Элчилер 7
7
Стефанны ягьудилени оьр мажлисиндеги сёйлевю
1Шо заман дин къуллукъчуланы башчысы:
– Бу сёзлер тюзмю? – деп сорай.
2Стефан булай жавап бере:
– Къардашлар, аталар, тынглагъыз! Атабыз Ибрагьим Гьарангъа гёчгюнче, Месопотамияда турагъанда, огъар макътавлу Аллагь гёрюнген. 3Аллагь огъар: «Уьлкенгни ва къардашларынгны къоюп, Мен сагъа гёрсетежек уьлкеге бар», – деп айтды. 4Шо заман Ибрагьим, килданилени#7:4 Килданилер – бырынгъы Месопотамияда яшагъан бир халкъ. уьлкесинден гетип, Гьаранда ерлешген. Атасы оьлгенден сонг, Аллагь Ибрагьимни гьали сиз яшап турагъан уьлкеге гелтирген. 5Аллагь огъар варисликге бир къарыш сама да топуракъ бермеген. Ибрагьимни шо заман авлети болмаса да, гележекде шо топуракъланы оьзюне ва ону болажакъ наслуларына мюлк этип бережекге Аллагь ваъда этген. 6Аллагь огъар: «Сени наслуларынг ят топуракъда яшажакълар, дёрт юз йылны узагъында оланы къул этежеклер ва олагъа зулму бережеклер. 7Амма Мен оланы къул этген халкъны такъсырлажакъман. Олар шо ят топуракъдан чыгъып гетежеклер, сонг бу берген еримде де туруп, Магъа сужда этежеклер», – деп айтды. 8Оьзю булан разилешгени саялы, Аллагь Ибрагьимге сюннет этивню тапшургъан. Ибрагьимден Исгьакъ тувгъанда, сегизинчи гюн ону сюннет этген. Сонг Исгьакъдан Якъуб тувгъан, Якъубдан да он эки уллу атабыз тувгъан.
9Уллу аталарыбыз буса, гюллемекликден Юсупну къул этип, Мисриге сатып йибергенлер. Амма Аллагь ону булан болгъан 10ва ону бары да балагьлардан къутгъаргъан. Аллагь огъар гьакъыл берген ва Мисрини пачасыны ягъындан рагьму гёрсетген. Пача да ону Мисриге ва оьзюню къаласына гьаким этип салгъан.
11Бютюн Мисриге ва Гьанангъа ачлыкъ гелген ва уллу балагь къопгъан. Ата бабаларыбыз ашарлыкъ табып болмагъан. 12Мисриде ашлыкъ барны эшитгенде, Якъуб биринчи керен онда уланларын – бизин ата бабаларыбызны – йиберген. 13Олар онда экинчи керен гелгенде, Юсуп агъа инилерине оьзюн танытгъан ва Мисрини пачасына Юсупну тайпа тухуму белгили болгъан. 14Юсуп да, хабар йиберип, атасы Якъубну ва бютюн тайпа тухумун да (барысы да етмиш беш адамны) оьзюню янына чакъыртгъан. 15Якъуб Мисриге гёчген. О ва ата бабаларыбыз онда оьлгенлер. 16Сигьемге гелтирилип, шегьемли Гьаморну уланларындан Ибрагьим гюмюш акъча берип сатып алгъан къабургъа гёмюлгенлер.
17Аллагьны Ибрагьимге берген сёзю яшавгъа чыгъагъан вакътиси ювукълашгъан сайын, Мисридеги халкъыбызны санаву артып, кёп болгъан. 18О заман Мисрини тахына Юсупну танымайгъан башгъа бир пача гелген. 19О пача халкъыбызгъа къаршы гьиллалар юрютген, ата бабаларыбызгъа зулму этген. Янгы тувгъан яшларын ташлатып, оланы оьлтюртмеге борчлу этген.
20Шо заманларда Муса деген бек гёзел яш тувгъан. Атасыны уьюнде ону уьч ай битгинче сакълагъан. 21Ону ташлагъан сонг, Мисрини пачасыны къызы алып, оьзюне улан этип сакълап оьсдюрген. 22Муса мисрилилени бютюн илмусун уьйренген, сёзде ва ишде гючлю болгъан.
23Оьзюне къыркъ йыл битгенде, о къардашларыны – Исрайылны халкъыны – янына бармагъа токъташгъан. 24Оланы бирине негьакъ зулму этилегенни гёргенде, арагъа Муса къошулгъан, мисрилини оьлтюрюп, зулму этилеген адам учун оьч алгъан. 25О оьзюнден таба Аллагь къардашларына къутгъарылыв йибергенни олар англар деп ойлагъан, амма олар англамагъанлар.
26Артындагъы гюн оланы бирлери ябушагъанда, Муса гелип, оланы ярашдырма къарагъан ва: «Сиз чи къардашларсыз, бир биригизни хатирин неге къалдырасыз?» – деп сорагъан. 27Амма тюз тюгюл адам, Мусаны теберип: «Бизин уьстюбюзге гьаким ва дуванчы этип сени ким салгъан? 28Тюнегюн бир мисрилини оьлтюргенинг йимик, мени де сама оьлтюрмеге сюймеймисен?» – деп сорагъан. 29Бу сёзлени эшитгенде, Муса Мисриден Мидиян уьлкесине къачгъан. Онда яшагъан ва эки уланны атасы болуп токътагъан.
30Арадан къыркъ йыл оьтгенден сонг, Синай тавну ювугъундагъы дангылда янагъан тегенек уьлкюню ялыныны ичинде огъар бир малайик гёрюнген. 31Муса гёрген затларына гьайранлыкъ этип къалгъан. Къарамагъа деп бираз ювукъ баргъанда, Раббибизни: 32«Мен сени ата бабаларынгны Аллагьыман, Ибрагьимни, Исгьакъны ва Якъубну Аллагьыман», – деген сеси эшитилген. Къоркъмакълыкъдан къартыллай туруп, Муса уьлкюге багъып дагъы къарап болмагъан.
33Раббибиз огъар: «Аякъгийимлерингни чеч! Сен токътагъан ер – сыйлы топуракъ. 34Мен Мисриде Мени халкъыма зулму этилегенин гёрдюм ва ону агь чегегенин эшитдим. Ону къутгъармакъ учун гелгенмен. Энни бар, Мен сени къайтарып Мисриге йиберемен», – деген.
35О оьзюне адамлар: «Бизин уьстюбюзге гьаким ва дуванчы этип сени ким салгъан?» – деп айтгъан ва оьзюн инкар этген тап шо Мусадыр. О Аллагь оьзюн тегенек уьлкюдеги малайикден таба гьаким ва къутгъарывчу болсун деп йиберген тап шо Мусадыр. 36Муса, Мисриде Къызыл денгизде ва дангылда къыркъ йылны узагъында муъжизатлар ва аламатлар гёрсете туруп, оланы Мисриден чыгъаргъан. 37Исрайыл халкъына: «Аллагь сизге оьз къардашларыгъызны арасындан мени йимик бир пайхаммар чыгъаражакъ», – деген Мусадыр. 38Дангылда жыйылгъанланы арасында яшагъан, Синай тавда малайик булан сёйлеген ва ата бабаларыбыз булан бирче болгъан, яшав береген сёзлени алып бизге берген Мусадыр.
39Ата бабаларыбыз огъар таби болмагъа сюймегенлер, ону инкар этгенлер ва юреклерин Мисриге бакъдыргъанлар. 40Олар Гьарунгъа: «Бизге бизин алып юрюйген аллагьлар ярат. Бизин Мисриден алып чыгъаргъан шо Мусагъа не болгъанны биз билмейбиз», – дегенлер. 41Шо гюнлерде бир бузавгъа ошатып, олар сужда этмеге деп, бир таш келпет яратгъанлар. Огъар къурбанлар этип, оьз къоллары булан ясагъан затдан къувангъанлар. 42Аллагь буса, олагъа арт берип, оланы кёклердеги юлдузлагъа сужда этип турмагъа къойгъан. Пайхаммарланы китабында язылгъан кюйде:
Гьей Исрайылны халкъы! Къыркъ йылны узагъында дангылда
сойгъан гьайванларыгъыз ва этген къурбанларыгъыз
Магъамы эди?
43Сиз оьзюгюз булан Мологьну чатырын, аллагьыгъыз Рефанны
юлдузун ва сужда этмек учун оьзюгюз этген келпетлени
алып юрюдюгюз.
Шогъар гёре Мен сизин Бабилни ари янына чыгъарып
йибережекмен.
44Дангылда ата бабаларыбызны Аллагьны гьакълыгъына шагьатлыкъ этеген чатыры болгъан. Мусагъа оьзюне гёрсетилген уьлгю булан шо чатырны этмеге Аллагь уьйретген. 45Сонг шо сыйлы чатырны оьзлени аталарындан алгъан бизин ата бабаларыбыз оьзлер булан алып юрюгенлер. Аллагь оьзюню уьстюнде яшайгъан халкъны къувалагъан топуракъны ата бабаларыбыз Нунну уланы Исаны башчылыгъы булан елегенлер. Давут пача болуп турагъан замангъа ерли чатыр шолай тургъан. 46Давут Аллагьны разилигин алгъан. Аллагь ягьудилени арасында болсун учун, Давут Огъар бир макан тикмеге изну тилеген. 47Шо маканны буса Сулайман къуруп берген.
48Амма Аллагьу Таала инсанланы къоллары булан ишленген уьйлерде яшамай. Пайхаммар да язгъаны йимик:
49Раббибиз булай дей: Кёклер Мени тахымдыр, аякъларым
басылагъан ер ер юзюдюр.
Сиз Магъа нечик уьй къуражакъсыз? Яда рагьатланмакъ учун ер
Магъа къайда болажакъ?
50Мени къолум булан тюгюлмю бары да зат яратылгъаны?
51Гьей хыр тутуп къалагъанлар, Аллагьгъа юрегин салмайгъанлар ва Ону сёзюне къулакъ асмайгъанлар! Сизин ата бабаларыгъыз йимик, сиз де даим Аллагьны Ругьуна къаршы чыгъасыз! 52Ата бабаларыгъыз пайхаммарланы къайсын гьызарламагъан? Олар Муъминни гележегин алданокъ билдиргенлени де оьлтюргенлер. Сиз де гьали Ону Оьзюне хыянатлыкъ этгенсиз ва оьлтюргенсиз. 53Сизге малайиклерден таба Къанун йиберилген эди, амма сиз огъар таби болмадыгъыз.
Стефан таш урушгъа тутула
54Бу сёзлени эшитгенде, оланы къазапланып, ачувундан тишлери къыжырай. 55Аллагьны Ругьундан толгъан Стефан кёклеге багъып гёз къарата, онда Аллагьны макътавлу нюрюн ва Ону онг ягъында токътагъан Исаны гёре. 56О:
– Муна мен ачылгъан кёклени ва Аллагьны онг ягъында токътагъан Инсанны Уланын гёремен, – дей.
57Олар къулакъларын тыгъып, гючлю кюйде къычыра туруп, барысы да бирче ону уьстюне чаба. 58Ону шагьардан тышгъа чыгъарып, таш урушгъа тута. Шагьатлыкъ этгенлер буса, уьстюндеги опуракъларын чечип, Савул деген бир жагьил адамны алдына салалар. 59Олар оьзюн таш урушгъа тутгъанда, Стефан:
– Я Рабби Иса, Сен мени ругьумну ал! – деп тилей. 60Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Currently Selected:
Элчилер 7: КъумCK
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Библияны Таржумасыны институту, Москва, 2007
Элчилер 7
7
Стефанны ягьудилени оьр мажлисиндеги сёйлевю
1Шо заман дин къуллукъчуланы башчысы:
– Бу сёзлер тюзмю? – деп сорай.
2Стефан булай жавап бере:
– Къардашлар, аталар, тынглагъыз! Атабыз Ибрагьим Гьарангъа гёчгюнче, Месопотамияда турагъанда, огъар макътавлу Аллагь гёрюнген. 3Аллагь огъар: «Уьлкенгни ва къардашларынгны къоюп, Мен сагъа гёрсетежек уьлкеге бар», – деп айтды. 4Шо заман Ибрагьим, килданилени#7:4 Килданилер – бырынгъы Месопотамияда яшагъан бир халкъ. уьлкесинден гетип, Гьаранда ерлешген. Атасы оьлгенден сонг, Аллагь Ибрагьимни гьали сиз яшап турагъан уьлкеге гелтирген. 5Аллагь огъар варисликге бир къарыш сама да топуракъ бермеген. Ибрагьимни шо заман авлети болмаса да, гележекде шо топуракъланы оьзюне ва ону болажакъ наслуларына мюлк этип бережекге Аллагь ваъда этген. 6Аллагь огъар: «Сени наслуларынг ят топуракъда яшажакълар, дёрт юз йылны узагъында оланы къул этежеклер ва олагъа зулму бережеклер. 7Амма Мен оланы къул этген халкъны такъсырлажакъман. Олар шо ят топуракъдан чыгъып гетежеклер, сонг бу берген еримде де туруп, Магъа сужда этежеклер», – деп айтды. 8Оьзю булан разилешгени саялы, Аллагь Ибрагьимге сюннет этивню тапшургъан. Ибрагьимден Исгьакъ тувгъанда, сегизинчи гюн ону сюннет этген. Сонг Исгьакъдан Якъуб тувгъан, Якъубдан да он эки уллу атабыз тувгъан.
9Уллу аталарыбыз буса, гюллемекликден Юсупну къул этип, Мисриге сатып йибергенлер. Амма Аллагь ону булан болгъан 10ва ону бары да балагьлардан къутгъаргъан. Аллагь огъар гьакъыл берген ва Мисрини пачасыны ягъындан рагьму гёрсетген. Пача да ону Мисриге ва оьзюню къаласына гьаким этип салгъан.
11Бютюн Мисриге ва Гьанангъа ачлыкъ гелген ва уллу балагь къопгъан. Ата бабаларыбыз ашарлыкъ табып болмагъан. 12Мисриде ашлыкъ барны эшитгенде, Якъуб биринчи керен онда уланларын – бизин ата бабаларыбызны – йиберген. 13Олар онда экинчи керен гелгенде, Юсуп агъа инилерине оьзюн танытгъан ва Мисрини пачасына Юсупну тайпа тухуму белгили болгъан. 14Юсуп да, хабар йиберип, атасы Якъубну ва бютюн тайпа тухумун да (барысы да етмиш беш адамны) оьзюню янына чакъыртгъан. 15Якъуб Мисриге гёчген. О ва ата бабаларыбыз онда оьлгенлер. 16Сигьемге гелтирилип, шегьемли Гьаморну уланларындан Ибрагьим гюмюш акъча берип сатып алгъан къабургъа гёмюлгенлер.
17Аллагьны Ибрагьимге берген сёзю яшавгъа чыгъагъан вакътиси ювукълашгъан сайын, Мисридеги халкъыбызны санаву артып, кёп болгъан. 18О заман Мисрини тахына Юсупну танымайгъан башгъа бир пача гелген. 19О пача халкъыбызгъа къаршы гьиллалар юрютген, ата бабаларыбызгъа зулму этген. Янгы тувгъан яшларын ташлатып, оланы оьлтюртмеге борчлу этген.
20Шо заманларда Муса деген бек гёзел яш тувгъан. Атасыны уьюнде ону уьч ай битгинче сакълагъан. 21Ону ташлагъан сонг, Мисрини пачасыны къызы алып, оьзюне улан этип сакълап оьсдюрген. 22Муса мисрилилени бютюн илмусун уьйренген, сёзде ва ишде гючлю болгъан.
23Оьзюне къыркъ йыл битгенде, о къардашларыны – Исрайылны халкъыны – янына бармагъа токъташгъан. 24Оланы бирине негьакъ зулму этилегенни гёргенде, арагъа Муса къошулгъан, мисрилини оьлтюрюп, зулму этилеген адам учун оьч алгъан. 25О оьзюнден таба Аллагь къардашларына къутгъарылыв йибергенни олар англар деп ойлагъан, амма олар англамагъанлар.
26Артындагъы гюн оланы бирлери ябушагъанда, Муса гелип, оланы ярашдырма къарагъан ва: «Сиз чи къардашларсыз, бир биригизни хатирин неге къалдырасыз?» – деп сорагъан. 27Амма тюз тюгюл адам, Мусаны теберип: «Бизин уьстюбюзге гьаким ва дуванчы этип сени ким салгъан? 28Тюнегюн бир мисрилини оьлтюргенинг йимик, мени де сама оьлтюрмеге сюймеймисен?» – деп сорагъан. 29Бу сёзлени эшитгенде, Муса Мисриден Мидиян уьлкесине къачгъан. Онда яшагъан ва эки уланны атасы болуп токътагъан.
30Арадан къыркъ йыл оьтгенден сонг, Синай тавну ювугъундагъы дангылда янагъан тегенек уьлкюню ялыныны ичинде огъар бир малайик гёрюнген. 31Муса гёрген затларына гьайранлыкъ этип къалгъан. Къарамагъа деп бираз ювукъ баргъанда, Раббибизни: 32«Мен сени ата бабаларынгны Аллагьыман, Ибрагьимни, Исгьакъны ва Якъубну Аллагьыман», – деген сеси эшитилген. Къоркъмакълыкъдан къартыллай туруп, Муса уьлкюге багъып дагъы къарап болмагъан.
33Раббибиз огъар: «Аякъгийимлерингни чеч! Сен токътагъан ер – сыйлы топуракъ. 34Мен Мисриде Мени халкъыма зулму этилегенин гёрдюм ва ону агь чегегенин эшитдим. Ону къутгъармакъ учун гелгенмен. Энни бар, Мен сени къайтарып Мисриге йиберемен», – деген.
35О оьзюне адамлар: «Бизин уьстюбюзге гьаким ва дуванчы этип сени ким салгъан?» – деп айтгъан ва оьзюн инкар этген тап шо Мусадыр. О Аллагь оьзюн тегенек уьлкюдеги малайикден таба гьаким ва къутгъарывчу болсун деп йиберген тап шо Мусадыр. 36Муса, Мисриде Къызыл денгизде ва дангылда къыркъ йылны узагъында муъжизатлар ва аламатлар гёрсете туруп, оланы Мисриден чыгъаргъан. 37Исрайыл халкъына: «Аллагь сизге оьз къардашларыгъызны арасындан мени йимик бир пайхаммар чыгъаражакъ», – деген Мусадыр. 38Дангылда жыйылгъанланы арасында яшагъан, Синай тавда малайик булан сёйлеген ва ата бабаларыбыз булан бирче болгъан, яшав береген сёзлени алып бизге берген Мусадыр.
