنِ او لعن شد.#5:3 در عبری: «اما به ناگاه مسکن او را لعن کردم».
4فرزندان او از امنیت به دورند؛
در محکمه#5:4 در عبری: ”نزد دروازه“. پایمال می‌شوند،
و ایشان را رهاننده‌ای نیست.
5گرسنگان محصول او را می‌خورند،
و آنها را حتی از میان خارها برمی‌چینند؛
و تشنگان#5:5 معنی این واژۀ عبری کاملاً روشن نیست. برای ثروت او لَه لَه می‌زنند.
6زیرا مصیبت از خاک برنمی‌خیزد،
و مشقت از زمین نمی‌روید؛
7بلکه آدمی برای مشقت زاده می‌شود،
چنانکه شراره به بالا می‌جهد.
8«اگر من بودم، خدا را طلب می‌کردم،
و دعویِ خویش به خدا می‌سپردم؛
9او که اعمال عظیم و تفحص‌ناپذیر می‌کند،
و عجایبِ بی‌شمار به عمل می‌آورَد:
10باران بر سطح زمین می‌بارانَد،
و آب بر صحرا جاری می‌سازد.
11افتادگان را به جایگاه رفیع می‌رساند،
و ماتمیان را به جای امن برمی‌افرازد.
12تدبیرهای حیله‌گران را عقیم می‌گذارد،
تا دستانشان موفقیتی کسب نکند.
13حکیمان را به تَرفندِ خودشان گرفتار می‌سازد،
و نقشه‌های مکاران به‌سرعت باطل می‌گردد.
14در روز به تاریکی می‌خورند،
و به وقتِ ظهر چون شبْ کورمال راه می‌روند.
15اما نیازمندان را از شمشیرِ دهان ایشان می‌رهانَد،
و آنان را از دست زورمندان نجات می‌بخشد.
16پس برای بینوایان امید هست،
و ظلمْ دهان خویش فرو می‌بندد.
17«خوشا به حالِ آن که خدا تأدیبش کند؛
پس تأدیب قادر مطلق#5:17 در عبری: ”شَدّای“؛ همچنین در بقیۀ کتاب. را خوار مشمار.
18زیرا او مجروح می‌سازد، اما التیام نیز می‌دهد؛
زخمی می‌کند، اما دستش شفا نیز می‌بخشد.
19تو را از شش بلا خواهد رهانید،
و در هفت بلا، گزندی به تو نخواهد رسید.
20در قحطی تو را از مرگ فدیه خواهد داد،
و در جنگ، از دمِ شمشیر.
21از زخمِ زبان در امان خواهی بود،
و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.
22بر هلاکت و قحطی پوزخند خواهی زد،
و از وحوش صحرا بیم نخواهی داشت.
23زیرا با سنگهای صحرا هم‌پیمان خواهی بود،
و وحوش صحرا با تو صلح خواهند کرد.
24از امنیتِ خیمه‌ات مطمئن خواهی بود؛
آغلِ خود را بازرسی خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.
25خواهی دانست که نسلت کثیر خواهد بود،
و فرزندانت چون علف زمین.
26در کهنسالی به گور خواهی رفت،
چون بافۀ گندم که در موسمش برداشت شود.
27هان این را تفحّص کرده‌ایم، و چنین است.
پس آن را بشنو و خودْ فرا گیر!»#5:27عبری: «برای خویشتن بدان».
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop