1 Samuelowa 1
1
1By艂 niekt贸ry m膮偶 z Ramataim Sofim, z g贸ry Efraim, kt贸remu by艂o imi臋 Elkana, syn Jerohama, syna Elihu, syna Tuhu, syna Suf, Efratejczyka. 2A ten mia艂 dwie 偶ony, imi臋 jednaj Anna, a imi臋 drugiej Fenenna; i mia艂a Fenenna dziatki, ale Anna nie mia艂a dziatek. 3I chadza艂 on m膮偶 z miasta swego na ka偶dy rok, aby chwa艂臋 dawa艂 i ofiarowa艂 Panu zast臋p贸w w Sylo, gdzie byli dwaj synowie Heli, Ofni i Finees, kap艂ani Pa艅scy. 4A gdy przyszed艂 dzie艅, kt贸rego sprawowa艂 ofiary Elkana, da艂 Fenennie, 偶onie swej, i wszystkim synom jej, i c贸rkom jej, cz膮stki; 5Ale Annie da艂 jedn臋 cz臋艣膰 wyborn膮; bo Ann臋 mi艂owa艂, chocia偶 by艂 Pan 偶ywot jej zamkn膮艂. 6I dra藕ni艂a j膮 bardzo przeciwnica jej, aby j膮 tylko rozgniewa艂a, dla tego, i偶 zamkn膮艂 by艂 Pan 偶ywot jej. 7To gdy czyni艂 Elkana na ka偶dy rok, a Anna te偶 chodzi艂a do domu Pa艅skiego, tak j膮 dra藕ni艂a przeciwnica,偶e p艂akiwa艂a i nie jada艂a. 8Rzek艂 jej tedy Elkana, m膮偶 jej: Anno, czemu p艂aczesz i czemu nie jesz? a przecz si臋 tak trapi serce twe? izalim ja tobie nie jest lepszy ni偶 dziesi臋膰 syn贸w? 9Wsta艂a tedy Anna, gdy si臋 najedli i napili w Sylo; a Heli kap艂an siedzia艂 na sto艂ku u podwoja ko艣cio艂a Pa艅skiego. 10A ona b臋d膮c w gorzko艣ci serca, modli艂a si臋 Panu, i wielce p艂aka艂a. 11I uczyni艂a 艣lub, m贸wi膮c: Panie zast臋p贸w, je藕li偶 wejrzawszy wejrzysz na utrapienie s艂u偶ebnicy twojej, i wspomnisz na mi臋, a nie zabaczysz s艂u偶ebnicy twojej, i dasz s艂u偶ebnicy twojej potomstwo m臋skiej p艂ci, tedy je dam Panu po wszystkie dni 偶ywota jego, a brzytwa nie postoi na g艂owie jego. 12I sta艂o si臋, gdy przed艂u偶a艂a modlitwy przed Panem, 偶e Heli przypatrowa艂 si臋 ustom jej. 13Ale Anna m贸wi艂a w sercu swem, tylko wargi jej rucha艂y si臋, ale g艂osu jej s艂ycha膰 nie by艂o; i mia艂 j膮 Heli za pijan膮. 14Przeto偶 rzek艂 do niej Heli: D艂ugo偶 b臋dziesz pijan膮? wytrze藕wij si臋 z wina twego. 15Ale odpowiedzia艂a Anna i rzek艂a: Nie tak, panie m贸j, niewiasta utrapionego ducha jestem, anim wina ani napoju mocnego nie pi艂a, alem wyla艂a dusz臋 moj臋 przed obliczem Pa艅skiem. 16Nie rozumiej偶e o s艂u偶ebnicy twojej, jako o niewie艣cie niepobo偶nej, gdy偶 z wielkiego my艣lenia i frasunku mego m贸wi艂am a偶 dot膮d. 17Tedy odpowiedzia艂 Heli, i rzek艂: Id藕偶e w pokoju, a B贸g Izraelski niech ci da pro艣b臋 twoj臋, kt贸rej艣 偶膮da艂a od niego. 18I rzek艂a: Niech znajdzie s艂u偶ebnica twoja 艂ask臋 przed oczyma twemi; i odesz艂a niewiasta w drog臋 sw膮, i jad艂a, a twarz jej nie by艂a wi臋cej sm臋tna. 19I wstali bardzo rano, a pok艂oniwszy si臋 przed Panem, wr贸cili si臋, i przyszli do domu swego do Ramata. Tedy pozna艂 Elkana Ann臋, 偶on臋 sw膮, a wspomnia艂 na ni臋 Pan. 20I sta艂o si臋 po wype艂nieniu dni, jako pocz臋艂a Anna, 偶e porodzi艂a syna, i nazwa艂a imi臋 jego Samuel; bo rzek艂a: U Panam go uprosi艂a. 21Potem szed艂 on m膮偶 Elkana, i wszystek dom jego, aby odda艂 Panu ofiar臋 uroczyst膮, i 艣lub sw贸j. 22Ale Anna nie sz艂a; bo m贸wi艂a m臋偶owi swemu: Nie p贸jd臋, a偶 zostawi臋 dzieci膮tko, potem odwiod臋 je, 偶e si臋 uka偶e przed Panem, i zostanie tam zawsze, 23I rzek艂 jej Elkana, m膮偶 jej: Uczy艅 co jest dobrego w oczach twoich, zosta艅, a偶 go zostawisz; tylko niech utwierdzi Pan s艂owo swoje. Zosta艂a tedy niewiasta, i karmi艂a piersiami syna swego, a偶 go zostawi艂a. 24A gdy go zostawi艂a, przywiod艂a go z sob膮 ze trzema cielcami, i z jednem efa m膮ki, i z 艂agwi膮 wina, i przywiod艂a go do domu Pa艅skiego w Sylo; a dzieci臋 by艂o ma艂e. 25I zabiwszy cielca, przywiedli dzieci臋 do Heli. 26A ona rzek艂a: S艂uchaj, panie m贸j! 偶ywie dusza twoja, panie m贸j: Jam jest ona niewiasta, kt贸ram tu sta艂a przy tobie, modl膮c si臋 Panu. 27Prosi艂am o to dzieci膮tko, i da艂 mi Pan pro艣b臋 moj臋, kt贸rejm 偶膮da艂a od niego. 28Przeto偶 je te偶 ja oddawam Panu; na wszystkie dni, kt贸rych b臋dzie 偶y艂o, jest oddane Panu. I pok艂onili si臋 tam Panu.
Currently Selected:
1 Samuelowa 1: PBG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
1 Samuelowa 1
1
1By艂 niekt贸ry m膮偶 z Ramataim Sofim, z g贸ry Efraim, kt贸remu by艂o imi臋 Elkana, syn Jerohama, syna Elihu, syna Tuhu, syna Suf, Efratejczyka. 2A ten mia艂 dwie 偶ony, imi臋 jednaj Anna, a imi臋 drugiej Fenenna; i mia艂a Fenenna dziatki, ale Anna nie mia艂a dziatek. 3I chadza艂 on m膮偶 z miasta swego na ka偶dy rok, aby chwa艂臋 dawa艂 i ofiarowa艂 Panu zast臋p贸w w Sylo, gdzie byli dwaj synowie Heli, Ofni i Finees, kap艂ani Pa艅scy. 4A gdy przyszed艂 dzie艅, kt贸rego sprawowa艂 ofiary Elkana, da艂 Fenennie, 偶onie swej, i wszystkim synom jej, i c贸rkom jej, cz膮stki; 5Ale Annie da艂 jedn臋 cz臋艣膰 wyborn膮; bo Ann臋 mi艂owa艂, chocia偶 by艂 Pan 偶ywot jej zamkn膮艂. 6I dra藕ni艂a j膮 bardzo przeciwnica jej, aby j膮 tylko rozgniewa艂a, dla tego, i偶 zamkn膮艂 by艂 Pan 偶ywot jej. 7To gdy czyni艂 Elkana na ka偶dy rok, a Anna te偶 chodzi艂a do domu Pa艅skiego, tak j膮 dra藕ni艂a przeciwnica,偶e p艂akiwa艂a i nie jada艂a. 8Rzek艂 jej tedy Elkana, m膮偶 jej: Anno, czemu p艂aczesz i czemu nie jesz? a przecz si臋 tak trapi serce twe? izalim ja tobie nie jest lepszy ni偶 dziesi臋膰 syn贸w? 9Wsta艂a tedy Anna, gdy si臋 najedli i napili w Sylo; a Heli kap艂an siedzia艂 na sto艂ku u podwoja ko艣cio艂a Pa艅skiego. 10A ona b臋d膮c w gorzko艣ci serca, modli艂a si臋 Panu, i wielce p艂aka艂a. 