ကမ႓ာဦးက်မ္း 12
12
အာၿဗံကို ေခၚယူေတာ္မူျခင္း
1ထာဝရဘုရားက အာၿဗံအား “သင္သည္ သင့္ျပည္မွလည္းေကာင္း၊ သင့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔ထဲမွလည္းေကာင္း၊ သင့္ဖခင္၏အိမ္မွလည္းေကာင္း ထြက္ခြာ၍ သင့္ကိုငါျပမည့္ျပည္သို႔သြားေလာ့။#တ 7:3။ 2ငါသည္ သင့္ကို ႀကီးျမတ္ေသာလူမ်ိဳးျဖစ္ေစမည္။ သင့္ကို ငါေကာင္းခ်ီးေပး၍ သင္၏အမည္နာမကို ႀကီးျမတ္ေစသျဖင့္ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာျဖစ္လိမ့္မည္။ 3သင့္ကိုေကာင္းခ်ီးေပးေသာသူတို႔ကို ငါေကာင္းခ်ီးေပး၍ သင့္ကိုက်ိန္ဆဲေသာသူကို ငါက်ိန္ဆဲမည္။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ မ်ိဳးႏြယ္စုအေပါင္းတို႔သည္ သင့္အားျဖင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားရၾကလိမ့္မည္”#က 18:18၊ 22:18၊ 26:4၊ တ 3:25၊ ဂလ 3:8။ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
4ထိုအခါ အာၿဗံသည္ မိမိအား ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ထြက္ခြာေလ၏။ ေလာတသည္လည္း သူႏွင့္အတူလိုက္သြား၏။ အာၿဗံသည္ ဟာရန္ၿမိဳ႕မွထြက္လာေသာအခါ အသက္ခုနစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ရွိ၏။ 5အာၿဗံသည္ မိမိမယားစာရဲႏွင့္ မိမိတူေလာတကိုလည္းေကာင္း၊ သူတို႔စုေဆာင္းရရွိေသာဥစၥာရွိသမွ်ႏွင့္ ဟာရန္ၿမိဳ႕၌ ရရွိေသာလူတို႔ကိုလည္းေကာင္း ေခၚေဆာင္၍ ခါနာန္ျပည္သို႔သြားရန္ထြက္ခြာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ခါနာန္ျပည္သို႔ေရာက္ၾက၏။ 6အာၿဗံသည္ ထိုျပည္ကိုျဖတ္သြား၍ ေရွခင္အရပ္၊ ေမာေရေတာင္ကုန္းရွိ ဝက္သစ္ခ်ပင္တိုင္ေအာင္ ေရာက္ေလ၏။ ထိုကာလတြင္ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုျပည္၌ရွိၾက၏။ 7ထာဝရဘုရားသည္ အာၿဗံအား ကိုယ္ထင္ရွားျပ၍ “ဤျပည္ကို သင္၏အမ်ိဳးအႏြယ္အား ငါေပးမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ အာၿဗံသည္လည္း မိမိအား ကိုယ္ထင္ရွားျပေတာ္မူေသာထာဝရဘုရားအဖို႔ ထိုအရပ္၌ ယဇ္ပလႅင္ကို တည္ေလ၏။ 8ထို႔ေနာက္ သူသည္ ထိုအရပ္မွ ေဗသလၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္ရွိ ေတာင္ေပၚေဒသသို႔ေ႐ႊ႕ေျပာင္း၍ တဲကိုေဆာက္ေလ၏။ ထိုအရပ္၏အေနာက္ဘက္တြင္ ေဗသလၿမိဳ႕၊ အေရွ႕ဘက္တြင္အာဣၿမိဳ႕ရွိ၏။ သူသည္ ထိုအရပ္၌ ထာဝရဘုရားအဖို႔ ယဇ္ပလႅင္ကိုတည္၍ ထာဝရဘုရား၏နာမေတာ္ကို ေခၚဆိုပတၳနာျပဳ၏။ 9တစ္ဖန္ အာၿဗံသည္ ထိုမွထြက္ခြာလာ၍ ေနေဂ့အရပ္သို႔ ဆက္၍ခရီးျပဳေလ၏။
အီဂ်စ္ျပည္သို႔ အာၿဗံေရာက္သြားျခင္း
