مزمور 90
90
کتاب چهارم
از ازل تا به ابد تو خدایی
دعای موسی مرد خدا.
1خداوندگارا، مسکن#90:1 یا ”پناهگاه“. ما تو بوده‌ای،
نسل اندر نسل.
2پیش از آنکه کوهها زاده شوند،
یا تو زمین و جهان را به وجود آوری،
از ازل تا به ابد تو خدایی.
3انسان را به خاک بازمی‌گردانی
و می‌گویی: «ای بنی آدم، بازگردید!»
4زیرا هزار سال در نظر تو
همچون روزی است که گذشت
یا چون پاسی از شب.
5ایشان را همچون سیلاب می‌روبی؛
همچون خوابند،
همچون علفی که بامدادان تازه می‌شود:
6بامدادان می‌شکفد و می‌روید
و شامگاهان پژمرده و خشک می‌شود.
7زیرا به خشم تو پایان می‌پذیریم،
و به غضبت پریشان می‌گردیم.
8تقصیرهایمان را فرا رویت نهاده‌ای،
و گناهان پنهانمان را در پرتو حضورت.
9زیرا روزهایمان به تمامی در خشمت کاهیده می‌شود،
و سالهایمان را چون آهی به سر می‌رسانیم؛
10روزهای عمر ما هفتاد سال است
و اگر قوی باشیم، هشتاد سال.
اما مایۀ فخری در آنها جز محنت و اندوه نیست؛
زیرا به‌سرعت می‌گذرند و پرواز می‌کنیم.
11کیست که از قدرت خشم تو آگاه باشد؟
زیرا خشم تو به عظمت ترسی است که باید از تو داشت.
12پس ما را بیاموز تا روزهای خود را بشماریم،
تا دلی خردمند حاصل کنیم.
13خداوندا، برگرد! تا چند؟
بر بندگانت شفقت فرما.
14صبحگاهان ما را از محبت خود سیر کن
تا تمامی عمرمان شادمانه بسراییم و شادی کنیم.
15شادمانمان گردان
در عوض روزهایی که مبتلایمان ساختی،
و سالهایی که بلا دیدیم.
16اعمال تو بر بندگانت نمایان شود
و کبریایی تو بر فرزندان ایشان.
17لطف#90:17 یا ”جمال“. خداوندگارْ خدای ما بر ما باد!
عمل دستهای ما را برایمان استوار گردان؛
آری، عمل دستهای ما را استوار گردان.
Currently Selected:
مزمور 90: nmv
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
مزمور 90
90
کتاب چهارم
از ازل تا به ابد تو خدایی
دعای موسی مرد خدا.
1خداوندگارا، مسکن#90:1 یا ”پناهگاه“. ما تو بوده‌ای،
نسل اندر نسل.
2پیش از آنکه کوهها زاده شوند،
یا تو زمین و جهان را به وجود آوری،
از ازل تا به ابد تو خدایی.
3انسان را به خاک بازمی‌گردانی
و می‌گویی: «ای بنی آدم، بازگردید!»
4زیرا هزار سال در نظر تو
همچون روزی است که گذشت
یا چون پاسی از شب.
5ایشان را همچون سیلاب می‌روبی؛
همچون خوابند،
همچون علفی که بامدادان تازه می‌شود:
6بامدادان می‌شکفد و می‌روید
و شامگاهان پژمرده و خشک می‌شود.
7زیرا به خشم تو پایان می‌پذیریم،
و به غضبت پریشان می‌گردیم.
8تقصیرهایمان را فرا رویت نهاده‌ای،
و گناهان پنهانمان را در پرتو حضورت.
9زیرا روزهایمان به تمامی در خشمت کاهیده می‌شود،
و سالهایمان را چون آهی به سر می‌رسانیم؛
10روزهای عمر ما هفتاد سال است
و اگر قوی باشیم، هشتاد سال.
اما مایۀ فخری در آنها جز محنت و اندوه نیست؛
زیرا به‌سرعت می‌گذرند و پرواز می‌کنیم.
11کیست که از قدرت خشم تو آگاه باشد؟
زیرا خشم تو به عظمت ترسی است که باید از تو داشت.
12پس ما را بیاموز تا روزهای خود را بشماریم،
تا دلی خردمند حاصل کنیم.
13خداوندا، برگرد! تا چند؟
بر بندگانت شفقت فرما.
14صبحگاهان ما را از محبت خود سیر کن
تا تمامی عمرمان شادمانه بسراییم و شادی کنیم.
15شادمانمان گردان
در عوض روزهایی که مبتلایمان ساختی،
و سالهایی که بلا دیدیم.
16اعمال تو بر بندگانت نمایان شود
و کبریایی تو بر فرزندان ایشان.
17لطف#90:17 یا ”جمال“. خداوندگارْ خدای ما بر ما باد!
عمل دستهای ما را برایمان استوار گردان؛
آری، عمل دستهای ما را استوار گردان.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop