Ислер 9
9
Иса Шаулга коьринеди
1Шаул, баягындай, Раббийдинъ сокталарын коркыстпага шалысты, оьлтируьв мыратка толып, бас дин куллыкшысына келди. 2Оннан эркек, хатын болсын Раббийдинъ йолын тутканлардынъ кимин тапса, соны байлап, Ерусалимге аькелер уьшин Дамаск синагогларына разылык хат тилеп алды. 3Йолда бараятканда, Дамаскка етеятырып, бирден оны коьктен ярык ярыкландырды. 4Ол ерге йыгылды: «Шаул, Шаул! Мени не уьшин кувасынъ?» – деген давысты эситти.
5«Кимсинъ, Бийим?» – деп сорады.
«Мен сен куватаган Исаман», – деди. – 6«Тур эм шахарга кир, сага не этпеге кереги айтылаяк».
7Шаулдынъ тоьгерегиндеги йолавшылар давысты эситип, биревди де коьрмей, адаладылар. 8Шаул ерден турды, коьзлерин ашса да эш биревди коьралмады. Сонъ оны колыннан етип, Дамаск шахарына киргисттилер. 9Шаул уьш куьн коьрмеди, бир зат та ашамады эм ишпеди. 10Дамаскта Ханания деген бир сокта бар эди. Раббий ога коьринип: «Ханания!» – деди.
«Мине мен, Раббий», – деди ол.
11Раббий: «Турып, „Тувра“ деген орамга бар, онда, Юдадынъ уьйинде тарсшы Шаул деген биревди сора. Ол соьле тилек этип турганда, 12коьринуьвде Ханания деген киси келгенин, коьзлерин ашар уьшин колларын салганын коьрген», – деди.
13Ама Ханания явапка: «Раббий, сол киси Сага багысланганларга Ерусалимде кайдай бир яманлыклар эткенин коьплерден эситкенмен. 14Булайда да, атынъды айтып, дува эткенлердинъ баьрисин байлап аькетпеге бас дин куллыкшылардан эркинлиги бар», – деди.
15Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем – баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт. 16Мен де ога, Меним атым уьшин неше бир кыйынлыкларга ушыраягын коьрсетермен», – деди.
17Ханания сол уьйге кирди, Шаулга колын салды: «Шаул, кардаш, келген йолынъда сага коьринген Раббий Иса коьзлеринъди ашар эм сен Кие Рух пан савлай бийленер уьшин мени йиберген», – деди. 18Сол саьатлей Шаулдынъ коьзиннен кабык туьскендей болды, коьзи ашылды, турып барып сувда шомылдырылып тазаланды. 19Сонъ ас ишти эм ога карув кайтты.
Шаул Дамаскта эм Ерусалимде
Шаул бир неше куьн Дамасктагы сокталар ман бирге болды. 20Сол вакыттан синагогларда Исадынъ Алла Улы болганын билдирип баслады. 21Буьтин тынълаганлар сейирсинип: «Ерусалимде, Исадынъ атын айтып, дува эткенлерди йок этеек болып каьрлеген сосы тувылма экен? Мунда да оларды байлап, бас дин куллыкшыларына аькетпеге келмегенме?» – дедилер. 22Шаул барганнан барган сайын бек куьшленип, Дамаскта яшаган ювытларды, Иса – Масих деп, бегитип, састыратаган эди.
23Бир неше куьн кеткеннен сонъ ювытлар оны оьлтирмеге соьйлестилер. 24Ама олардынъ токтасувы Шаулга белгили болды. Оны оьлтиреек болып, шахардынъ капыларын, куьндегиндей, кеше де саклайтаган эдилер. 25Ама сокталары оны кеше шахардынъ тысына иргеден, шетенге салып, туьсирдилер.
26Ерусалимге келгенде, Шаул сокталарга косылмага каьрледи, ама сокта болганына ынанмай, баьриси де оннан корктылар. 27Барнаба оны элшилерге аькелди, Шаул йолда Раббийди коьргенин, Раббийдинъ ога не айтканын эм ол Дамаскта Исадынъ атыннан йигерли соьйлегенин оларга анълатты. 28Шаул олар ман Ерусалимге кире-шыга бир неше заманды турды, Исадынъ атыннан увазларды йигерли айтып юрди. 29Грекше соьйлейтаган ювытлар ман соьйлесип, давласты, олар болса оны оьлтирмеге ниет эттилер. 30Иман кардашлары соны билип, Шаулды Кесарияга аькеттилер, оннан да Тарска йибердилер.