10ထို႔ေနာက္ ထိုျပည္၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးက်ေရာက္၏။ ထိုျပည္တြင္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးအလြန္ဆိုး႐ြားေသာေၾကာင့္ အာၿဗံသည္ အီဂ်စ္ျပည္၌တည္းခိုေနထိုင္ရန္ ဆင္းသြားေလ၏။ 11အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ေရာက္လုနီးေသာအခါ သူသည္ မိမိမယားစာရဲအား “ၾကည့္ရႈေလာ့။ သင္သည္ ႐ုပ္ဆင္းသြင္ျပင္လွပေသာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္ကို ငါသိ၏။ 12အီဂ်စ္ျပည္သားတို႔သည္ သင့္ကိုေတြ႕ျမင္ေသာအခါ ‘ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ သူ၏မယားျဖစ္၏’ဟု ဆိုလ်က္ ငါ့ကိုသတ္၍ သင့္ကိုအသက္ခ်မ္းသာေပးၾကလိမ့္မည္။ 13သို႔ျဖစ္၍ သင္သည္ ငါ့ႏွမျဖစ္သည္ဟု ေျပာပါ။ ထိုသို႔ေျပာလွ်င္ သင့္အတြက္ေၾကာင့္ ငါသည္ေကာင္းစား၍ ငါ့အသက္သည္လည္း သင့္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာရာရလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ 14အီဂ်စ္ျပည္သို႔ အာၿဗံေရာက္ေသာအခါ စာရဲသည္ အလြန္လွပေသာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္ကို အီဂ်စ္ျပည္သားတို႔ေတြ႕ျမင္ၾက၏။ 15ဖာေရာမင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔သည္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုေတြ႕ျမင္၍ ဖာေရာမင္းႀကီးေရွ႕၌ သူ႔အေၾကာင္းကိုခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုသျဖင့္ သူသည္ ဖာေရာမင္းႀကီး၏နန္းေတာ္သို႔ သိမ္းယူျခင္းခံရေလ၏။ 16ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ စာရဲေၾကာင့္ အာၿဗံကိုေကာင္းစားေစသျဖင့္ အာၿဗံသည္ သိုးအုပ္၊ ႏြားအုပ္၊ ျမည္းထီး၊ ျမည္းမ၊ ကြၽန္ေယာက္်ား၊ ကြၽန္မိန္းမ၊ ကုလားအုတ္တို႔ကိုပိုင္ဆိုင္လာေလ၏။
17သို႔ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ အာၿဗံ၏မယားစာရဲအတြက္ေၾကာင့္ ဖာေရာမင္းႀကီးႏွင့္ သူ၏နန္းေတာ္သူနန္းေတာ္သားတို႔အေပၚ ႀကီးစြာေသာေဘးဒဏ္ကိုက်ေရာက္ေစေတာ္မူ၏။ 18ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ အာၿဗံကိုဆင့္ေခၚ၍ “ငါ၌ သင္ျပဳေသာဤအမႈကား မည္သို႔နည္း။ သူသည္ သင္၏မယားျဖစ္ေၾကာင္း ငါ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္မေျပာသနည္း။ 19သူ႔ကိုငါ၏မယားအျဖစ္ယူမိေစရန္ ‘သူသည္ ငါ့ႏွမျဖစ္သည္’ဟု ငါ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာရသနည္း။ သင္၏မယားကို ယခုေခၚ၍ ထြက္သြားေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 20ထို႔ေနာက္ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ သူ႔လူတို႔ကို အာၿဗံႏွင့္ပတ္သက္၍မွာၾကားလိုက္သျဖင့္ သူတို႔သည္ အာၿဗံကို သူ၏မယား၊ သူပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအားလုံးႏွင့္တကြ ထြက္ခြာေစၾက၏။
Currently Selected:
ကမ႓ာဦးက်မ္း 12: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