39Ата бабаларыбыз огъар таби болмагъа сюймегенлер, ону инкар этгенлер ва юреклерин Мисриге бакъдыргъанлар. 40Олар Гьарунгъа: «Бизге бизин алып юрюйген аллагьлар ярат. Бизин Мисриден алып чыгъаргъан шо Мусагъа не болгъанны биз билмейбиз», – дегенлер. 41Шо гюнлерде бир бузавгъа ошатып, олар сужда этмеге деп, бир таш келпет яратгъанлар. Огъар къурбанлар этип, оьз къоллары булан ясагъан затдан къувангъанлар. 42Аллагь буса, олагъа арт берип, оланы кёклердеги юлдузлагъа сужда этип турмагъа къойгъан. Пайхаммарланы китабында язылгъан кюйде:
Гьей Исрайылны халкъы! Къыркъ йылны узагъында дангылда
сойгъан гьайванларыгъыз ва этген къурбанларыгъыз
Магъамы эди?
43Сиз оьзюгюз булан Мологьну чатырын, аллагьыгъыз Рефанны
юлдузун ва сужда этмек учун оьзюгюз этген келпетлени
алып юрюдюгюз.
Шогъар гёре Мен сизин Бабилни ари янына чыгъарып
йибережекмен.
44Дангылда ата бабаларыбызны Аллагьны гьакълыгъына шагьатлыкъ этеген чатыры болгъан. Мусагъа оьзюне гёрсетилген уьлгю булан шо чатырны этмеге Аллагь уьйретген. 45Сонг шо сыйлы чатырны оьзлени аталарындан алгъан бизин ата бабаларыбыз оьзлер булан алып юрюгенлер. Аллагь оьзюню уьстюнде яшайгъан халкъны къувалагъан топуракъны ата бабаларыбыз Нунну уланы Исаны башчылыгъы булан елегенлер. Давут пача болуп турагъан замангъа ерли чатыр шолай тургъан. 46Давут Аллагьны разилигин алгъан. Аллагь ягьудилени арасында болсун учун, Давут Огъар бир макан тикмеге изну тилеген. 47Шо маканны буса Сулайман къуруп берген.
48Амма Аллагьу Таала инсанланы къоллары булан ишленген уьйлерде яшамай. Пайхаммар да язгъаны йимик:
49Раббибиз булай дей: Кёклер Мени тахымдыр, аякъларым
басылагъан ер ер юзюдюр.
Сиз Магъа нечик уьй къуражакъсыз? Яда рагьатланмакъ учун ер
Магъа къайда болажакъ?
50Мени къолум булан тюгюлмю бары да зат яратылгъаны?
51Гьей хыр тутуп къалагъанлар, Аллагьгъа юрегин салмайгъанлар ва Ону сёзюне къулакъ асмайгъанлар! Сизин ата бабаларыгъыз йимик, сиз де даим Аллагьны Ругьуна къаршы чыгъасыз! 52Ата бабаларыгъыз пайхаммарланы къайсын гьызарламагъан? Олар Муъминни гележегин алданокъ билдиргенлени де оьлтюргенлер. Сиз де гьали Ону Оьзюне хыянатлыкъ этгенсиз ва оьлтюргенсиз. 53Сизге малайиклерден таба Къанун йиберилген эди, амма сиз огъар таби болмадыгъыз.
Стефан таш урушгъа тутула
54Бу сёзлени эшитгенде, оланы къазапланып, ачувундан тишлери къыжырай. 55Аллагьны Ругьундан толгъан Стефан кёклеге багъып гёз къарата, онда Аллагьны макътавлу нюрюн ва Ону онг ягъында токътагъан Исаны гёре. 56О:
– Муна мен ачылгъан кёклени ва Аллагьны онг ягъында токътагъан Инсанны Уланын гёремен, – дей.
57Олар къулакъларын тыгъып, гючлю кюйде къычыра туруп, барысы да бирче ону уьстюне чаба. 58Ону шагьардан тышгъа чыгъарып, таш урушгъа тута. Шагьатлыкъ этгенлер буса, уьстюндеги опуракъларын чечип, Савул деген бир жагьил адамны алдына салалар. 59Олар оьзюн таш урушгъа тутгъанда, Стефан:
– Я Рабби Иса, Сен мени ругьумну ал! – деп тилей. 60Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Библияны Таржумасыны институту, Москва, 2007