مزامیر 137
137
1نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم. 2بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود. 3زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.» 4چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟ 5اگر تو راای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند. 6اگر تو را به یادنیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم رابر همه شادمانی خود ترجیح ندهم. 7ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یادآور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!» 8ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ماجزا دادی! 9خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد وایشان را به صخرهها بزند.
Currently Selected:
مزامیر 137: POV-FAS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
2011 Elam Ministries