ေတာလည္ရာက်မ္း 22
22
ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္ကိုငွား၍က်ိန္ဆဲေစျခင္း
1အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ခရီးျပဳၾကျပန္ရာ ေဂ်ရိေခါၿမိဳ႕တစ္ဖက္၊ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္အနီး ေမာဘလြင္ျပင္၌ စခန္းခ်ၾက၏။ 2အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔အား အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ျပဳခဲ့သည့္အရာရွိသမွ်ကို ဇိေဖာ္၏သားဗာလက္မင္းႀကီးသိျမင္၏။ 3အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔မ်ားျပားေသာေၾကာင့္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔သည္ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ၾက၏။ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔သည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းသို႔ေရာက္ၾကရ၏။ 4ထို႔ေၾကာင့္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔သည္ မိဒ်န္လူမ်ိဳးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔အား “ႏြားသည္ ကြင္းျပင္မွျမက္ကို လာစားသကဲ့သို႔ ယခု ဤလူအစုအေဝးသည္ ငါတို႔ပတ္ပတ္လည္၌ရွိသမွ်ကို လာစားလိမ့္မည္”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုကာလ၌ ဇိေဖာ္၏သားဗာလက္သည္ ေမာဘျပည္၏ဘုရင္ျဖစ္၏။ 5ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ယူဖေရးတီးျမစ္#22:5 တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုလွ်င္ “ျမစ္”။အနီး မိမိအမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔၏ျပည္ရွိ ေပေသာ္ၿမိဳ႕ေန ေဗာရ၏သားဗာလမ္ကို ေခၚရန္ ေစတမန္တို႔ကိုေစလႊတ္လ်က္ “လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသည္ အီဂ်စ္ျပည္မွထြက္လာ၍ ေျမမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္အနား၌လည္း ေနထိုင္ၾကၿပီ။ 6ဤလူမ်ိဳးသည္ အကြၽႏ္ုပ္ထက္အင္အားႀကီးေသာေၾကာင့္ ယခုလာ၍ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ သူတို႔ကို က်ိန္ဆဲပါေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သူတို႔ကိုတိုက္ခိုက္၍ ဤျပည္ထဲမွ ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ေကာင္းႏွင္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္ေကာင္းခ်ီးေပးေသာသူသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရ၍ သင္က်ိန္ဆဲေသာသူသည္ က်ိန္ဆဲျခင္းခံရသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္သိ၏”ဟု ဆင့္ဆိုေစ၏။
7ေမာဘလူမ်ိဳးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔ႏွင့္ မိဒ်န္လူမ်ိဳးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔သည္လည္း ဉာဏ္ပူေဇာ္ခကိုယူလ်က္ ထြက္သြားၾက၏။ ဗာလမ္ထံသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဗာလက္မင္းႀကီး၏စကားတို႔ကို ဗာလမ္အား ေျပာၾကားၾက၏။ 8ဗာလမ္ကလည္း သူတို႔အား “ဤေနရာတြင္ ညအိပ္နားၾကဦးေလာ့။ ငါ့အား ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း သင္တို႔အား ငါျပန္ေျပာမည္”ဟု ဆိုေလ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔သည္ ဗာလမ္ထံ၌ေနၾက၏။
9ဘုရားသခင္သည္ ဗာလမ္ထံသို႔ႂကြလာ၍ “သင့္ထံေရာက္ေနေသာဤလူတို႔သည္ မည္သူနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
10ဗာလမ္ကလည္း ဘုရားသခင္အား “ဇိေဖာ္၏သား ေမာဘဘုရင္ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ အကြၽႏ္ုပ္ထံသို႔ လူလႊတ္၍ 11လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသည္ အီဂ်စ္ျပည္မွ ထြက္လာ၍ ေျမမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ။ ယခုလာ၍ ငါ့အတြက္ သူတို႔ကိုက်ိန္ဆဲပါေလာ့။ ငါသည္ သူတို႔ကို တိုက္ခိုက္၍ ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ေကာင္း ႏွင္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ဆိုပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။
