9
مزمور ۹
خدا، داور عادل
برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر».
1ای خداوند، با تمام وجود تو را میستایم و از کارهای شگفتانگیز تو سخن میرانم. 2تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، میسرایم.
3دشمنانم عقبنشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد، 4زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشستهای و از حق من دفاع میکنی. 5تو قومهای شرور را محکوم و نابود کردهای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساختهای. 6دشمنان ما را به کلی ریشهکن نمودهای و شهرهای آنها را ویران کردهای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.
7خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده 8تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.
9خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ میکند.
10خداوندا، کسانی که تو را میشناسند، به تو پناه میآورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکردهای.
11در وصف خداوند که در اورشلیم#9:11 عبری: صهیون؛ همچنین در آیۀ ۱۴. سلطنت میکند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید! 12زیرا او قاتلان را بیسزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.
13ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم میکنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه 14تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.
15دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتادهاند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شدهاند. 16خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار میکند و نشان میدهد که خدای عادلی است.
17همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد میبرند هلاک خواهند شد. 18بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.
19برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند. 20آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانیای بیش نیستند.