Лукъа 16

Герти байлыкъ

1Иса якъчыларына булай дей:

– Бир бай гишини уьй къуллукъчусу болгъан. Шо къуллукъчу ону малын пуч эте деп байгъа хабар геле. 2Къуллукъчуну чакъырып, еси огъар: «Сени гьакъынгдан мен эшитеген бу не хабардыр? Сен юрютеген ишни гьакъында гьисап бер, дагъы сен уьйню ишин юрютмеге болмайсан», – дей. 3О заман къуллукъчу: «Гьали мен не этмеге герекмен? Есим уьй къуллукъ юрютювден мени тайдыра: ер къазып болмайман, тиленмеге уяламан. 4Гьа, уьй къуллукъ юрютювден мен тайдырылгъан заманда, мени башгъалар оьзлени уьйлерине къабул этсин учун, не этме герекни билемен», – деп ойлаша.

5Оьзюню есине борчлуланы гьарисин гезик булан чакъырып, биринчисине: «Сен мени есиме нечакъы борчлусан?» – деп сорай. 6О: «Юз бёчке зайтун май», – деп жавап бере. Огъар: «Муна сени шагьатнаманг, тез ал, элли деп яз», – дей. 7Сонг бирисине сорай: «Сен нечакъы борчлусан?» О: «Минг дорба будай», – деп жавап бере. Огъар да: «Муна сени шагьатнаманг, сегиз юз деп яз», – дей. 8Гьакъыллы кюйде иш гёргени учун, еси гьарам къуллукъчусун макътай. Гертилей де, бу дюньяны адамлары оьзлер йимиклер булангъы ишлерде нюрню адамларындан эсе хыйлы да гьакъыллы.

9Мен сизге айтаман: бу пана дюньяда сизге берилген байлыкъдан пайдаланып, оьзюгюзге къурдашлар къазанып къоюгъуз. Неге тюгюл де, бу дюньяда къазангъан чакъы бары да малыгъыздан магьрюм къалгъан заманда, даимлик уьйде сиз сююп къабул этилежексиз. 10Аз затда гьалал болгъан кёпде де гьалалдыр, аз затда гьалал тюгюл буса, кёпде де гьалал тюгюлдюр. 11Эгер сизге бу дюньяны байлыгъын инанып тапшурма ярамай буса, герти байлыкъны сизге ким инанып къояжакъ? 12Эгер сизге башгъа гишини малын инанып къоймагъа ярамай буса, оьзюгюзнюкин сизге ким берир?

13Гьеч бир къуллукъчу бир вакътини ичинде эки гьакимге къуллукъ этме болмас: о бирин сюежек, башгъасын буса сюймежек; я бирине амин болажакъ, башгъасына буса намартлыкъ этежек. Сиз де эки затгъа – Аллагьгъа да, байлыкъгъа да бирче къуллукъ этме болмассыз.

14Акъчагъа сутур фарисейлер, бары да бу сёзлени эшитип, Исаны уьстюнден кюлеме башлайлар. 15Иса олагъа булай дей:

– Сиз инсанланы алдында оьзюгюзню муъминлер этип гёрсетмеге сюесиз, амма Аллагь сизин юреклеригизни биле. Инсанланы алдында оьр даражалы саналагъан зат Аллагьны алдында жиргенч затдыр.

16Мусаны Къануну ва пайхаммарланы девюрю Ягьияны заманына ерли болгъан. О замандан берли Аллагьны гьакимлиги гьакъда Сююнч Хабар билдириле ва гьар ким шо гьакимликни тюбюне тюшмеге бек къаст эте. 17Амма Къанундан бир гьарп тайгъынча, кёк ва ер ёкъ болур.

18Оьзюню къатынындан айырылып, башгъа къатын алмакъ ва шолай да эринден айрылгъан къатын булан уьйленмек зина этивге тенг геле.

Бай адам ва Лазар

19– Бир бай адам болгъан. Пача гийимлер де гийип, о кепи гелгенни этип яшап тура. 20Лазар деген бирдагъы бир пакъыр адам болгъан. Къотурлагъа да батып, о байны къапусуну алдында ятып тура. 21О байны тепсисинден къайтгъан ашлар булан къарнын тойдурмагъа умут эте. Гьатта итлер гелип ону яраларын ялай. 22Пакъыр оьле, малайиклер ону Ибрагьимни янына элтелер. Бай да оьле, ону да гёмелер.

23Бай гиши жагьаннемде азап чегип турагъан заманда, бирден гёзлерин ачып къарап, йыракъда Ибрагьимни ва ону янында олтургъан Лазарны гёре. 24«Гьей Ибрагьим атам! Магъа бир языкъсын, Лазарны йибер, барып бармагъыны учун сувгъа чомуп, мени тилимни бавукъ этсин. Мен бу от ялынны ичинде бек азап чегип тураман!» – деп къычыра бай. 25Ибрагьим де огъар: «Гьей балам! Эсинге гелтир чи, оьз яшавунгда сен кёп кёп ниъматланы алдынг, Лазар буса янгыз азап гёрюп турду. Гьали буса о мунда кеп чеге, сен азап чегесен. 26Ондан къайры да, бизин де, сизин де арабызда бек уллу бир къакъа бар. Мундан сизин якъгъа чыкъма сюегенлер де чыгъып болмажакълар, шолай ондан бизин якъгъа да чыгъып болмажакълар», – деп жавап бере.

27Шо заманда бай: «Олай буса, атам, тилеймен сагъа, ону мени атамны уьюне йибер, 28мени беш агъа иним бар, олар да азап береген бу ерге гелмесинлер деп, Лазар олагъа буварсын», – дей. 29Ибрагьим огъар: «Оларда Мусаны ва пайхаммарланы Сыйлы Язывлары бар. Къой, агъа инилеринг оланы Сыйлы Язывларына гёре юрюсюнлер», – деп жавап бере. 30Бай да: «Тюгюл, Ибрагьим атам. Оьлюлерден бирев сама оланы янына гелсе, олар товба этерлер», – дей. 31О заман Ибрагьим огъар: «Эгер агъа инилеринг Мусагъа ва пайхаммарлагъа тынгламай буса, оланы бирев де, гьатта оьлюлерден бири тирилсе де, инандырып болмаслар», – деп жавап бере.

Currently Selected:

Лукъа 16: КъумCK

Highlight

Copy