ကမ႓ာဦးက်မ္း 12
12
အာၿဗံကို ေခၚယူေတာ္မူျခင္း
1ထာဝရဘုရားက အာၿဗံအား “သင္သည္ သင့္ျပည္မွလည္းေကာင္း၊ သင့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔ထဲမွလည္းေကာင္း၊ သင့္ဖခင္၏အိမ္မွလည္းေကာင္း ထြက္ခြာ၍ သင့္ကိုငါျပမည့္ျပည္သို႔သြားေလာ့။#တ 7:3။ 2ငါသည္ သင့္ကို ႀကီးျမတ္ေသာလူမ်ိဳးျဖစ္ေစမည္။ သင့္ကို ငါေကာင္းခ်ီးေပး၍ သင္၏အမည္နာမကို ႀကီးျမတ္ေစသျဖင့္ သင္သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာျဖစ္လိမ့္မည္။ 3သင့္ကိုေကာင္းခ်ီးေပးေသာသူတို႔ကို ငါေကာင္းခ်ီးေပး၍ သင့္ကိုက်ိန္ဆဲေသာသူကို ငါက်ိန္ဆဲမည္။ ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ မ်ိဳးႏြယ္စုအေပါင္းတို႔သည္ သင့္အားျဖင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံစားရၾကလိမ့္မည္”#က 18:18၊ 22:18၊ 26:4၊ တ 3:25၊ ဂလ 3:8။ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
4ထိုအခါ အာၿဗံသည္ မိမိအား ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ထြက္ခြာေလ၏။ ေလာတသည္လည္း သူႏွင့္အတူလိုက္သြား၏။ အာၿဗံသည္ ဟာရန္ၿမိဳ႕မွထြက္လာေသာအခါ အသက္ခုနစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ရွိ၏။ 5အာၿဗံသည္ မိမိမယားစာရဲႏွင့္ မိမိတူေလာတကိုလည္းေကာင္း၊ သူတို႔စုေဆာင္းရရွိေသာဥစၥာရွိသမွ်ႏွင့္ ဟာရန္ၿမိဳ႕၌ ရရွိေသာလူတို႔ကိုလည္းေကာင္း ေခၚေဆာင္၍ ခါနာန္ျပည္သို႔သြားရန္ထြက္ခြာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ခါနာန္ျပည္သို႔ေရာက္ၾက၏။ 6အာၿဗံသည္ ထိုျပည္ကိုျဖတ္သြား၍ ေရွခင္အရပ္၊ ေမာေရေတာင္ကုန္းရွိ ဝက္သစ္ခ်ပင္တိုင္ေအာင္ ေရာက္ေလ၏။ ထိုကာလတြင္ ခါနာန္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုျပည္၌ရွိၾက၏။ 7ထာဝရဘုရားသည္ အာၿဗံအား ကိုယ္ထင္ရွားျပ၍ “ဤျပည္ကို သင္၏အမ်ိဳးအႏြယ္အား ငါေပးမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ အာၿဗံသည္လည္း မိမိအား ကိုယ္ထင္ရွားျပေတာ္မူေသာထာဝရဘုရားအဖို႔ ထိုအရပ္၌ ယဇ္ပလႅင္ကို တည္ေလ၏။ 8ထို႔ေနာက္ သူသည္ ထိုအရပ္မွ ေဗသလၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္ရွိ ေတာင္ေပၚေဒသသို႔ေ႐ႊ႕ေျပာင္း၍ တဲကိုေဆာက္ေလ၏။ ထိုအရပ္၏အေနာက္ဘက္တြင္ ေဗသလၿမိဳ႕၊ အေရွ႕ဘက္တြင္အာဣၿမိဳ႕ရွိ၏။ သူသည္ ထိုအရပ္၌ ထာဝရဘုရားအဖို႔ ယဇ္ပလႅင္ကိုတည္၍ ထာဝရဘုရား၏နာမေတာ္ကို ေခၚဆိုပတၳနာျပဳ၏။ 9တစ္ဖန္ အာၿဗံသည္ ထိုမွထြက္ခြာလာ၍ ေနေဂ့အရပ္သို႔ ဆက္၍ခရီးျပဳေလ၏။
အီဂ်စ္ျပည္သို႔ အာၿဗံေရာက္သြားျခင္း