12ဘုရားသခင္က ဗာလမ္အား “သင္သည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္မသြားရ။ ထိုလူမ်ိဳးသည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံရေသာလူမ်ိဳးျဖစ္၍ ထိုလူမ်ိဳးကို မက်ိန္ဆဲရ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
13နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဗာလမ္သည္ ထ၍ ဗာလက္မင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔အား “သင္တို႔ျပည္သို႔ ျပန္သြားၾကေလာ့။ သင္တို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားရန္ ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့အား အခြင့္ေပးေတာ္မမူ”ဟု ဆို၏။
14ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔သည္ ထ၍ဗာလက္မင္းႀကီးထံသို႔ျပန္သြားၿပီး “ဗာလမ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အတူလိုက္လာရန္ျငင္းဆန္ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
15ထိုအခါ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ယခင္ကထက္ အေရအတြက္မ်ား၍ဂုဏ္သေရရွိေသာ အႀကီးအကဲတို႔ကို တစ္ဖန္ေစလႊတ္ျပန္၏။ 16ထိုသူတို႔သည္ ဗာလမ္ထံသို႔ေရာက္လာ၍ “ဇိေဖာ္၏သားဗာလက္မင္းႀကီးက ‘သင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ထံသို႔လာရန္ မည္သည့္အတားအဆီးမွ်မရွိပါေစႏွင့္။ 17အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ကို မ်ားစြာဂုဏ္ျပဳခ်ီးေျမႇာက္ပါမည္။ သင္ေျပာသမွ်ကိုလည္း ငါျပဳပါမည္။ ယခု လာ၍ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ ဤလူမ်ိဳးကို က်ိန္ဆဲပါေလာ့’ဟူ၍ မွာၾကားသည္”ဟု ဆိုၾက၏။
18သို႔ေသာ္ ဗာလမ္က ဗာလက္မင္းႀကီး၏အေစအပါးတို႔အား “ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ေ႐ႊေငြႏွင့္ျပည့္ေသာ သူ၏နန္းေတာ္ကို ငါ့အားေပးလွ်င္လည္း ငါသည္ ငါ၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၏အမိန႔္ေတာ္ကိုလြန္ဆန္၍ ငယ္ေသာအမႈကိုျဖစ္ေစ၊ ႀကီးေသာအမႈကိုျဖစ္ေစ ငါမျပဳဝံ့။ 19ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့အား မည္သို႔ထပ္၍မိန႔္ေတာ္မူမည္ကို ငါသိမည့္အေၾကာင္း သင္တို႔သည္ ဤေနရာတြင္ ညအိပ္နားၾကဦးေလာ့”ဟု ဆို၏။
20ညအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္သည္ ဗာလမ္ထံသို႔လာ၍ “ဤလူတို႔သည္ သင့္ကိုေခၚရန္လာျခင္းျဖစ္လွ်င္ ထ၍ သူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားေလာ့။ သို႔ရာတြင္ သင့္အား ငါမိန႔္ဆိုေသာအရာကိုသာ သင္ျပဳရမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 21နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဗာလမ္သည္ ထ၍ မိမိ၏ျမည္းကိုကုန္းႏွီးတင္ၿပီးလွ်င္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြားေလ၏။
ဗာလမ္၏ျမည္းႏွင့္ေကာင္းကင္တမန္
22သို႔ေသာ္ ဗာလမ္လိုက္သြားေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ သူ႔ကိုတားဆီးရန္ လမ္း၌ရပ္ေန၏။ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကိုစီးလ်က္ မိမိ၏ငယ္သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ သြားစဥ္တြင္ 23ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကိုကိုင္လ်က္ လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို ျမည္းသည္ ျမင္၍ လမ္းမွလႊဲၿပီး လယ္ထဲသို႔ ဆင္းသြားေလ၏။ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို လမ္းေပၚသို႔ျပန္တက္ရန္ ႐ိုက္ေလ၏။ 24ထို႔ေနာက္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ စပ်စ္ၿခံ၏ၿခံစည္း႐ိုးႏွစ္ခုၾကားရွိ လမ္းက်ဥ္း၌ ရပ္ေန၏။ 25ျမည္းသည္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ျမင္ေသာအခါ ၿခံစည္း႐ိုးနံရံတစ္ဘက္ကိုကပ္သျဖင့္ ဗာလမ္၏ေျခေထာက္သည္ ၿခံစည္း႐ိုးနံရံျဖင့္ညႇပ္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို ႐ိုက္ျပန္၏။ 26ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ေရွ႕မွႀကိဳသြား၍ လက္ယာဘက္၊ လက္ဝဲဘက္သို႔လွည့္၍မရႏိုင္သည့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာေနရာ၌ ရပ္ေနျပန္၏။ 27ျမည္းသည္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ျမင္ေသာအခါ ဝပ္ခ်ေလ၏။ ဗာလမ္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ျမည္းကိုေတာင္ေဝွးျဖင့္ ႐ိုက္ျပန္၏။
28ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ျမည္း၏ႏႈတ္ကိုဖြင့္ေတာ္မူသျဖင့္ ျမည္းက ဗာလမ္အား “ငါမည္သို႔ျပဳမိသျဖင့္ သင္သည္ ငါ့ကို ဤသို႔သုံးႀကိမ္႐ိုက္ရသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ 29ဗာလမ္က ျမည္းအား “သင္သည္ ငါ့ကို မထီေလးစားျပဳပါသည္တကား။ ငါ့လက္ထဲ၌ဓားရွိလွ်င္ ယခုပင္ သင့္ကိုငါသတ္ၿပီ”ဟု ဆို၏။ 30ျမည္းကလည္း ဗာလမ္အား “ငါသည္ ယေန႔အထိ သင္အစဥ္အၿမဲစီးေသာ သင္၏ျမည္းျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ငါသည္ သင့္အား ဤသို႔ျပဳေလ့ရွိသေလာ”ဟု ဆိုေသာ္ ဗာလမ္က “မရွိပါ”ဟု ဆို၏။ 31ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ဗာလမ္၏မ်က္စိကို ဖြင့္ေတာ္မူသျဖင့္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကိုကိုင္လ်က္လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို ဗာလမ္ျမင္၍ ဦးၫႊတ္ပ်ပ္ဝပ္ေလ၏။ 32ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္က ဗာလမ္အား “သင္သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သင္၏ျမည္းကို ဤသို႔သုံးႀကိမ္႐ိုက္ရသနည္း။ သင္သြားေသာလမ္းသည္ ငါႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ကိုတားဆီးရန္ ငါလာ၏။ 33ျမည္းသည္ ငါ့ကိုျမင္သျဖင့္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငါ့ထံမွလႊဲေရွာင္ခဲ့၏။ ထိုသို႔ ငါ့ထံမွမလႊဲေရွာင္ခဲ့လွ်င္ အကယ္စင္စစ္ ျမည္းကိုအသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးၿပီး သင့္ကိုငါကြပ္မ်က္ၿပီ”ဟု ဆိုေလ၏။
34ထိုအခါ ဗာလမ္က ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္အား “အကြၽႏ္ုပ္ျပစ္မွားပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုဆီးတားရန္ လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္မသိပါ။ ကိုယ္ေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႕လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ျပန္သြားပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ 35ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း ဗာလမ္အား “ဤလူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားေလာ့။ သို႔ရာတြင္ သင့္အား ငါေျပာေသာစကားအတိုင္းသာ သင္ျပန္ေျပာရမည္”ဟု ဆို၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြားေလ၏။ 36ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ဗာလမ္လာေၾကာင္းၾကားေသာအခါ မိမိနယ္ေျမအစြန္အဖ်ား၊ အာႏုန္ေခ်ာင္းအနီးရွိ ေမာဘျပည္၏ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕၌ သူ႔ႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ ထြက္လာ၏။ 37ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္အား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ထံသို႔ လူအထပ္ထပ္ေစလႊတ္၍ ေခၚေစသည္မဟုတ္ေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္မလာသနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ကို ဂုဏ္မျပဳႏိုင္သေလာ”ဟု ဆို၏။
38ဗာလမ္ကလည္း ဗာလက္မင္းႀကီးအား “ယခု သင့္ထံသို႔ငါေရာက္လာၿပီ။ သို႔ေသာ္ ငါသည္ တစ္စုံတစ္ရာ ေျပာခြင့္ရွိသေလာ။ ငါ့ႏႈတ္၌ ဘုရားသခင္သြင္းေပးသည့္စကားကိုသာ ငါေျပာရမည္”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ 39ထို႔ေနာက္ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီးႏွင့္အတူလိုက္သြား၍ ကိရယႆုဇုတ္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾက၏။ 40ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ႏြားႏွင့္သိုးတို႔ကိုပူေဇာ္ၿပီး ဗာလမ္ႏွင့္ မိမိမႉးမတ္တို႔ထံ ေပးပို႔ေလ၏။ 41ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ဗာလမ္ကိုေခၚ၍ ဗာမုတ္ဗာလကုန္းျမင့္ေပၚသို႔တက္သြားၾက၏။ ထိုေနရာမွ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏တပ္စခန္းအစြန္အဖ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။
Currently Selected:
ေတာလည္ရာက်မ္း 22: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
ေတာလည္ရာက်မ္း 22
22
ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္ကိုငွား၍က်ိန္ဆဲေစျခင္း
1အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ခရီးျပဳၾကျပန္ရာ ေဂ်ရိေခါၿမိဳ႕တစ္ဖက္၊ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္အနီး ေမာဘလြင္ျပင္၌ စခန္းခ်ၾက၏။ 2အာေမာရိလူမ်ိဳးတို႔အား အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ျပဳခဲ့သည့္အရာရွိသမွ်ကို ဇိေဖာ္၏သားဗာလက္မင္းႀကီးသိျမင္၏။ 3အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔မ်ားျပားေသာေၾကာင့္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔သည္ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ၾက၏။ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔သည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းသို႔ေရာက္ၾကရ၏။ 4ထို႔ေၾကာင့္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔သည္ မိဒ်န္လူမ်ိဳးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔အား “ႏြားသည္ ကြင္းျပင္မွျမက္ကို လာစားသကဲ့သို႔ ယခု ဤလူအစုအေဝးသည္ ငါတို႔ပတ္ပတ္လည္၌ရွိသမွ်ကို လာစားလိမ့္မည္”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုကာလ၌ ဇိေဖာ္၏သားဗာလက္သည္ ေမာဘျပည္၏ဘုရင္ျဖစ္၏။ 5ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ယူဖေရးတီးျမစ္#22:5 တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုလွ်င္ “ျမစ္”။အနီး မိမိအမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔၏ျပည္ရွိ ေပေသာ္ၿမိဳ႕ေန ေဗာရ၏သားဗာလမ္ကို ေခၚရန္ ေစတမန္တို႔ကိုေစလႊတ္လ်က္ “လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသည္ အီဂ်စ္ျပည္မွထြက္လာ၍ ေျမမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္အနား၌လည္း ေနထိုင္ၾကၿပီ။ 6ဤလူမ်ိဳးသည္ အကြၽႏ္ုပ္ထက္အင္အားႀကီးေသာေၾကာင့္ ယခုလာ၍ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ သူတို႔ကို က်ိန္ဆဲပါေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သူတို႔ကိုတိုက္ခိုက္၍ ဤျပည္ထဲမွ ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ေကာင္းႏွင္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္ေကာင္းခ်ီးေပးေသာသူသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရ၍ သင္က်ိန္ဆဲေသာသူသည္ က်ိန္ဆဲျခင္းခံရသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္သိ၏”ဟု ဆင့္ဆိုေစ၏။
7ေမာဘလူမ်ိဳးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔ႏွင့္ မိဒ်န္လူမ်ိဳးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔သည္လည္း ဉာဏ္ပူေဇာ္ခကိုယူလ်က္ ထြက္သြားၾက၏။ ဗာလမ္ထံသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဗာလက္မင္းႀကီး၏စကားတို႔ကို ဗာလမ္အား ေျပာၾကားၾက၏။ 8ဗာလမ္ကလည္း သူတို႔အား “ဤေနရာတြင္ ညအိပ္နားၾကဦးေလာ့။ ငါ့အား ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း သင္တို႔အား ငါျပန္ေျပာမည္”ဟု ဆိုေလ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔သည္ ဗာလမ္ထံ၌ေနၾက၏။
9ဘုရားသခင္သည္ ဗာလမ္ထံသို႔ႂကြလာ၍ “သင့္ထံေရာက္ေနေသာဤလူတို႔သည္ မည္သူနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
10ဗာလမ္ကလည္း ဘုရားသခင္အား “ဇိေဖာ္၏သား ေမာဘဘုရင္ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ အကြၽႏ္ုပ္ထံသို႔ လူလႊတ္၍ 11လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသည္ အီဂ်စ္ျပည္မွ ထြက္လာ၍ ေျမမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ။ ယခုလာ၍ ငါ့အတြက္ သူတို႔ကိုက်ိန္ဆဲပါေလာ့။ ငါသည္ သူတို႔ကို တိုက္ခိုက္၍ ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ေကာင္း ႏွင္ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ဆိုပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။