11I uczyni艂a 艣lub, m贸wi膮c: Panie zast臋p贸w, je藕li偶 wejrzawszy wejrzysz na utrapienie s艂u偶ebnicy twojej, i wspomnisz na mi臋, a nie zabaczysz s艂u偶ebnicy twojej, i dasz s艂u偶ebnicy twojej potomstwo m臋skiej p艂ci, tedy je dam Panu po wszystkie dni 偶ywota jego, a brzytwa nie postoi na g艂owie jego. 12I sta艂o si臋, gdy przed艂u偶a艂a modlitwy przed Panem, 偶e Heli przypatrowa艂 si臋 ustom jej. 13Ale Anna m贸wi艂a w sercu swem, tylko wargi jej rucha艂y si臋, ale g艂osu jej s艂ycha膰 nie by艂o; i mia艂 j膮 Heli za pijan膮. 14Przeto偶 rzek艂 do niej Heli: D艂ugo偶 b臋dziesz pijan膮? wytrze藕wij si臋 z wina twego. 15Ale odpowiedzia艂a Anna i rzek艂a: Nie tak, panie m贸j, niewiasta utrapionego ducha jestem, anim wina ani napoju mocnego nie pi艂a, alem wyla艂a dusz臋 moj臋 przed obliczem Pa艅skiem. 16Nie rozumiej偶e o s艂u偶ebnicy twojej, jako o niewie艣cie niepobo偶nej, gdy偶 z wielkiego my艣lenia i frasunku mego m贸wi艂am a偶 dot膮d. 17Tedy odpowiedzia艂 Heli, i rzek艂: Id藕偶e w pokoju, a B贸g Izraelski niech ci da pro艣b臋 twoj臋, kt贸rej艣 偶膮da艂a od niego. 18I rzek艂a: Niech znajdzie s艂u偶ebnica twoja 艂ask臋 przed oczyma twemi; i odesz艂a niewiasta w drog臋 sw膮, i jad艂a, a twarz jej nie by艂a wi臋cej sm臋tna. 19I wstali bardzo rano, a pok艂oniwszy si臋 przed Panem, wr贸cili si臋, i przyszli do domu swego do Ramata. Tedy pozna艂 Elkana Ann臋, 偶on臋 sw膮, a wspomnia艂 na ni臋 Pan. 20I sta艂o si臋 po wype艂nieniu dni, jako pocz臋艂a Anna, 偶e porodzi艂a syna, i nazwa艂a imi臋 jego Samuel; bo rzek艂a: U Panam go uprosi艂a. 21Potem szed艂 on m膮偶 Elkana, i wszystek dom jego, aby odda艂 Panu ofiar臋 uroczyst膮, i 艣lub sw贸j. 22Ale Anna nie sz艂a; bo m贸wi艂a m臋偶owi swemu: Nie p贸jd臋, a偶 zostawi臋 dzieci膮tko, potem odwiod臋 je, 偶e si臋 uka偶e przed Panem, i zostanie tam zawsze, 23I rzek艂 jej Elkana, m膮偶 jej: Uczy艅 co jest dobrego w oczach twoich, zosta艅, a偶 go zostawisz; tylko niech utwierdzi Pan s艂owo swoje. Zosta艂a tedy niewiasta, i karmi艂a piersiami syna swego, a偶 go zostawi艂a. 24A gdy go zostawi艂a, przywiod艂a go z sob膮 ze trzema cielcami, i z jednem efa m膮ki, i z 艂agwi膮 wina, i przywiod艂a go do domu Pa艅skiego w Sylo; a dzieci臋 by艂o ma艂e. 25I zabiwszy cielca, przywiedli dzieci臋 do Heli. 26A ona rzek艂a: S艂uchaj, panie m贸j! 偶ywie dusza twoja, panie m贸j: Jam jest ona niewiasta, kt贸ram tu sta艂a przy tobie, modl膮c si臋 Panu. 27Prosi艂am o to dzieci膮tko, i da艂 mi Pan pro艣b臋 moj臋, kt贸rejm 偶膮da艂a od niego. 28Przeto偶 je te偶 ja oddawam Panu; na wszystkie dni, kt贸rych b臋dzie 偶y艂o, jest oddane Panu. I pok艂onili si臋 tam Panu.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in