31Соьйтип, буьтин Юдеяда, Галилеяда эм Самарияда болган иман ямагатына тынышлык туьсти. Олар, Кие Рух пан коьнъилленип, Раббийден коркув эм уьйренуьв алып, куьшлендилер.
Энейдинъ савартылувы
32Петер баьри ерлерди айланып шыгатаган эди. Бир куьн Лод авылында яшайтаган, Аллага багысланганларга келди. 33Онда Эней деген сегиз йылдан бери тоьсектен турмаган, паралич соккан бир аьдемге расты. 34Петер: «Эней! Иса Масих сени сав этеди: турып, тоьсегинъди йый», – деди. 35Лодда эм Шаронда яшаганлардынъ баьриси, бу исти коьрип, Раббийге кайттылар.
Табитадынъ тирилуьви
36Яфа шахарында Табита деген бир сокта бар эди. Атынынъ маьнеси – жейран. Бу – коьп хайырлы ислер эткен эм коьп садака берген хатын эди. 37Сол куьнлерде ол, авырсынып, оьлип калды; онынъ суьегин ювдылар эм уьйдинъ йогары боьлмесине салдылар. 38Лод Яфа шахарына ювыкта болган себепли сокталар, Петердинъ онда болганын эситип, эки аьдемди, кешикпей бизге келсин деп, тилетип, йибердилер.
39Петер турып олар ман кетти. Келгенлей, оны йогары боьлмеге киргисттилер. Тул хатынлардынъ баьриси, йылап, онынъ алдына шыкты, Табитадынъ олар ман бирге болганда тиккен коьйлеклерин эм шыбаларын коьрсетти. 40Тек Петер баьрисин шыгарды, тизиннен шоьнъкти, дува этти эм, оьликке бурылып, айтты: «Табита, тур!» Ол коьзин ашты, Петерди коьрип, олтырды. 41Петер, колын берип, оны тургыстты, Аллага багысланганларды, тул хатынларды шакырып, Табитадынъ тири экенин коьрсетти. 42Бу ис буьтин Яфа шахарына белгили болды, коьплери Раббийге ынандылар. 43Петер бир талай куьнлерди Яфада териши Шимон деген биревде калды.
Currently Selected:
Ислер 9: NOG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Институт перевода Библии, Москва, 2011
Ислер 9
9
Иса Шаулга коьринеди
1Шаул, баягындай, Раббийдинъ сокталарын коркыстпага шалысты, оьлтируьв мыратка толып, бас дин куллыкшысына келди. 2Оннан эркек, хатын болсын Раббийдинъ йолын тутканлардынъ кимин тапса, соны байлап, Ерусалимге аькелер уьшин Дамаск синагогларына разылык хат тилеп алды. 3Йолда бараятканда, Дамаскка етеятырып, бирден оны коьктен ярык ярыкландырды. 4Ол ерге йыгылды: «Шаул, Шаул! Мени не уьшин кувасынъ?» – деген давысты эситти.
5«Кимсинъ, Бийим?» – деп сорады.
«Мен сен куватаган Исаман», – деди. – 6«Тур эм шахарга кир, сага не этпеге кереги айтылаяк».
7Шаулдынъ тоьгерегиндеги йолавшылар давысты эситип, биревди де коьрмей, адаладылар. 8Шаул ерден турды, коьзлерин ашса да эш биревди коьралмады. Сонъ оны колыннан етип, Дамаск шахарына киргисттилер. 9Шаул уьш куьн коьрмеди, бир зат та ашамады эм ишпеди. 10Дамаскта Ханания деген бир сокта бар эди. Раббий ога коьринип: «Ханания!» – деди.
«Мине мен, Раббий», – деди ол.
11Раббий: «Турып, „Тувра“ деген орамга бар, онда, Юдадынъ уьйинде тарсшы Шаул деген биревди сора. Ол соьле тилек этип турганда, 12коьринуьвде Ханания деген киси келгенин, коьзлерин ашар уьшин колларын салганын коьрген», – деди.
13Ама Ханания явапка: «Раббий, сол киси Сага багысланганларга Ерусалимде кайдай бир яманлыклар эткенин коьплерден эситкенмен. 14Булайда да, атынъды айтып, дува эткенлердинъ баьрисин байлап аькетпеге бас дин куллыкшылардан эркинлиги бар», – деди.
15Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем – баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт. 16Мен де ога, Меним атым уьшин неше бир кыйынлыкларга ушыраягын коьрсетермен», – деди.
