مزامیر 147
147
1هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! 2خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع مینماید. 3شکسته دلان را شفا میدهد و جراحت های ایشان را میبندد. 4عدد ستارگان را میشمارد وجمیع آنها را به نام میخواند. 5خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. 6خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین میاندازد. 7خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. 8که آسمانهارا با ابرها میپوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها میرویاند. 9که بهایم را آذوقه میدهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. 10در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. 11رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. 12ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. 13زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. 14که حدود تو را سلامتی میدهد و تو را ازمغز گندم سیر میگرداند. 15که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هرچه تمام تر میدود. 16که برف را مثل پشم میباراند، و ژاله را مثل خاکستر میپاشد. 17که تگرگ خودرا در قطعهها میاندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ 18کلام خود را میفرستد وآنها را میگدازد. باد خویش را میوزاند، پس آبها جاری میشود. 19کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. 20با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانستهاند. هللویاه!
Currently Selected:
مزامیر 147: POV-FAS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
2011 Elam Ministries