ПЛАЧ 3
3
Плач 3
1Я чалавек, які зьведаў гора ад жазла Твайго гневу:
2Ён павёў мяне і ўвёў у цемру, а не ў сьвятло.
3Толькі супроць мяне Ён зьвяртае руку Сваю кожнага дня;
4выснажыў плоць маю і скуру маю, паламаў мае косьці;
5абгарадзіў мяне і абклаў горыччу і цяготаю;
6пасадзіў мяне ў цёмнае месца, як даўно памерлых;
7акружыў мяне мурам, каб я ня выйшаў, уцяжыў аковы мае,
8і хоць я клічу і енчу, нячулы Ён да малітвы маёй;
9крушнямі загарадзіў мне дарогі, скрывіў сьцежкі мае.
10Ён мне стаўся як бы мядзьведзь у засадзе, як бы леў у патайным месцы;
11скрывіў дарогі мае і разарваў мяне, у нівеч абярнуў мяне;
12напяў лук Свой і паставіў мяне як бы цэлем пад стрэлы;
13паслаў у ныркі мае стрэлы з калчана Свайго.
14Я зрабіўся пасьмешышчам усяму народу майму, штодзённаю скрушлівай песняй яго.
15Ён насыціў мяне горыччу, напаіў мяне палыном;
16скрышыў камянямі зубы мае, пасыпаў мяне попелам.
17І адышоў спакой ад душы маёй; я забыўся пра шчасныя дні,
18і сказаў я: загінула сіла мая і надзея мая на Госпада.
19Падумай пра цярпеньні мае, пра гароту маю, пра жоўць і палын.
20Цвёрда памятае гэта душа мая і ападае ўва мне.
21Вось, што я адказваю сэрцу майму і таму спадзяюся:
22зь міласьці Госпада мы ня зьніклі, бо ня вычарпаўся Яго мілажаль:
23ён абнаўляецца кожнае раніцы; вялікая вернасьць Твая!
24Гасподзь частка мая, кажа душа мая, спадзявацьмуся ж на Яго.
25Добры Гасподзь з тымі, што на Яго спадзяюцца, з душою, якая шукае Яго.
26Добра таму, хто цярпліва чакае ратунку ад Госпада.
27Добра чалавеку, калі ён нясе ярмо ў маладосьці сваёй;
28сядзіць адасоблена і маўчыць, бо Ён ярмо наклаў на яго;
29кладзе вусны свае ў пыл, думаючы: «магчыма, яшчэ ёсьць надзея»;
30падстаўляе шчаку сваю таму, хто яго б'е, здавальняецца ганьбаваньнем,
31бо не навек пакідае Гасподзь.
32Але паслаў гора, і ўмілажаліцца зь вялікай даброці Сваёй.
33Бо Ён не па волі сэрца Свайго карае і засмучае сыноў чалавечых.
34Але калі топчуць нагамі сваімі ўсіх вязьняў зямлі,
35калі несправядліва судзяць чалавека перад абліччам Усявышняга,
36калі чалавека ўціскаюць у дзеях ягоных: хіба ня бачыць Гасподзь?
37Хто гэта кажа: «І тое бывае, чаму Гасподзь не загадаў быць»?
38Ці не ад вуснаў Усявышняга адбываецца бедства і посьпех?
39Навошта наракае чалавек жывы? кожны хай наракае на грахі свае.
40Выпрабуем і дасьледуем шляхі свае, і зьвернемся да Госпада.
41Узьнясём сэрца наша і рукі да Бога, сутнага на нябёсах:
42мы адпалі і ўпарціліся; Ты ня зьлітаваўся:
43Ты пакрыў Сябе гневам і перасьледаваў нас, забіваў, не шкадуючы;
44Ты засланіў сябе хмарай, каб не даходзіла наша малітва;
45сьмецьцем і мярзотаю Ты зрабіў нас сярод народаў.
46Разьзявілі на нас пашчу сваю ўсе ворагі нашы.
47Жудасьць і яма, спусташэньне і разбурэньне - доля наша.
48Патокі водаў вылівае вока маё па пагібелі дачкі народа майго.
49Вока маё выліваецца і не перасыхае, бо палёгкі няма,
50пакуль ня ўгледзіць і ня ўбачыць Гасподзь зь нябёсаў.
51Вока маё засмучае душу маю дзеля ўсіх дочак майго горада.
52Па ўсякаму сіліліся вылавіць мяне, як птушку, ворагі мае, бязь ніякай прычыны;
53укінулі жыцьцё маё ў яму і закідалі мяне камянямі.
54Воды падняліся да галавы маёй; я сказаў: «загінуў я».
55Я заклікаў імя Тваё, Госпадзе, зь ямы глыбокай.
56Ты чуў голас мой; не затулі Тваё вуха ад уздыханьня майго, ад енку майго!
57Ты набліжаўся, калі я клікаў Цябе, і казаў: ня бойся!
58Ты абараняў, Госпадзе, дзеі душы маёй; акупляў жыцьцё маё.
59Ты бачыш, Госпадзе, крыўду маю; рассудзі справу маю.
60Ты бачыш усю помсьлівасьць іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне;
61Ты чуеш, Госпадзе, лаянку іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне,
62словы тых, што паўстаюць на мяне, і іхнія хітраваньні супроць мяне дзень у дзень.
63Паглядзі, ці сядзяць яны, а ці ўстаюць, я для іх - песьня.
64Аддай ім, Госпадзе, паводле дзеяў рук іхніх;
65пашлі ім памрочышча сэрца і пракляцьце Тваё на іх;
66перасьледуй іх, Госпадзе, гневам тваім, і вынішчы іх з паднябеснай.
