رومیان 3

امین بودن خدا

1پس مزیّت یهودی بودن چیست و ختنه را چه ارزشی است؟ 2بسیار از هر لحاظ. نخست آنکه کلام خدا بدیشان به امانت سپرده شده است.

3امّا اگر برخی از آنان امین نبودند، چه باید گفت؟ آیا امین نبودن آنها، امانت خدا را باطل می‌سازد؟ 4به هیچ روی! حتی اگر همۀ انسانها دروغگو باشند، خدا راستگو است! چنانکه نوشته شده است:

«از این رو، چون سخن می‌گویی، برحقی،

و چون داوری می‌کنی، غالب می‌آیی.»#مزمور ۵۱‏:۴.

5امّا اگر نادرستی ما درستی خدا را بیشتر آشکار می‌سازد، چه باید گفت؟ آیا خدا ظالم است آنگاه که بر ما غضب می‌کند؟ به شیوۀ انسان سخن می‌گویم. 6به‌یقین چنین نیست. وگرنه خدا چگونه می‌توانست دنیا را داوری کند؟ 7زیرا ممکن است کسی استدلال کند که «اگر با ناراستیِ من راستیِ خدا آشکارتر می‌گردد و او بیشتر جلال می‌یابد، دیگر چرا من به عنوان گناهکار محکوم می‌شوم؟» 8و چرا نگوییم: «بیایید بدی کنیم تا نیکویی حاصل آید»، چنانکه بعضی بر ما افترا زده، ادعا می‌کنند که چنین می‌گوییم؟ محکومیت اینان بس منصفانه است.

کسی پارسا نیست

9پس چه باید گفت؟ آیا وضع ما بهتر#3‏:9 یا ”بدتر“. از دیگران است؟ به هیچ روی! زیرا پیشتر ادعا وارد آوردیم که یهود و یونانی هر دو زیر سلطۀ گناهند. 10چنانکه نوشته شده است:

«پارسایی نیست، حتی یکی.

11هیچ‌کس فهیم نیست،

هیچ‌کس جویای خدا نیست.

12همه گمراه گشته‌اند،

و با هم باطل گردیده‌اند.

نیکوکاری نیست،

حتی یکی.»#مزمور ۱۴‏:۱‏-۳؛ ۵۳‏:۱‏-۳؛ جامعه ۷‏:۲۰.

13«گلویشان گوری است گشاده

و زبانشان به فریب سخن می‌گوید.»#مزمور ۵‏:۹.

«زهر افعی زیر لبهایشان است؛»#مزمور ۱۴۰‏:۳.

14«دهانشان آکنده از نفرین و تلخی است.»#مزمور ۱۰‏:۷.

15«پا‌هایشان برای ریختن خون شتابان است؛

16هر کجا می‌روند، ویرانی و تیره‌بختی بر جای می‌گذارند،

17و طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند.»#اِشعیا ۵۹‏:۷ و ۸.

18«ترس خدا در چشمانشان نیست.»#مزمور ۳۶‏:۱.

19اکنون آگاهیم که آنچه شریعت می‌گوید خطاب به کسانی است که زیر شریعتند تا هر دهانی بسته شود و دنیا به تمامی در پیشگاه خدا محکوم شناخته شود. 20زیرا هیچ بشری با به جا آوردن اعمال شریعت، در نظر خدا پارسا شمرده نمی‌شود، بلکه شریعتْ گناه را به ما می‌شناساند.

پارسا شمرده شدن از طریق ایمان

21امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست#3‏:21 یا: ”امانت خدا“، یا ”عمل پارساشمارندۀ خدا“. به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند. 22این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همۀ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند.#3‏:22 یا: «این امانت خدا (عمل پارساشمارندۀ خدا) از راه ایمانِ (امانتِ) عیسی مسیح است و معطوف به همۀ کسانی است که ایمان می‌آورند». در این باره هیچ تفاوتی نیست. 23زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند. 24امّا به فیض او و به واسطۀ آن بهای رهایی#3‏:24 ”بهای رهایی“ یا ”فدیه“. که در مسیحْ عیسی است، به‌رایگان پارسا شمرده می‌شوند. 25خدا او را چون کفّارۀ گناهان#3‏:25 منظور از میان برداشتنِ گناه و برگردانیدن غضب خدا از شخص گناهکار است. عبارت ”کفارۀ گناهان“ را می‌توان ”تخت رحمت“ نیز ترجمه کرد. عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت#3‏:25 یا: ”امانت“، یا ”عمل پارساشمارندۀ“؛ همچنین در آیۀ ۲۶. خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود. 26او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خودْ عادل#3‏:26 یا ”امین“. باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.

27پس دیگر چه جای فخر است؟ از میان برداشته شده است! بر چه پایه‌ای؟ بر پایۀ شریعتِ اعمال؟ نه، بلکه بر پایۀ قانون ایمان. 28زیرا ما بر این اعتقادیم که انسان از راه ایمان و بدون انجام اعمالِ شریعت، پارسا شمرده می‌شود. 29آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ آیا خدای غیریهودیان نیست؟ البته که او خدای غیریهودیان نیز هست. 30زیرا تنها یک خدا وجود دارد، و این خدا ختنه‌شدگان را بر پایۀ ایمان و ختنه‌ناشدگان را نیز بر پایۀ همان ایمان، پارسا خواهد شمرد. 31پس آیا شریعت را با این ایمان باطل می‌سازیم؟ هرگز! بلکه آن را استوار می‌گردانیم.

Currently Selected:

رومیان 3: nmv

Highlight

Copy