10ထို႔ေနာက္ ထိုျပည္၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးက်ေရာက္၏။ ထိုျပည္တြင္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးအလြန္ဆိုး႐ြားေသာေၾကာင့္ အာၿဗံသည္ အီဂ်စ္ျပည္၌တည္းခိုေနထိုင္ရန္ ဆင္းသြားေလ၏။ 11အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ေရာက္လုနီးေသာအခါ သူသည္ မိမိမယားစာရဲအား “ၾကည့္ရႈေလာ့။ သင္သည္ ႐ုပ္ဆင္းသြင္ျပင္လွပေသာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္ကို ငါသိ၏။ 12အီဂ်စ္ျပည္သားတို႔သည္ သင့္ကိုေတြ႕ျမင္ေသာအခါ ‘ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ သူ၏မယားျဖစ္၏’ဟု ဆိုလ်က္ ငါ့ကိုသတ္၍ သင့္ကိုအသက္ခ်မ္းသာေပးၾကလိမ့္မည္။ 13သို႔ျဖစ္၍ သင္သည္ ငါ့ႏွမျဖစ္သည္ဟု ေျပာပါ။ ထိုသို႔ေျပာလွ်င္ သင့္အတြက္ေၾကာင့္ ငါသည္ေကာင္းစား၍ ငါ့အသက္သည္လည္း သင့္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာရာရလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ 14အီဂ်စ္ျပည္သို႔ အာၿဗံေရာက္ေသာအခါ စာရဲသည္ အလြန္လွပေသာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည္ကို အီဂ်စ္ျပည္သားတို႔ေတြ႕ျမင္ၾက၏။ 15ဖာေရာမင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔သည္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုေတြ႕ျမင္၍ ဖာေရာမင္းႀကီးေရွ႕၌ သူ႔အေၾကာင္းကိုခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုသျဖင့္ သူသည္ ဖာေရာမင္းႀကီး၏နန္းေတာ္သို႔ သိမ္းယူျခင္းခံရေလ၏။ 16ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ စာရဲေၾကာင့္ အာၿဗံကိုေကာင္းစားေစသျဖင့္ အာၿဗံသည္ သိုးအုပ္၊ ႏြားအုပ္၊ ျမည္းထီး၊ ျမည္းမ၊ ကြၽန္ေယာက္်ား၊ ကြၽန္မိန္းမ၊ ကုလားအုတ္တို႔ကိုပိုင္ဆိုင္လာေလ၏။
17သို႔ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ အာၿဗံ၏မယားစာရဲအတြက္ေၾကာင့္ ဖာေရာမင္းႀကီးႏွင့္ သူ၏နန္းေတာ္သူနန္းေတာ္သားတို႔အေပၚ ႀကီးစြာေသာေဘးဒဏ္ကိုက်ေရာက္ေစေတာ္မူ၏။ 18ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ အာၿဗံကိုဆင့္ေခၚ၍ “ငါ၌ သင္ျပဳေသာဤအမႈကား မည္သို႔နည္း။ သူသည္ သင္၏မယားျဖစ္ေၾကာင္း ငါ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္မေျပာသနည္း။ 19သူ႔ကိုငါ၏မယားအျဖစ္ယူမိေစရန္ ‘သူသည္ ငါ့ႏွမျဖစ္သည္’ဟု ငါ့ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာရသနည္း။ သင္၏မယားကို ယခုေခၚ၍ ထြက္သြားေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 20ထို႔ေနာက္ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ သူ႔လူတို႔ကို အာၿဗံႏွင့္ပတ္သက္၍မွာၾကားလိုက္သျဖင့္ သူတို႔သည္ အာၿဗံကို သူ၏မယား၊ သူပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအားလုံးႏွင့္တကြ ထြက္ခြာေစၾက၏။
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative