อพยพ 3
3
โมเสส ณ พุ่มไม้ที่มีเปลวไฟ
(อพย.6:2-7:7; 11:1-4; 12:35-36)
1ขณะโมเสสกำลังเลี้ยงฝูงแพะแกะของพ่อตาคือเยโธรผู้เป็นปุโรหิตของคนมีเดียน ท่านได้พาฝูงแพะแกะข้ามถิ่นทุรกันดาร จนมาถึงภูเขาของพระเจ้าคือ โฮเรบ#อีกชื่อหนึ่งว่า ซีนาย 2ทูตของพระยาห์เวห์ก็ปรากฏแก่โมเสส เป็นเปลวไฟท่ามกลางพุ่มไม้ โมเสสมองดู เห็นพุ่มไม้นั้นมีไฟลุกโชนอยู่ แต่มิได้ไหม้ 3โมเสสจึงว่า “ข้าจะแวะเข้าไปดูสิ่งแปลกประหลาดนี้ ว่าทำไมพุ่มไม้จึงมิได้ไหม้”
4เมื่อพระยาห์เวห์ทอดพระเนตรเห็นท่านหันมาดู พระองค์จึงตรัสเรียกท่านจากพุ่มไม้นั้นว่า “โมเสส โมเสสเอ๋ย”
โมเสสทูลตอบว่า “ข้าพระองค์อยู่ที่นี่”
5พระองค์ตรัสว่า “อย่าเข้ามาใกล้ที่นี่ ถอดรองเท้าของเจ้าออกเสีย เพราะว่าตรงที่เจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์” 6แล้วพระองค์ตรัสอีกว่า “เราเป็นพระเจ้าของบิดาเจ้า เป็นพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ” โมเสสปิดหน้าเพราะกลัว ไม่กล้ามองดูพระเจ้า
7พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราเห็นความทุกข์ของประชากรของเราที่อยู่ในอียิปต์แล้ว เราได้ยินเสียงร้องของพวกเขา เพราะการกดขี่ของพวกนายทาส เรารู้ถึงความทุกข์ร้อนต่างๆ ของเขา 8เราลงมาเพื่อจะช่วยเขาให้รอดจากมือชาวอียิปต์ และนำเขาออกจากแผ่นดินนั้น ไปยังแผ่นดินที่อุดม กว้างขวาง เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์#แปลได้อีกว่า แผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ คือไปยังที่อยู่ของคนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส 9บัดนี้เสียงร้องของชนชาติอิสราเอลมาถึงเราแล้ว ทั้งเราได้เห็นการบีบคั้นซึ่งคนอียิปต์ทำต่อพวกเขา 10และบัดนี้จงไปเถิด เราจะใช้เจ้าไปเข้าเฝ้าฟาโรห์ เพื่อจะได้พาประชากรของเราคือชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์”# กจ.7:30-34
11โมเสสจึงทูลพระเจ้าว่า “ข้าพระองค์เป็นใคร? ที่จะไปเข้าเฝ้าฟาโรห์และนำชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์” 12พระองค์ตรัสว่า “เราจะอยู่กับเจ้าแน่ นี่เป็นหมายสำคัญให้เจ้ารู้ว่าเราใช้เจ้าไป คือเมื่อเจ้านำประชากรออกจากอียิปต์แล้ว เจ้าทั้งหลายจะมานมัสการพระเจ้าบนภูเขานี้”
พระเจ้าทรงเปิดเผยพระนามของพระองค์
13โมเสสทูลพระเจ้าว่า “เมื่อข้าพระองค์ไปหาชนชาติอิสราเอล และบอกพวกเขาว่า ‘พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย# อพย.6:2-3ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาพวกท่าน’ และพวกเขาจะถามข้าพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงพระนามว่าอะไร?’ ข้าพระองค์จะตอบพวกเขาอย่างไร?”
14พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสว่า “เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น”# วว.1:4,8 แล้วพระองค์ตรัสว่า “ไปบอกชนชาติอิสราเอลดังนี้ว่า ‘พระองค์ผู้ทรงพระนามว่า เราเป็น#เราเป็น ออกเสียงคล้ายพระนามของพระเจ้าในภาษาฮีบรูคือ ยาห์เวห์ แปลได้อีกว่า เราอยู่(ด้วย) ดูข้อ 12ทรงใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย’ ” 15พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสอีกว่า “เจ้าจงกล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์#ในที่นี้เข้าใจกันว่า แปลว่า พระองค์ทรงเป็น หรือ พระองค์ทรงอยู่ พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกท่าน คือพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาพวกท่าน’ นี่เป็นนามของเราตลอดไปเป็นนิตย์ เป็นอนุสรณ์ของเราตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์ 16เจ้าจงไปรวบรวมพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลให้มาประชุมพร้อมกัน แล้วกล่าวกับพวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกท่าน พระเจ้าของอับราฮัม ของอิสอัค และของยาโคบ ทรงปรากฏแก่ข้าพเจ้า ตรัสว่า “เราเฝ้าดู#แปลได้อีกว่า เรามาเยี่ยมเยียนเจ้าทั้งหลายแล้ว และได้เห็นสิ่งที่พวกเขาได้ทำต่อพวกเจ้าในอียิปต์ 17เราสัญญาไว้แล้วว่า เราจะพาเจ้าทั้งหลายไปให้พ้นจากความทุกข์ในอียิปต์ ไปยังแผ่นดินของคนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส ไปยังแผ่นดินซึ่งมีน้ำนมและน้ำผึ้งบริบูรณ์” ’ 18พวกเขาจะเชื่อฟังคำของเจ้า แล้วเจ้ากับพวกผู้ใหญ่ของคนอิสราเอลจะพากันไปเข้าเฝ้ากษัตริย์อียิปต์ทูลว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าของคนฮีบรู ทรงปรากฏแก่พวกข้าพระบาท บัดนี้ ขอได้โปรดให้พวกข้าพระบาทเดินทางไปในถิ่นทุรกันดารเป็นระยะทางสามวัน เพื่อจะถวายสัตวบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกข้าพระบาท’ 19เรารู้แล้วว่ากษัตริย์อียิปต์จะไม่ยอมให้พวกเจ้าไป เว้นแต่จะถูกบังคับด้วยมืออันเข้มแข็งของเรา 20เราจะเหยียดมือออกทำลายอียิปต์ด้วยการอัศจรรย์ทุกอย่าง ที่เราจะทำท่ามกลางประเทศนั้น หลังจากนั้น กษัตริย์ก็จะยอมปล่อยพวกเจ้าไป 21เราจะให้ประชากรเหล่านี้เป็นที่โปรดปรานของคนอียิปต์ เมื่อเจ้าทั้งหลายออกไปก็จะไม่ต้องไปมือเปล่า 22ให้ผู้หญิงทุกคนขอเครื่องเงินเครื่องทองและเสื้อผ้าจากเพื่อนบ้าน และจากหญิงที่อาศัยอยู่ในบ้านของเพื่อนบ้าน แล้วเอาเครื่องแต่งตัวนั้นไปแต่งให้บุตรชายบุตรหญิงของพวกเจ้า ด้วยวิธีนี้แหละ พวกเจ้าจะได้ริบเอาสิ่งของของคนอียิปต์# อพย.12:35-36”
Currently Selected:
อพยพ 3: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
อพยพ 3
3
โมเสส ณ พุ่มไม้ที่มีเปลวไฟ
(อพย.6:2-7:7; 11:1-4; 12:35-36)
1ขณะโมเสสกำลังเลี้ยงฝูงแพะแกะของพ่อตาคือเยโธรผู้เป็นปุโรหิตของคนมีเดียน ท่านได้พาฝูงแพะแกะข้ามถิ่นทุรกันดาร จนมาถึงภูเขาของพระเจ้าคือ โฮเรบ#อีกชื่อหนึ่งว่า ซีนาย 2ทูตของพระยาห์เวห์ก็ปรากฏแก่โมเสส เป็นเปลวไฟท่ามกลางพุ่มไม้ โมเสสมองดู เห็นพุ่มไม้นั้นมีไฟลุกโชนอยู่ แต่มิได้ไหม้ 3โมเสสจึงว่า “ข้าจะแวะเข้าไปดูสิ่งแปลกประหลาดนี้ ว่าทำไมพุ่มไม้จึงมิได้ไหม้”
4เมื่อพระยาห์เวห์ทอดพระเนตรเห็นท่านหันมาดู พระองค์จึงตรัสเรียกท่านจากพุ่มไม้นั้นว่า “โมเสส โมเสสเอ๋ย”
โมเสสทูลตอบว่า “ข้าพระองค์อยู่ที่นี่”
5พระองค์ตรัสว่า “อย่าเข้ามาใกล้ที่นี่ ถอดรองเท้าของเจ้าออกเสีย เพราะว่าตรงที่เจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์” 6แล้วพระองค์ตรัสอีกว่า “เราเป็นพระเจ้าของบิดาเจ้า เป็นพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ” โมเสสปิดหน้าเพราะกลัว ไม่กล้ามองดูพระเจ้า
7พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราเห็นความทุกข์ของประชากรของเราที่อยู่ในอียิปต์แล้ว เราได้ยินเสียงร้องของพวกเขา เพราะการกดขี่ของพวกนายทาส เรารู้ถึงความทุกข์ร้อนต่างๆ ของเขา 8เราลงมาเพื่อจะช่วยเขาให้รอดจากมือชาวอียิปต์ และนำเขาออกจากแผ่นดินนั้น ไปยังแผ่นดินที่อุดม กว้างขวาง เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์#แปลได้อีกว่า แผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ คือไปยังที่อยู่ของคนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส 9บัดนี้เสียงร้องของชนชาติอิสราเอลมาถึงเราแล้ว ทั้งเราได้เห็นการบีบคั้นซึ่งคนอียิปต์ทำต่อพวกเขา 10และบัดนี้จงไปเถิด เราจะใช้เจ้าไปเข้าเฝ้าฟาโรห์ เพื่อจะได้พาประชากรของเราคือชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์”# กจ.7:30-34
11โมเสสจึงทูลพระเจ้าว่า “ข้าพระองค์เป็นใคร? ที่จะไปเข้าเฝ้าฟาโรห์และนำชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์” 12พระองค์ตรัสว่า “เราจะอยู่กับเจ้าแน่ นี่เป็นหมายสำคัญให้เจ้ารู้ว่าเราใช้เจ้าไป คือเมื่อเจ้านำประชากรออกจากอียิปต์แล้ว เจ้าทั้งหลายจะมานมัสการพระเจ้าบนภูเขานี้”
พระเจ้าทรงเปิดเผยพระนามของพระองค์
13โมเสสทูลพระเจ้าว่า “เมื่อข้าพระองค์ไปหาชนชาติอิสราเอล และบอกพวกเขาว่า ‘พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย# อพย.6:2-3ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาพวกท่าน’ และพวกเขาจะถามข้าพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงพระนามว่าอะไร?’ ข้าพระองค์จะตอบพวกเขาอย่างไร?”
14พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสว่า “เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น”# วว.1:4,8 แล้วพระองค์ตรัสว่า “ไปบอกชนชาติอิสราเอลดังนี้ว่า ‘พระองค์ผู้ทรงพระนามว่า เราเป็น#เราเป็น ออกเสียงคล้ายพระนามของพระเจ้าในภาษาฮีบรูคือ ยาห์เวห์ แปลได้อีกว่า เราอยู่(ด้วย) ดูข้อ 12ทรงใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย’ ” 15พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสอีกว่า “เจ้าจงกล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์#ในที่นี้เข้าใจกันว่า แปลว่า พระองค์ทรงเป็น หรือ พระองค์ทรงอยู่ พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกท่าน คือพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาพวกท่าน’ นี่เป็นนามของเราตลอดไปเป็นนิตย์ เป็นอนุสรณ์ของเราตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์ 16เจ้าจงไปรวบรวมพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลให้มาประชุมพร้อมกัน แล้วกล่าวกับพวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกท่าน พระเจ้าของอับราฮัม ของอิสอัค และของยาโคบ ทรงปรากฏแก่ข้าพเจ้า ตรัสว่า “เราเฝ้าดู#แปลได้อีกว่า เรามาเยี่ยมเยียนเจ้าทั้งหลายแล้ว และได้เห็นสิ่งที่พวกเขาได้ทำต่อพวกเจ้าในอียิปต์ 17เราสัญญาไว้แล้วว่า เราจะพาเจ้าทั้งหลายไปให้พ้นจากความทุกข์ในอียิปต์ ไปยังแผ่นดินของคนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส ไปยังแผ่นดินซึ่งมีน้ำนมและน้ำผึ้งบริบูรณ์” ’ 18พวกเขาจะเชื่อฟังคำของเจ้า แล้วเจ้ากับพวกผู้ใหญ่ของคนอิสราเอลจะพากันไปเข้าเฝ้ากษัตริย์อียิปต์ทูลว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าของคนฮีบรู ทรงปรากฏแก่พวกข้าพระบาท บัดนี้ ขอได้โปรดให้พวกข้าพระบาทเดินทางไปในถิ่นทุรกันดารเป็นระยะทางสามวัน เพื่อจะถวายสัตวบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกข้าพระบาท’ 19เรารู้แล้วว่ากษัตริย์อียิปต์จะไม่ยอมให้พวกเจ้าไป เว้นแต่จะถูกบังคับด้วยมืออันเข้มแข็งของเรา 20เราจะเหยียดมือออกทำลายอียิปต์ด้วยการอัศจรรย์ทุกอย่าง ที่เราจะทำท่ามกลางประเทศนั้น หลังจากนั้น กษัตริย์ก็จะยอมปล่อยพวกเจ้าไป 21เราจะให้ประชากรเหล่านี้เป็นที่โปรดปรานของคนอียิปต์ เมื่อเจ้าทั้งหลายออกไปก็จะไม่ต้องไปมือเปล่า 22ให้ผู้หญิงทุกคนขอเครื่องเงินเครื่องทองและเสื้อผ้าจากเพื่อนบ้าน และจากหญิงที่อาศัยอยู่ในบ้านของเพื่อนบ้าน แล้วเอาเครื่องแต่งตัวนั้นไปแต่งให้บุตรชายบุตรหญิงของพวกเจ้า ด้วยวิธีนี้แหละ พวกเจ้าจะได้ริบเอาสิ่งของของคนอียิปต์# อพย.12:35-36”
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in