17Ханания сол уьйге кирди, Шаулга колын салды: «Шаул, кардаш, келген йолынъда сага коьринген Раббий Иса коьзлеринъди ашар эм сен Кие Рух пан савлай бийленер уьшин мени йиберген», – деди. 18Сол саьатлей Шаулдынъ коьзиннен кабык туьскендей болды, коьзи ашылды, турып барып сувда шомылдырылып тазаланды. 19Сонъ ас ишти эм ога карув кайтты.
Шаул Дамаскта эм Ерусалимде
Шаул бир неше куьн Дамасктагы сокталар ман бирге болды. 20Сол вакыттан синагогларда Исадынъ Алла Улы болганын билдирип баслады. 21Буьтин тынълаганлар сейирсинип: «Ерусалимде, Исадынъ атын айтып, дува эткенлерди йок этеек болып каьрлеген сосы тувылма экен? Мунда да оларды байлап, бас дин куллыкшыларына аькетпеге келмегенме?» – дедилер. 22Шаул барганнан барган сайын бек куьшленип, Дамаскта яшаган ювытларды, Иса – Масих деп, бегитип, састыратаган эди.
23Бир неше куьн кеткеннен сонъ ювытлар оны оьлтирмеге соьйлестилер. 24Ама олардынъ токтасувы Шаулга белгили болды. Оны оьлтиреек болып, шахардынъ капыларын, куьндегиндей, кеше де саклайтаган эдилер. 25Ама сокталары оны кеше шахардынъ тысына иргеден, шетенге салып, туьсирдилер.
26Ерусалимге келгенде, Шаул сокталарга косылмага каьрледи, ама сокта болганына ынанмай, баьриси де оннан корктылар. 27Барнаба оны элшилерге аькелди, Шаул йолда Раббийди коьргенин, Раббийдинъ ога не айтканын эм ол Дамаскта Исадынъ атыннан йигерли соьйлегенин оларга анълатты. 28Шаул олар ман Ерусалимге кире-шыга бир неше заманды турды, Исадынъ атыннан увазларды йигерли айтып юрди. 29Грекше соьйлейтаган ювытлар ман соьйлесип, давласты, олар болса оны оьлтирмеге ниет эттилер. 30Иман кардашлары соны билип, Шаулды Кесарияга аькеттилер, оннан да Тарска йибердилер.
31Соьйтип, буьтин Юдеяда, Галилеяда эм Самарияда болган иман ямагатына тынышлык туьсти. Олар, Кие Рух пан коьнъилленип, Раббийден коркув эм уьйренуьв алып, куьшлендилер.
Энейдинъ савартылувы
32Петер баьри ерлерди айланып шыгатаган эди. Бир куьн Лод авылында яшайтаган, Аллага багысланганларга келди. 33Онда Эней деген сегиз йылдан бери тоьсектен турмаган, паралич соккан бир аьдемге расты. 34Петер: «Эней! Иса Масих сени сав этеди: турып, тоьсегинъди йый», – деди. 35Лодда эм Шаронда яшаганлардынъ баьриси, бу исти коьрип, Раббийге кайттылар.
Табитадынъ тирилуьви
36Яфа шахарында Табита деген бир сокта бар эди. Атынынъ маьнеси – жейран. Бу – коьп хайырлы ислер эткен эм коьп садака берген хатын эди. 37Сол куьнлерде ол, авырсынып, оьлип калды; онынъ суьегин ювдылар эм уьйдинъ йогары боьлмесине салдылар. 38Лод Яфа шахарына ювыкта болган себепли сокталар, Петердинъ онда болганын эситип, эки аьдемди, кешикпей бизге келсин деп, тилетип, йибердилер.
39Петер турып олар ман кетти. Келгенлей, оны йогары боьлмеге киргисттилер. Тул хатынлардынъ баьриси, йылап, онынъ алдына шыкты, Табитадынъ олар ман бирге болганда тиккен коьйлеклерин эм шыбаларын коьрсетти. 40Тек Петер баьрисин шыгарды, тизиннен шоьнъкти, дува этти эм, оьликке бурылып, айтты: «Табита, тур!» Ол коьзин ашты, Петерди коьрип, олтырды. 41Петер, колын берип, оны тургыстты, Аллага багысланганларды, тул хатынларды шакырып, Табитадынъ тири экенин коьрсетти. 42Бу ис буьтин Яфа шахарына белгили болды, коьплери Раббийге ынандылар. 43Петер бир талай куьнлерди Яфада териши Шимон деген биревде калды.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Институт перевода Библии, Москва, 2011