Currently Selected:
ПЛАЧ 3: ББЛ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Alesya Semukha
ПЛАЧ 3
3
Плач 3
1Я чалавек, які зьведаў гора ад жазла Твайго гневу:
2Ён павёў мяне і ўвёў у цемру, а не ў сьвятло.
3Толькі супроць мяне Ён зьвяртае руку Сваю кожнага дня;
4выснажыў плоць маю і скуру маю, паламаў мае косьці;
5абгарадзіў мяне і абклаў горыччу і цяготаю;
6пасадзіў мяне ў цёмнае месца, як даўно памерлых;
7акружыў мяне мурам, каб я ня выйшаў, уцяжыў аковы мае,
8і хоць я клічу і енчу, нячулы Ён да малітвы маёй;
9крушнямі загарадзіў мне дарогі, скрывіў сьцежкі мае.
10Ён мне стаўся як бы мядзьведзь у засадзе, як бы леў у патайным месцы;
11скрывіў дарогі мае і разарваў мяне, у нівеч абярнуў мяне;
12напяў лук Свой і паставіў мяне як бы цэлем пад стрэлы;
13паслаў у ныркі мае стрэлы з калчана Свайго.
14Я зрабіўся пасьмешышчам усяму народу майму, штодзённаю скрушлівай песняй яго.
15Ён насыціў мяне горыччу, напаіў мяне палыном;
16скрышыў камянямі зубы мае, пасыпаў мяне попелам.
17І адышоў спакой ад душы маёй; я забыўся пра шчасныя дні,
18і сказаў я: загінула сіла мая і надзея мая на Госпада.
19Падумай пра цярпеньні мае, пра гароту маю, пра жоўць і палын.
20Цвёрда памятае гэта душа мая і ападае ўва мне.
21Вось, што я адказваю сэрцу майму і таму спадзяюся:
22зь міласьці Госпада мы ня зьніклі, бо ня вычарпаўся Яго мілажаль:
23ён абнаўляецца кожнае раніцы; вялікая вернасьць Твая!
24Гасподзь частка мая, кажа душа мая, спадзявацьмуся ж на Яго.
25Добры Гасподзь з тымі, што на Яго спадзяюцца, з душою, якая шукае Яго.
26Добра таму, хто цярпліва чакае ратунку ад Госпада.
27Добра чалавеку, калі ён нясе ярмо ў маладосьці сваёй;
28сядзіць адасоблена і маўчыць, бо Ён ярмо наклаў на яго;
29кладзе вусны свае ў пыл, думаючы: «магчыма, яшчэ ёсьць надзея»;
30падстаўляе шчаку сваю таму, хто яго б'е, здавальняецца ганьбаваньнем,
31бо не навек пакідае Гасподзь.
32Але паслаў гора, і ўмілажаліцца зь вялікай даброці Сваёй.
33Бо Ён не па волі сэрца Свайго карае і засмучае сыноў чалавечых.
34Але калі топчуць нагамі сваімі ўсіх вязьняў зямлі,
35калі несправядліва судзяць чалавека перад абліччам Усявышняга,
36калі чалавека ўціскаюць у дзеях ягоных: хіба ня бачыць Гасподзь?
37Хто гэта кажа: «І тое бывае, чаму Гасподзь не загадаў быць»?
38Ці не ад вуснаў Усявышняга адбываецца бедства і посьпех?
39Навошта наракае чалавек жывы? кожны хай наракае на грахі свае.
40Выпрабуем і дасьледуем шляхі свае, і зьвернемся да Госпада.
41Узьнясём сэрца наша і рукі да Бога, сутнага на нябёсах:
42мы адпалі і ўпарціліся; Ты ня зьлітаваўся:
43Ты пакрыў Сябе гневам і перасьледаваў нас, забіваў, не шкадуючы;
44Ты засланіў сябе хмарай, каб не даходзіла наша малітва;
45сьмецьцем і мярзотаю Ты зрабіў нас сярод народаў.
46Разьзявілі на нас пашчу сваю ўсе ворагі нашы.
47Жудасьць і яма, спусташэньне і разбурэньне - доля наша.
48Патокі водаў вылівае вока маё па пагібелі дачкі народа майго.
49Вока маё выліваецца і не перасыхае, бо палёгкі няма,
50пакуль ня ўгледзіць і ня ўбачыць Гасподзь зь нябёсаў.
51Вока маё засмучае душу маю дзеля ўсіх дочак майго горада.
52Па ўсякаму сіліліся вылавіць мяне, як птушку, ворагі мае, бязь ніякай прычыны;
53укінулі жыцьцё маё ў яму і закідалі мяне камянямі.
54Воды падняліся да галавы маёй; я сказаў: «загінуў я».
55Я заклікаў імя Тваё, Госпадзе, зь ямы глыбокай.
56Ты чуў голас мой; не затулі Тваё вуха ад уздыханьня майго, ад енку майго!
57Ты набліжаўся, калі я клікаў Цябе, і казаў: ня бойся!
58Ты абараняў, Госпадзе, дзеі душы маёй; акупляў жыцьцё маё.
59Ты бачыш, Госпадзе, крыўду маю; рассудзі справу маю.
60Ты бачыш усю помсьлівасьць іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне;
61Ты чуеш, Госпадзе, лаянку іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне,
62словы тых, што паўстаюць на мяне, і іхнія хітраваньні супроць мяне дзень у дзень.
63Паглядзі, ці сядзяць яны, а ці ўстаюць, я для іх - песьня.
64Аддай ім, Госпадзе, паводле дзеяў рук іхніх;
65пашлі ім памрочышча сэрца і пракляцьце Тваё на іх;
66перасьледуй іх, Госпадзе, гневам тваім, і вынішчы іх з паднябеснай.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Alesya Semukha