12ဘုရားသခင္က ဗာလမ္အား “သင္သည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္မသြားရ။ ထိုလူမ်ိဳးသည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာခံရေသာလူမ်ိဳးျဖစ္၍ ထိုလူမ်ိဳးကို မက်ိန္ဆဲရ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
13နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဗာလမ္သည္ ထ၍ ဗာလက္မင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔အား “သင္တို႔ျပည္သို႔ ျပန္သြားၾကေလာ့။ သင္တို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားရန္ ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့အား အခြင့္ေပးေတာ္မမူ”ဟု ဆို၏။
14ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔သည္ ထ၍ဗာလက္မင္းႀကီးထံသို႔ျပန္သြားၿပီး “ဗာလမ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အတူလိုက္လာရန္ျငင္းဆန္ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။
15ထိုအခါ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ယခင္ကထက္ အေရအတြက္မ်ား၍ဂုဏ္သေရရွိေသာ အႀကီးအကဲတို႔ကို တစ္ဖန္ေစလႊတ္ျပန္၏။ 16ထိုသူတို႔သည္ ဗာလမ္ထံသို႔ေရာက္လာ၍ “ဇိေဖာ္၏သားဗာလက္မင္းႀကီးက ‘သင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ထံသို႔လာရန္ မည္သည့္အတားအဆီးမွ်မရွိပါေစႏွင့္။ 17အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ကို မ်ားစြာဂုဏ္ျပဳခ်ီးေျမႇာက္ပါမည္။ သင္ေျပာသမွ်ကိုလည္း ငါျပဳပါမည္။ ယခု လာ၍ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ ဤလူမ်ိဳးကို က်ိန္ဆဲပါေလာ့’ဟူ၍ မွာၾကားသည္”ဟု ဆိုၾက၏။
18သို႔ေသာ္ ဗာလမ္က ဗာလက္မင္းႀကီး၏အေစအပါးတို႔အား “ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ေ႐ႊေငြႏွင့္ျပည့္ေသာ သူ၏နန္းေတာ္ကို ငါ့အားေပးလွ်င္လည္း ငါသည္ ငါ၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား၏အမိန႔္ေတာ္ကိုလြန္ဆန္၍ ငယ္ေသာအမႈကိုျဖစ္ေစ၊ ႀကီးေသာအမႈကိုျဖစ္ေစ ငါမျပဳဝံ့။ 19ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့အား မည္သို႔ထပ္၍မိန႔္ေတာ္မူမည္ကို ငါသိမည့္အေၾကာင္း သင္တို႔သည္ ဤေနရာတြင္ ညအိပ္နားၾကဦးေလာ့”ဟု ဆို၏။
20ညအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္သည္ ဗာလမ္ထံသို႔လာ၍ “ဤလူတို႔သည္ သင့္ကိုေခၚရန္လာျခင္းျဖစ္လွ်င္ ထ၍ သူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားေလာ့။ သို႔ရာတြင္ သင့္အား ငါမိန႔္ဆိုေသာအရာကိုသာ သင္ျပဳရမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 21နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဗာလမ္သည္ ထ၍ မိမိ၏ျမည္းကိုကုန္းႏွီးတင္ၿပီးလွ်င္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြားေလ၏။
ဗာလမ္၏ျမည္းႏွင့္ေကာင္းကင္တမန္
22သို႔ေသာ္ ဗာလမ္လိုက္သြားေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ သူ႔ကိုတားဆီးရန္ လမ္း၌ရပ္ေန၏။ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကိုစီးလ်က္ မိမိ၏ငယ္သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ သြားစဥ္တြင္ 23ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကိုကိုင္လ်က္ လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို ျမည္းသည္ ျမင္၍ လမ္းမွလႊဲၿပီး လယ္ထဲသို႔ ဆင္းသြားေလ၏။ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို လမ္းေပၚသို႔ျပန္တက္ရန္ ႐ိုက္ေလ၏။ 24ထို႔ေနာက္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ စပ်စ္ၿခံ၏ၿခံစည္း႐ိုးႏွစ္ခုၾကားရွိ လမ္းက်ဥ္း၌ ရပ္ေန၏။ 25ျမည္းသည္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ျမင္ေသာအခါ ၿခံစည္း႐ိုးနံရံတစ္ဘက္ကိုကပ္သျဖင့္ ဗာလမ္၏ေျခေထာက္သည္ ၿခံစည္း႐ိုးနံရံျဖင့္ညႇပ္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို ႐ိုက္ျပန္၏။ 26ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ေရွ႕မွႀကိဳသြား၍ လက္ယာဘက္၊ လက္ဝဲဘက္သို႔လွည့္၍မရႏိုင္သည့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာေနရာ၌ ရပ္ေနျပန္၏။ 27ျမည္းသည္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ျမင္ေသာအခါ ဝပ္ခ်ေလ၏။ ဗာလမ္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ျမည္းကိုေတာင္ေဝွးျဖင့္ ႐ိုက္ျပန္၏။
28ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ျမည္း၏ႏႈတ္ကိုဖြင့္ေတာ္မူသျဖင့္ ျမည္းက ဗာလမ္အား “ငါမည္သို႔ျပဳမိသျဖင့္ သင္သည္ ငါ့ကို ဤသို႔သုံးႀကိမ္႐ိုက္ရသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ 29ဗာလမ္က ျမည္းအား “သင္သည္ ငါ့ကို မထီေလးစားျပဳပါသည္တကား။ ငါ့လက္ထဲ၌ဓားရွိလွ်င္ ယခုပင္ သင့္ကိုငါသတ္ၿပီ”ဟု ဆို၏။ 30ျမည္းကလည္း ဗာလမ္အား “ငါသည္ ယေန႔အထိ သင္အစဥ္အၿမဲစီးေသာ သင္၏ျမည္းျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ငါသည္ သင့္အား ဤသို႔ျပဳေလ့ရွိသေလာ”ဟု ဆိုေသာ္ ဗာလမ္က “မရွိပါ”ဟု ဆို၏။ 31ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ဗာလမ္၏မ်က္စိကို ဖြင့္ေတာ္မူသျဖင့္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကိုကိုင္လ်က္လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို ဗာလမ္ျမင္၍ ဦးၫႊတ္ပ်ပ္ဝပ္ေလ၏။ 32ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္က ဗာလမ္အား “သင္သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သင္၏ျမည္းကို ဤသို႔သုံးႀကိမ္႐ိုက္ရသနည္း။ သင္သြားေသာလမ္းသည္ ငါႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ကိုတားဆီးရန္ ငါလာ၏။ 33ျမည္းသည္ ငါ့ကိုျမင္သျဖင့္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငါ့ထံမွလႊဲေရွာင္ခဲ့၏။ ထိုသို႔ ငါ့ထံမွမလႊဲေရွာင္ခဲ့လွ်င္ အကယ္စင္စစ္ ျမည္းကိုအသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးၿပီး သင့္ကိုငါကြပ္မ်က္ၿပီ”ဟု ဆိုေလ၏။
34ထိုအခါ ဗာလမ္က ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္အား “အကြၽႏ္ုပ္ျပစ္မွားပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုဆီးတားရန္ လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္မသိပါ။ ကိုယ္ေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႕လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ျပန္သြားပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ 35ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း ဗာလမ္အား “ဤလူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားေလာ့။ သို႔ရာတြင္ သင့္အား ငါေျပာေသာစကားအတိုင္းသာ သင္ျပန္ေျပာရမည္”ဟု ဆို၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြားေလ၏။ 36ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ဗာလမ္လာေၾကာင္းၾကားေသာအခါ မိမိနယ္ေျမအစြန္အဖ်ား၊ အာႏုန္ေခ်ာင္းအနီးရွိ ေမာဘျပည္၏ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕၌ သူ႔ႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ ထြက္လာ၏။ 37ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္အား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ထံသို႔ လူအထပ္ထပ္ေစလႊတ္၍ ေခၚေစသည္မဟုတ္ေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္မလာသနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ကို ဂုဏ္မျပဳႏိုင္သေလာ”ဟု ဆို၏။
38ဗာလမ္ကလည္း ဗာလက္မင္းႀကီးအား “ယခု သင့္ထံသို႔ငါေရာက္လာၿပီ။ သို႔ေသာ္ ငါသည္ တစ္စုံတစ္ရာ ေျပာခြင့္ရွိသေလာ။ ငါ့ႏႈတ္၌ ဘုရားသခင္သြင္းေပးသည့္စကားကိုသာ ငါေျပာရမည္”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ 39ထို႔ေနာက္ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီးႏွင့္အတူလိုက္သြား၍ ကိရယႆုဇုတ္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾက၏။ 40ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ႏြားႏွင့္သိုးတို႔ကိုပူေဇာ္ၿပီး ဗာလမ္ႏွင့္ မိမိမႉးမတ္တို႔ထံ ေပးပို႔ေလ၏။ 41ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ဗာလမ္ကိုေခၚ၍ ဗာမုတ္ဗာလကုန္းျမင့္ေပၚသို႔တက္သြားၾက၏။ ထိုေနရာမွ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏တပ္စခန္းအစြန္အဖ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative